29 marca
piątek
Wiktoryna, Helmuta, Eustachego
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Napisz, co widziałeś i co musi się stać

Ocena: 0
2781

Pisząc listy do siedmiu Kościołów, św. Jan, pod wpływem natchnienia prorockiego, w świetle orędzia Ewangelii patrzy na rzeczywistość i ukazuje perspektywy przyszłości, również eschatologicznej.

Pozostałości starożytnej Laodycei; fot. ks. Henryk Zieliński/Idziemy

Kościół ma wiele form typowych dla instytucji ludzkich, ale nie jest tylko jedną z nich i nie ogranicza się do doczesności. Na to, co się w nim dzieje, należy patrzeć w duchu Jezusa Chrystusa, który założył Kościół i nieustannie w nim żyje. Listy są skierowane do chrześcijan przeżywających rozczarowanie, że w świecie zbawionym przez Chrystusa wciąż istnieje wiele zamętu oraz grzechów i wypieranie się wiary. Zanim apostoł zwróci się do poszczególnych wspólnot, daje świadectwo (Ap 1,9-20) profetycznemu widzeniu, którego doświadczył.

 

Na wyspie Patmos

„Ja, Jan, wasz brat i współuczestnik w ucisku i królestwie, i wytrwałości w Jezusie, byłem na wyspie zwanej Patmos, z powodu słowa Bożego i świadectwa Jezusa. Doznałem zachwycenia w dzień Pański i posłyszałem za sobą potężny głos, jak gdyby trąby, mówiącej: »Co widzisz, napisz w księdze i poślij siedmiu Kościołom: do Efezu, Smyrny, Pergamonu, Tiatyry, Sardes, Filadelfii i Laodycei«” (Ap 1,9-11).

Apostoł przedstawia siebie jako „brat”, a więc jeden ze współwyznawców Jezusa Chrystusa. Poznał i przyjął obietnicę królestwa Bożego oraz wie, czym jest ucisk, który godzi w chrześcijan. Z powodu prześladowań, których doznają, znalazł się na wyspie Patmos, gdzie nadal niezłomnie świadczy o Jezusie i mocy Ewangelii. „Zachwycenie”, które przeżył, miało miejsce w dzień Pański, czyli w niedzielę. Jako pierwszy dzień tygodnia, następujący po szabacie, jest ona pamiątką zmartwychwstania Pana i dniem sprawowania Eucharystii. Wszystko, co św. Jan ma do powiedzenia współwyznawcom, wynika z Eucharystii i nią się karmi. Nie ma lepszego środowiska i kontekstu dla głębokiej refleksji nad Kościołem i stanem duchowo-moralnym chrześcijan niż Eucharystia. Potężny głos, „jak gdyby trąby”, to głos Boga, słyszany podczas objawienia na Synaju (Wj 19,16.19) i kojarzony z czasami ostatecznymi (Mt 24,31; 1Tes 4,16). To, co apostoł ma do powiedzenia, nie pochodzi jedynie z jego własnych przemyśleń, lecz od Boga, któremu zawierzył i od którego przyjmuje pouczenia przeznaczone dla wspólnot przeżywających różnorodne kryzysy.

Kolejność poszczególnych Kościołów nie jest przypadkowa. Najpierw Efez jako stolica rzymskiej prowincji Azji, następnie Smyrna i Pergamon, położone na północ od Efezu, dalej Tiatyra i Sardes – na południowy wschód od Pergamonu, a następnie Filadelfia, położona przy drodze prowadzącej do Laodycei, która była wysunięta najbardziej na wschód. Poznajemy etapy apostolskiego itinerarium, czyli szlaku, jaki pokonywali głosiciele Ewangelii i wysłannicy przełożonych odpowiedzialnych za młode wspólnoty wyznawców Chrystusa. Właśnie ten szlak miał przemierzyć wysłannik, bądź wysłannicy, natchnionego wizjonera z Patmos. Łączna długość drogi, obejmującej też powrót z Laodycei do Efezu, wynosiła ponad tysiąc kilometrów. Zważywszy, że w każdym mieście należało się zatrzymać, cała podróż trwała kilka tygodni. Listy nie tylko dotarły do adresatów, lecz były przez nich czytane i rozważane oraz starannie zachowane i włączone do Apokalipsy, a wraz z nią do kanonu Nowego Testamentu. Dzięki temu stały się normatywnym przesłaniem dla starożytnych wspólnot chrześcijańskich oraz chrześcijan wszystkich czasów – również dla nas.

 

Wizja Syna Człowieczego

„I obróciłem się, by patrzeć, co to za głos do mnie mówił; a obróciwszy się, ujrzałem siedem złotych świeczników i pośród świeczników kogoś podobnego do Syna Człowieczego, przyobleczonego do stóp i przepasanego na piersiach złotym pasem. Głowa Jego i włosy – białe jak biała wełna, jak śnieg, a oczy Jego jak płomień ognia. Stopy Jego podobne do drogocennego metalu, jak gdyby w piecu rozżarzonego, a głos Jego jak głos wielu wód. W prawej swej ręce miał siedem gwiazd i z Jego ust wychodził miecz obosieczny, ostry. A Jego wygląd – jak słońce, kiedy jaśnieje w swej mocy” (Ap 1,12-16).

Nauczanie zawarte w siedmiu listach, jak i w całej Apokalipsie, jest rezultatem spotkania z Jezusem Chrystusem. Apostoł jako chłopiec poznał Jezusa, towarzysząc Mu wiernie aż po Krzyż. Jako starzec, z dala od Palestyny, w nowy sposób doświadcza obecności i mocy ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Pana. Ma świadomość, że historyczny Jezus to uwielbiony Chrystus, który żyje w swoim Kościele. W spojrzeniu na Kościół nie można poprzestać na czysto ludzkich kategoriach i ocenach, bo nie wyczerpują one jego istoty i rzeczywistej tożsamości.

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:

Profesor zwyczajny, laureat Nagrody Ratzingera, wykładowca Pisma Świętego na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie

- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 29 marca

Wielki Piątek
Dla nas Chrystus stał się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 18, 1 – 19, 42
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter