W 18. rocznicę śmierci Jana Pawła II cz.1

Jan Paweł II zmarł 2 kwietnia 2005 r. o godz. 21.37. W odejściu do domu Ojca towarzyszył mu cały świat. Na uroczystości pożegnalne przyjechało 4 królów, 5 królowych, ponad 70 prezydentów państw, a prawie 200 zagranicznych przywódców wyraziło chęć uczestniczenia w żałobnej Mszy św. W pogrzebie wzięły udział liczne delegacje Kościołów i wspólnot kościelnych, jak również innych religii światowych. W całym tylko Rzymie przed ekranami rozstawionymi w wielu miejscach miasta zgromadziło się 5 mln ludzi.

Z listów kodolencyjnych wyłania się obraz kapłana, który stał na straży godności i wolności osoby ludzkiej; męża stanu, który z dialogu i przebaczenia uczynił narzędzie pojednania; człowieka, który inspirował do walki z niesprawiedliwością społeczną i kłamstwem. Wiele z tekstów naznaczonych jest osobistym świadectwem i wielkimi emocjami, które ujawniają trwałe więzi, jakie Jan Paweł II budował z ludźmi niezależnie od roli i funkcji, jaką pełnili w społeczeństwie.

Publikujemy wybrane świadectwa żałoby wyrażone pismami, jako cząstki tworzonej historii, osadzone na realnych doświadczeniach przywódców, którzy wspólnie z Janem Pawłem II kształtowali losy świata i dla których to on, papież Polak był drogowskazem i autorytetem:

Jej Królewska Mość pamięta niestrudzone wysiłki papieża Jana Pawła II w krzewieniu pokoju i dobra na całym świecie.
Królowa dobrze pamięta też dzieło papieża Jana Pawła II na rzecz jedności chrześcijan, w tym zacieśnianie więzi pomiędzy Kościołami rzymskokatolickim i anglikańskim, w szczególności zaś wizytę Jego Świątobliwości w Wielkiej Brytanii w 1982 r. – pierwszą taką w historii.

Elżbieta II, królowa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

* * *
Świat stracił przywódcę religijnego, który był czczony przez ludzi wszystkich wyznań i niewierzących.
Był naszym natchnieniem, człowiekiem niezwykłej wiary, godności i odwagi. Przez całe swoje często jakże trudne życie bronił sprawiedliwości społecznej, stając po stronie uciśnionych… Nigdy się nie zawahał, nigdy nie cofnął w walce o to, co uznawał za dobre i słuszne.
Bez względu na własne trudności i świadomość tego, co było złe w człowieczej naturze, nigdy nie stracił wiary w ludzkiego ducha i jego ostateczną zdolność do czynienia dobra. Pozostanie w naszej pamięci otoczony głębokim szacunkiem i podziwem.

Tony Blair, premier Wielkiej Brytanii

* * *
Kościół katolicki stracił pasterza, a świat stracił orędownika człowieczej wolności, dobry i wierny sługa Boży został wezwany do Domu Ojca.
Papież Jan Paweł II opuścił tron Piotrowy w taki sam sposób, w jaki na niego wstąpił – jako świadek godności życia ludzkiego. Świadek ten zapoczątkował w swojej ojczystej Polsce demokratyczną rewolucję, która przetoczyła się przez wschodnią Europę, zmieniając bieg historii.
Na Zachodzie świadectwo Jana Pawła II przypominało o naszym obowiązku budowania kultury życia, w której silni chronią słabych. A w ostatnich latach papieża jego świadectwo było jeszcze potężniejsze dzięki codziennej odwadze w obliczu choroby i wielkiego cierpienia. Papieże należą do całego świata, ale Amerykanie mieli szczególny powód, by pokochać człowieka z Krakowa. Podczas swoich wizyt w naszym kraju papież nawiązywał do naszej „opatrznościowej” Konstytucji, o oczywistych prawdach o ludzkiej godności zawartych w naszej Deklaracji i „błogosławieństwach wolności”, które z nich wynikają. Mówił, że właśnie te prawdy sprawiły, że ludzie na całym świecie patrzą na Amerykę z nadzieją i szacunkiem.
Papież Jan Paweł II sam był inspiracją dla milionów Amerykanów i wielu innych na całym świecie. Zawsze będziemy pamiętać pokornego, mądrego i nieustraszonego kapłana, który stał się jednym z największych moralnych przywódców historii. Jesteśmy wdzięczni Bogu, że zesłał nam takiego człowieka, syna Polski, który został biskupem Rzymu i bohaterem na wieki.

George W. Bush, prezydent Stanów Zjednoczonych Ameryki

* * *
Poruszyło mnie wtedy, podobnie jak to jest teraz, że Jego Świątobliwość Jan Paweł II, który widział i poznał tak wiele ze świata – jego szczyty piękna i jego głębie barbarzyństwa – ta wielka postać historii świata, dawała również świadectwo spokojnej potęgi i trwałej tradycji naszego pokornego Kościoła i że kochał nieustraszonych i nieugiętych ludzi, którzy przechowali naszą wiarę w ciągu tak wielu pokoleń.
Nasz świat jest znacznie bogatszy dzięki jego życiu i posłudze. A my wszyscy jesteśmy znacznie ubożsi dzisiaj bez jego życzliwej twarzy, jego ojcowskiej troski, jego pouczającej i mądrej obecności wśród nas.

Chadżag Barsamian, prymas Kościoła Ormiańskiego Ameryki

* * *
Jan Paweł II był przed wszystkim człowiekiem wiary, widzialnym dla ludzi współczesnym świadkiem Boga. Dla ludzi z różnych kultur stał się odniesieniem moralnym. Jego ludzkie ciepło fascynowało, jego siła duchowa przekonywała. Był przykładem dla nas wszystkich.
Jan Paweł II, mówiąc płynnie po niemiecku, zawsze działał na rzecz pojednania Polaków i Niemców. Jego odwiedziny Niemiec dobitnie to pokazały. My Niemcy, nigdy też nie zapomnimy, z jaką determinacją, konsekwencją i umiejętnościami dyplomatycznymi Jan Paweł II inspirował i towarzyszył ruchowi wolności w Europie Wschodniej. Ponadto sprzyjał i popierał od początku proces jedności niemieckiej. Niezapomniane jest jego przejście przez Bramę Brandenburską w 1996 r.

Horst Köhler, prezydent Republiki Niemiec