Zachowywać przykazania

Każdy z was, młodzi przyjaciele,
znajduje też w życiu jakieś swoje „Westerplatte”.
Jakiś wymiar zadań, które musi podjąć i wypełnić.
(…) Wreszcie – jakiś porządek prawd i wartości,
które trzeba „utrzymać” i „obronić”.

Jan Paweł II

Mówi się, że najlepszy interes na świecie polegałby na kupowaniu ludzi za tyle, ile rzeczywiście są warci, i sprzedawaniu ich za tyle, ile sądzą, że są warci. Faktycznie, szczerość wobec samego siebie jest trudna. Pycha gwałci pamięć i ją zaciemnia. Dostarcza usprawiedliwień, żeby pokryć dobrocią złe działania. Gromadzi swoje racje, aby stłumić głos sumienia, a ten staje się coraz cichszy. „Skoro bowiem przedmiotem woli jest dobro lub pozór dobra, wola może zmierzać do zła tylko wtedy, gdy to, co nie jest dobrem, przedstawi się rozumowi jako dobro” (św. Tomasz z Akwinu). Namiętności przymuszają rozum, sprawiają, że pospiesznie się zgadza albo unika rozważania pewnych aspektów, które przeczą prawości wyboru, żeby uchwycić się innych, które sprzyjają złym skłonnościom, ozdabiając je dobrocią.

Bez pokory łatwo może dojść do zniekształcenia sumienia. Następny krok w złym kierunku to przekonywanie innych, że złe zachowanie jest święte. Niektórym nie wystarcza subiektywne uspokojenie własnego sumienia, ale stają się heroldami nowej moralności, misjonarzami i prorokami wypaczonych zachowań. Rozpowszechniają swoje błędy z gorliwością godną uczestników nowej krucjaty. Pociągają za sobą słabych, którzy odnajdują w tych doktrynach usprawiedliwienia swoich słabości i dzięki temu czują się zwolnieni z nieprzyjemności poprawiania własnego błędnego zachowania.

„Nie słuchajcie proroków, którzy wam przepowiadają, wprowadzając was w błąd; zwiastują wam urojenia swego serca, nie zaś to, co pochodzi z ust Pańskich. Mówią stale tym, co uwłaczają słowu Pana: Będziecie zażywać pomyślności. Wszystkich zaś tych, co idą za popędem serca, zapewniają: Nie spotka was nieszczęście… Zwodzą mój lud kłamstwami i chełpliwością. Nie posłałem ich ani nie dawałem polecenia; w niczym też nie są użyteczni dla tego narodu – wyrocznia Pana” (Jr 23, 16-17. 32).

W czasach, gdy nie brak gorliwych wojowników o nową moralność dla zwykłego człowieka, trudno rozeznać, na czym polega prawe życie. Punktem wyjścia zawsze będą słowa Jezusa: „«(…) A jeśli chcesz osiągnąć życie, zachowuj przykazania». Zapytał Go [młodzieniec]: «Które?» Jezus odpowiedział: «Oto te: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, czcij ojca i matkę oraz miłuj swego bliźniego jak siebie samego»” (Mt 19, 17-19).