A jaka jest moja wiara? Czy potrafię z tak ufną wiarą stawać przed Bogiem na modlitwie? Czy wierzę, że Jezus może oczyścić mnie z trądu, którym jest mój grzech?
Komentarze Bractwa Słowa Bożego, Joanna Człapska
Pierwsze czytanie: 1 Sm 4, 1b-11
Walka Izraelitów z Filistynami jest wydarzeniem, wokół którego rozgrywa się akcja przywołanej dzisiaj perykopy biblijnej. W czasie, w którym ma miejsce opisane wydarzenie (XI w. przed Chr) Filistyni rywalizowali z Izraelitami o wpływy i dominację na tym obszarze. Dochodzi do starcia i Izraelici ponoszą klęskę, po której przychodzi refleksja, że gdyby była z nimi Arka Przymierza, to na pewno by nie przegrali. Posyłają po Arkę do Szilo, wierząc, że jej obecność odmieni losy bitwy. Mimo obecności Arki przegrywają. Ta klęska jest tym dotkliwsza, że Filistyni zabierają im Arkę, znak obecności Boga (por. 1Sm 4,11).
Bóg czasami dopuszcza sytuacje, w których po ludzku nie widzimy, nie odczuwamy Jego obecności. I tak właśnie było w przypadku rywalizacji między Izraelitami a Filistynami. Jak w tej sytuacji zachowali się Izraelici? Czy odwrócili się od Pana? Nie. Pozostali Mu wierni.
To doświadczenie „nieobecności” Boga może być doświadczeniem każdego z nas. Matka Teresa z Kalkuty niemal przez 50 lat nie odczuwała tej obecności. Jak sama mówiła swoim spowiednikom – otaczała ją ciemność. Jednak pozostała wierna, ufnie kroczyła drogą, na której postawił ją Pan i realizowała to, do czego została powołana.
A jak ja reaguję, kiedy Bóg milczy? Czy moja wierność Bogu, Jego słowu jest uzależniona od znaków Jego obecności, od subiektywnych odczuć? Panie, uzdolnij mnie do niezachwianej wierności Tobie w największych ciemnościach, z jakimi przychodzi mi się zmierzyć.
Psalm responsoryjny: Ps 44, 10-11.14-15.24-25
Jakże inny nastrój, w porównaniu z psalmem z dnia wczorajszego, panuje w psalmie przywołanym dzisiaj. Jest to lamentacja ludu opuszczonego przez Boga. Psalmista pyta Boga: „Dlaczego ukrywasz Twoje oblicze?” (Ps 40,25a). Można się tu zastanowić, czy to na pewno Pan Bóg ukrywa, odwraca swoje oblicze. Czy to na pewno Bóg opuścił swój lud? A może to człowiek przestaje patrzeć w stronę Boga? Może to człowiek w swoim zagubieniu traci Boga z oczu, nie dostrzega Jego obecności? W trudnych momentach, które są nieodłączną częścią naszego życia, ważne jest, byśmy o tej Bożej obecności nie zapominali. Trwanie przed Bogiem, wbrew wszystkiemu i pomimo wszystko, jest jedynym sposobem, żeby przejść zwycięsko przez to, co trudne.
Ewangelia: Mk 1, 40-45
Spotkanie Jezusa z trędowatym i znamienne słowa: „Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić” (Mk 1,40). I co robi Jezus? Dotyka go i mówi „Chcę, bądź oczyszczony” (Mk 1,41). Tym gestem Jezus przełamał tabu i wystąpił przeciw tradycyjnemu rozumieniu nieczystości, potwierdził tym samym wolność człowieka. Dla Żydów trąd powodował, że człowiek był wyłączony ze wspólnoty. W Księdze Kapłańskiej czytamy: „Trędowaty, który podlega tej chorobie, będzie miał rozerwane szaty, włosy w nieładzie, brodę zasłoniętą i będzie wołać: "Nieczysty, nieczysty!". Przez cały czas trwania tej choroby będzie nieczysty. Będzie mieszkał w odosobnieniu. Jego mieszkanie będzie poza obozem” (Kpł 13,45-46). Dla Jezusa natomiast człowiek zawsze był ważniejszy niż Prawo. Jezus nie odrzuca Prawa, tylko wskazuje na człowieka i jego godność, której nikt mu nie może odebrać, bo została mu nadana przez samego Boga, który stworzył go na swój obraz i podobieństwo (por. Rdz 1,26-27).
Spójrzmy jeszcze raz na trędowatego. Jakaż wielka musiała być jego pokora, skoro znając swoją pozycję w społeczeństwie podchodzi do Jezusa i padając na twarz prosi, by go uzdrowił. Za tą pokorą stoi wiara, że Jezus może tego dokonać.
A jaka jest moja wiara? Czy potrafię z tak ufną wiarą stawać przed Bogiem na modlitwie? Czy wierzę, że Jezus może oczyścić mnie z trądu, którym jest mój grzech?
Co? Gdzie? Kiedy?
