Monsignor z zakopiańskiej Księżówki

„Monsignor z zakopiańskiej Księżówki 1990-2007". Z ks. prałatem Tomaszem Boroniem rozmawiają Joanna Sobczyk-Pająk i ks. Robert Nęcek.

Ma ksiądz podobno także swój udział w tworzeniu herbu Zakopanego…

Jest to prawda. Kiedy przygotowywaliśmy się na przyjazd Ojca Świętego do Księżówki, to odbywały się spotkania Urzędu Miasta oraz wspólnoty Zakopanego i na jednym takim spotkaniu podszedłem do pana Curusia i mówię: „A gdybyście tak nowy herb zrobili dla Zakopanego, upamiętniający pobyt Ojca Świętego?”. „Ale my mamy herb”. „No tak, ale ten herb ma kilkanaście wersji. Albo mówią, że to są ciupagi oparte o drzewo, albo że to są lagi pasterskie oparte o drzewo, albo że to są szczypce, które trzymają kawałek metalu nad ogniskiem. Przeróżne wersje są. Weźcie zróbcie krzyż na Giewoncie, ale żeby to było z kluczami papieskimi”. Bo tak sobie pomyślałem o herbie wadowickim. Herb Wadowic był, ale bez kluczy, a później się klucze zjawiły. I ja podobnie góralom podpowiedziałem. A burmistrz mówi: „Ale nie wiem jak to zrobić”. „Ja tak tylko podpowiadam, jako inspirację. A wy to wykonajcie artystycznie”. I zrobili. Herb wykonał przewodniczący Rady i on jest jego autorem, ale pomysł zrodził się w Księżówce, w tej mojej podpowiedzi. I teraz jak jestem w Zakopanem to bardzo się cieszę, że ten herb znajduje się w Urzędzie Miasta. Jest także w Księżówce wyrzeźbiony przez pana Marka Szalę na pamiątkę, że tu zrodziła się pierwsza myśl o nim. A w rocznicę pobytu Ojca Świętego, w holu kaplicy w Księżówce została odsłonięta tablica pamiątkowa wykonana przez pana Marka Szalę. Na tle Księżówki Ojciec Święty błogosławi całe Zakopane i całą Polskę od Tatr aż po Bałtyk.

I w końcu przybył Jan Paweł II …

Ojciec Święty przyleciał do Zakopanego późnym wieczorem. Wylądował na stadionie pod skocznią, przywitali Go górale i pojechał do Księżówki. Był bardzo zmęczony. Miałem przemówić parę słów, ale ksiądz kardynał Dziwisz poprosił, aby dać odpocząć Ojcu Świętemu. Cały orszak papieski z Watykanu został przyjęty, rozlokowany, a Ojciec Święty w tym czasie poprosił, żeby mógł z kardynałem Stanisławem Dziwiszem i biskupem Janem Zającem przejść do kaplicy w nowej części Księżówki. Tam, podczas gdy wszyscy poszli zjeść wspólną kolację, On zaczął odprawiać Drogę Krzyżową.
Potem wrócił do pokoju, dostał skromniutki posiłek na noc i poszedł spać. Na drugi dzień my skoro świt poszliśmy do kaplicy, a Ojciec Święty już tam był i się modlił. Tego dnia do Księżówki przybyli wszyscy ci, którzy pracują lub kiedykolwiek pracowali w tym miejscu i przedstawiciele ich rodzin.
Na śniadaniu, które Ojciec Święty spożywał wspólnie ze wszystkimi, były dania polskie i włoskie. Siostra przyniosła posiłek i uklękła przed Ojcem Świętym, a On popatrzył i mówi: „Zróbcież mi jajecznicę”. I od tej pory do dzisiaj, tak jak w Wadowicach są kremówki, tak w Księżówce na śniadanie jest do wyboru jajecznica. Do obiadu za to, włoskim zwyczajem, było podane białe lub czerwone wino. Pamiętam takie zdarzenie, że kiedy ksiądz profesor Jan Machniak nalał Ojcu Świętemu wina, papież się uśmiechnął i powiedział: „A co to czynisz, dziecinko?”. I nalał mu wody. (śmiech)

-------------------------------------------------------------------------------------

Monsignor z zakopiańskiej Księżówki 1990-2007. Z ks. prałatem Tomaszem Boroniem rozmawiają Joanna Sobczyk-Pająk i ks. Robert Nęcek.
Książkę można zakupić online w Wydawnictwie Arsarti: arsarti.pl