Znamię Ducha Świętego za kratami

„Bóg jest Miłością. I tę miłość kieruje do was. Chce uzdrawiać wasze serca. Powołując się na słowa Siostry Faustyny pamiętajcie, największe miłosierdzie zarezerwowane jest dla największych grzeszników. Każdy święty ma swoją przeszłość, natomiast grzesznik swoją przyszłość” – mówił bp Mazur.

Podkreślił też, że głównym celem życia osadzonych jest zbawienie i że z całych sił powinni do tego dążyć. Natomiast po wyjściu na wolność powinni wrócić na łono rodzinne i zacząć nowe życie, gdyż pragnieniem ich rodzin nie było to, aby byli w więzieniu. Biskup wyraził też przekonanie, że osadzeni mają do kogo wrócić, bo czekają na nich kochające rodziny.

Osadzeni w suwalskim areszcie przyznali, że wahali się, czy przyjąć sakrament bierzmowania.

- Na początku ks. Darkowi, naszemu kapelanowi, kiedy zachęcał mnie do sakramentu, powiedziałem „nie”. Bo i po co? Przecież i tak Bóg patrzy na mnie inaczej niż na wszystkich. Trudno mi było uwierzyć w Boże miłosierdzie. Z biegiem czasu zauważyłem, że On jest blisko mnie, czuwa, w chwilach rozpaczy daje otuchę i siłę. Dziś po przyjęciu sakramentu czuję w sobie siłę i radość Ducha Św. i chcę zmieniać swoje życie - powiedział Stanisław, pochodzący ze środkowej Polski.

„To był intensywny czas, gdzie wspólnie z osadzonymi przygotowywaliśmy się do sakramentu bierzmowania. Rozmowy, spotkania, modlitwy sprawiały, że serca więźniów stawały się z dnia na dzień bliższe Panu Bogu, bardziej ufające i zawierzające przeszłość i przyszłość miłosierdziu Bożemu” – powiedział ks. Dariusz Łoboda, kapelan aresztu.

W suwalskim zakładzie przebywa 900 osadzonych zarówno z Polski, jak i z zagranicy. Kapelanem więzienia jest ks. Dariusz Łoboda. Duszpasterstwo więzienne nie ogranicza się tylko do Mszy św., ale są również pielgrzymki więźniów, rajdy rowerowe oraz sprawowana jest Droga Krzyżowa na terenie zakładu.