Często Ojciec przeżywa kryzysy?
Czasem bywam wściekły, ale w kryzysy wchodzę z zaufaniem.
Jak pomaga Ojciec ludziom, którzy przychodzą ze swoimi kryzysami?
Uświadamiam im, że na kryzys dobrze jest patrzeć jak na nowy początek. Próbujemy wspólnie odkryć, co może być przyczyną kryzysu. Bo każdy kryzys coś ma nam pokazać. Nasze życie jest tak skonstruowane, że kryzysy są potrzebne. Kryzys zawsze służy wzrostowi. Nie jesteśmy stworzeniem ukończonym przez Boga i dlatego musimy rosnąć i dojrzewać. To boli. A zazwyczaj boli nas w życiu to, co należy zmienić. Jeśli to robimy – wzrastamy. Poza tym, człowiek nigdy nie dostaje kryzysów ponad miarę. Im pojawia się większa trudność, tym więcej otrzymujemy łaski, by ją pokonać. Bóg przychodzi człowiekowi z pomocą.
Ale przecież zdarza się, wcale nierzadko, że w kryzysach ludzie popełniają samobójstwa.
Samobójstwa to nie są skutki kryzysów. Samobójstwo jest wynikiem przedłużającej się depresji, lęku lub też nacisków z zewnątrz. Tak jak Bóg idzie człowiekowi z pomocą i pokazuje drogi wyjścia z kryzysu, tak zły duch wyolbrzymia trudności i przekonuje, że nie damy rady. Cała tajemnica w tym, by nie upadać na duchu. Jednak jeśli jesteśmy zniewoleni lękiem, upadamy. Do tego, w dzisiejszym świecie, człowiek w swoim lęku jest często osamotniony. Stąd jedynym wyjściem wydaje mu się samobójstwo. Jednak ta dramatyczna decyzja to nie jest jego świadomy wybór, ale wynik lęku. Odpowiedzialność samobójcy za czyn, jaki popełni, jest zwykle najmniejsza. Wina leży po stronie tych, którzy odsunęli się od niego.
Czasami ludzie mówią, że łatwiej byłoby im umrzeć.
Tego rodzaju myśl to ucieczka i jest wynikiem lenistwa, jest dziedzictwem grzechu pierworodnego. Mówiąc językiem biblijnym, chodzi tu o starego człowieka, człowieka cielesnego, w odróżnieniu od człowieka duchowego. To, kiedy i jak przeżywamy kryzysy, zależy od tego, w jakiej jesteśmy kondycji. Im bardziej człowiek jest rozleniwiony, tym bardziej podatny na kryzysy. Mówiąc półżartem, dla kogoś takiego kryzysem będzie to, że poprosimy go, by się przesiadł na wygodniejsze miejsce, albo to, że żona odkurza, kiedy właśnie jest mecz, wcześniej też nie mogła odkurzyć, bo był film, a wcześniej wiadomości. Czasami kryzys wynika z tego, że nie chce mi się ruszyć. Albo weźmy Internet. Teraz ludzie są od niego bardzo uzależnieni, wszystkiego szukają w Internecie. Wystarczy jedna awaria serwera i już mamy kryzys.
Czyli kryzys to przeżycie subiektywne?
Żadnej sytuacji nie możemy nazwać złą. To od nas zależy, jak ją interpretujemy. Dotyczy to zarówno trzęsień ziemi, jak i korków. Popatrzmy, Józef wyprowadził naród wybrany z niewoli egipskiej. Nastąpił happy end, ale wkrótce rozpoczął się poważny kryzys obecności Izraela na Bliskim Wschodzie.
Oglądałem kiedyś pewien materiał reporterski, w którym dziennikarz podchodził do kierowców samochodów stojących w korku. Jeden kierowca krzyczał, drugi narzekał, że płaci podatki, a nie może szybko dojechać do pracy, a trzeci siedział zadowolony – ku zdziwieniu wszystkich. Zapytany dlaczego, odpowiedział: „żona domyślając się, że będzie korek, zrobiła mi więcej kanapek, zabrałem ze sobą audiobooki, kawę w termosie, a do tego mogę robić notatki. Fantastyczny poranek.” To pokazuje, że sytuacje, jakie nam się zdarzają, nie są z góry naznaczone. To my określamy je jako złe lub jako dobre.
.jpg&w=624&h=543)
Co? Gdzie? Kiedy?
