Miłość poza grób

Po latach, gdy chrześcijanie znali już dobrze zapisy synoptyków i świadectwo kobiet, ewangelista Jan przedstawia samą już Marię Magdalenę, aby w swojej teologicznej interpretacji spotkania ze Zmartwychwstałym pokazać coś jeszcze. Maria Magdalena w Ewangelii Jana pokazuje nam proces dochodzenia do wiary paschalnej (J 20, 1-18). Dokonuje się to stopniowo. Najpierw Maria szuka Jezusa jako zmarłego. Tu głównym elementem jest doświadczenie „nieobecności”. Pytania, które stawiają aniołowie: „czemu płaczesz?” (J 20, 13) oraz sam Jezus: „czemu płaczesz? Kogo szukasz?” (J 20, 15), zmuszają Marię Magdalenę do egzystencjalnego wejścia w siebie, by odkryć cel smutku i poszukiwania. Jezus zbliża się do niej stopniowo, nazywając ją najpierw kobietą, potem wołając ją po imieniu. Maria ma rozpoznać Zmartwychwstałego, dlatego że On wzywa ją do rozpoznania siebie. Jednak wiara, która łączy ją z Jezusem, jest wiarą „ziemską”, opartą na doświadczeniu z przeszłości; doświadczeniu uzdrowienia, pomocy. Maria Magdalena myśli więc, że wraca teraz do tego, co było wcześniej, że nic się nie zmieniło. Próbuje zatrzymać Jezusa, jak to było dawniej, ale teraz jest inaczej. Jezus przekroczył ramy swojej dawnej egzystencji. Teraz Jego ciało jest już uwielbione, żyje w zjednoczeniu z Ojcem, dlatego Jezus wymyka się i zaprasza Marię do przekroczenia wiary ziemskiej. Wiara paschalna stanowi komunię z uwielbionym Jezusem, wyrasta z poddania się Jego słowu. Stąd Jezus posyła Marię z misją do braci. W Magdalenie ma się dokonać przejście ze śmierci do spotkania z Żyjącym, od Jezusa przeszłości do Jezusa żyjącego dziś. Wiara paschalna dopełnia się we wspólnocie, która głosi Zmartwychwstałego! Tak jest do dziś!

Ewangelie nic nie mówią nam natomiast o spotkaniu Matki Jezusa ze zmartwychwstałym Synem. Chrystofanie, czyli spotkania z Jezusem Chrystusem zmartwychwstałym, były konieczne dla budowania wiary poszczególnych osób i jednocześnie całej wspólnoty uczniów Jezusa. Natomiast wiara Maryi była dojrzała. Ona słuchała swojego Syna, przechowywała w sercu Jego słowa, również te zapowiadające powstanie z martwych. W obliczu dramatu krzyża Matka Jezusa „przechowała” wiarę wspólnoty. Ona miała „pewność wiary” w zmartwychwstanie i z miłością w sercu na nie czekała.

APOSTOŁKA APOSTOŁÓW

Nie mamy wielu przekazów dotyczących dalszych losów kobiet zmartwychwstania – z wyjątkiem Marii Magdaleny. Jej osobie towarzyszy sporo legend. Według tradycyjnych przekazów Kościoła Wschodniego miało dojść do spotkania tej apostołki zmartwychwstania z groźnym cesarzem Tyberiuszem. Według legendy Maria z Magdali miała w koszyku jaja – symbol nowego życia, które w czasie tego spotkania cudownie zmieniły barwę na czerwoną, co jednocześnie wyjaśnia słowiański zwyczaj malowania pisanek! Legendę tę ilustruje jeden z fresków w cerkwi św. Marii Magdaleny na zboczu Góry Oliwnej w Jerozolimie. Później Maria Magdalena miała, podobnie jak apostołowie, podróżować, głosząc Dobrą Nowinę w krajach pomiędzy Italią a Azją Mniejszą. Następnie wraz z Matką Jezusa miała udać się do Efezu do apostoła Jana i tam szerzyć wiarę chrześcijańską. Czyniła to do zakończenia swego życia. Zmarła w Efezie, a jej relikwie w 899 r. zostały przeniesione przez cesarza bizantyjskiego Leona VI Mądrego do Konstantynopola. Jako „Święta Równa Apostołom” Maria Magdalena jest czczona w Kościele Wschodnim.

Z kolei według tradycji Zachodu przybyła do południowej Francji, gdzie głosiła wiarę w Chrystusa w okolicach Marsylii i Aix. Potem miała trzydzieści lat spędzić w pustelni w St. Baume. Pochowana zaś została, według legendy, w Vezelay. W IX w. Rabanus Maurus przyznał jej tytuł „Apostołki Apostołów”.

Kobiety, które z punktu widzenia kultury starożytnej były postrzegane jako słabe i bez znaczenia, w perspektywie zmartwychwstania Jezusa wysuwają się na pierwszy plan. Są w pewnym sensie odzwierciedleniem tajemnicy paschalnej, gdzie w uniżeniu krzyża dokonało się zwycięstwo. Kobiety te uczą nas, że siła miłości sięga poza śmierć, poza grób, zwiastuje nowe, tajemnicze życie. Ich wierna obecność i odwaga głoszenia są dla nas ciągłym wyzwaniem.