Od 1953 r. codziennie o godz. 21 przed obrazem Matki Bożej Jasnogórskiej trwała szczególna modlitwa o uwolnienie Prymasa. – Kiedy 8 grudnia 1953 r. kard. Wyszyński zawierzał się Matce Bożej w Stoczku Warmińskim – o czym nikt nie wiedział – w tym samym dniu przeor Jasnej Góry o. Jerzy Tomziński wygłosił kazanie, że nie możemy być obojętni na los więzionego Prymasa. Tak zrodziła się inicjatywa Apelu Jasnogórskiego, trwającego do dziś – opowiada o. Płatek.
Po uwolnieniu 29 października 1956 r. Prymas chciał wprost z Komańczy przyjechać na Jasną Górę, ale zmuszony uwarunkowaniami politycznymi, wrócił do Warszawy. Do Częstochowy przybył więc kilka dni później, 2 listopada, by podziękować Tej, która była dla niego „cały czas mocą i wytrwaniem, światłem i oparciem, pociechą i nadzieją, pomocą nieustającą i pomogła przetrwać wszystko”.
Na Jasną Górę przybywał regularnie co roku na największe maryjne święta i uroczystości: 3 maja, 15 sierpnia, 26 sierpnia. – Z Jasnej Góry płynęły programowe kazania dla Polski – podkreśla o. Płatek. Jasna Góra stała się amboną, z której w okresie prymasostwa, od 1948 do 1981 r., kard. Wyszyński wygłosił setki przemówień; zajęły prawie 3 tys. stron maszynopisu. Tutaj wypracowywał projekty, plany, akcje duszpasterskie. – Ważniejsze listy i zarządzenia biskupie wydawał w dni świąt Matki Bożej – mówi Stanisława Nowicka z Instytutu Prymasa Wyszyńskiego.
Oczy i serca osób świeckich, kapłanów, sióstr zakonnych starał się kierować ku Jasnogórskiej Pani. W „Zapiskach więziennych” wspominał: „Co roku urządzałem rekolekcje dla kapłanów na jasnej Górze – jednego roku dla Gniezna, następnego dla Warszawy. Najchętniej organizowałem Konferencje Episkopatu Polski na Jasnej Górze, a już z reguły rekolekcje dla księży biskupów. Przyjeżdżałem na Jasną Górę każdego roku 4-5 razy. Tu zbierałem przełożonych zakonnych, zarówno męskich jak i żeńskich zgromadzeń. Często celebrowałem sumy pontyfikalne na Jasnej Górze i głosiłem Słowo Boże do rzesz pielgrzymich. Neoprezbiterów tu wysyłałem z pierwszą Mszą świętą”. – Na Jasną Górę kard. Wyszyński corocznie wprowadzał Warszawską Pielgrzymkę Pieszą, zwaną paulińską, przybywającą na 15 sierpnia – mówi Stanisława Nowicka.
MILENIUM
Chociaż na swoje zawołanie biskupie wybrał: Soli Deo – „Tylko Bóg”, to dodawał: Per Mariam – „Przez Maryję” – podkreśla Stanisława Nowicka. Los Kościoła w Polsce i ojczyzny chciał ubezpieczyć, powierzając to, co było dla niego najcenniejsze, w ręce najlepszej Matki.
Prymas 3 maja 1957 r. rozpoczął na Jasnej Górze Wielką Nowennę przed Tysiącleciem Chrztu Polski. Chciał, by Matka Boża Częstochowska odwiedziła wszystkie diecezje w Polsce. Zainaugurował dzieło nawiedzenia wszystkich parafii przez kopię Cudownego Obrazu pobłogosławioną przez papieża Piusa XII. W tym dniu przekazał też wotum wdzięczności Matce Bożej Jasnogórskiej w kształcie srebrnej plakiety wotywnej za swoje uwolnienie z więzienia, z widokiem katedry gnieźnieńskiej i warszawskiej.
Szczególny wymiar maryjnego zawierzenia miał rok milenijny. Na szczycie jasnogórskim 3 maja 1966 r. wobec półmilionowej rzeszy pielgrzymów Prymas, po ukoronowaniu Matki Bożej Częstochowskiej, odczytał „Akt oddania Polski w macierzyńską niewolę Maryi Matki Kościoła za wolność Kościoła Chrystusowego”.
– W obrazie Matki Bożej widział uobecniającą się Bogarodzicę Maryję, która opiekuje się dziejami narodu w szczególny sposób – mówi o. Płatek. W ostatnim przemówieniu do Rady Głównej Episkopatu, sześć dni przed śmiercią 22 maja 1981 r., powiedział słowa, które brzmią jak testament: „Matka Boża może zrobić wszystko, ale ja jestem Jej niewolnikiem i zawierzyłem Jej (…).Wszystkie nadzieje to Matka Najświętsza. I jeżeli jaki program – to Ona”.
– Dyskutując o pomniku Prymasa Wyszyńskiego na Jasnej Górze myśleliśmy najpierw o pokazaniu go jako kogoś, kto jak Mojżesz przeprowadza Kościół przez trudne dzieje ojczyzny. Ostatecznie zwyciężyła inna koncepcja – mówi o. Płatek. Powstał pomnik „Pokora”, z prymasem klęczącym przed wejściem do sanktuarium. Jest przedstawiony w geście oddania czci Maryi.
W jasnogórskim Wieczerniku można zobaczyć sgraffito ukazujące postać kard. Wyszyńskiego na tle rzeszy pielgrzymów składających w 1956 r. Jasnogórskie Śluby Narodu. – W sanktuarium na Jasnej Górze przygotowujemy kaplicę św. Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego – mówi o. Waldemar Pastusiak OSPPE, kustosz sanktuarium. – Trwa remont i czekamy tylko na beatyfikację, by móc kaplicę otworzyć.
Co? Gdzie? Kiedy?
