Źródło prawdy

Boże Słowo, które słyszymy podczas Mszy Świętej, to nie tylko historia z przeszłości. Boże Słowo jest żywe, aktualne i stawia konkretne zadanie do realizacji tu i teraz. Również dzisiaj teksty liturgiczne wzywają nas do odpowiedzi na pytanie: co dla mnie jest najważniejsze?

Wielu ludzi może utożsamić się z młodzieńcem, który poszukuje życiowej drogi. Nie potrafi dokonać ostatecznego wyboru: świat czy Bóg? Z jednej strony – pociągające bogactwo, kariera, ambicja, żeby coś znaczyć w społeczeństwie. Z drugiej strony – jakaś pustka, poczucie niezaspokojenia w pełni. Wtedy człowiek zaczyna szukać czegoś więcej, zwraca się w stronę Pana Boga i zadaje pytanie: „Co mam czynić, żeby osiągnąć życie wieczne?”.

Jednak zadając to pytanie, często oczekujemy, aby Pan Bóg zaakceptował nasze życiowe wybory i pragnienia, uspokajając nasze sumienia. Kiedy jednak zaczynamy rozumieć, że Bóg ma wobec nas inne plany i nasza droga nie jest do końca dobra, w sercu pojawia się smutek i bunt. Rozdarcie między tym, co duchowe, Boże, oraz tym, co doczesne, jest obecne w życiu człowieka. Droga, na którą zaprasza Pan Bóg, nie jest prosta; wymaga zaufania, pokory, świadomości, że nie wiem wszystkiego. Jezus w swojej odpowiedzi nie neguje dotychczasowej postawy młodzieńca, ale wskazuje, że potrzeba jeszcze jednego, ostatecznego kroku, wejścia na wyższy poziom. Jezusowe spojrzenie pełne miłości obliguje do życiowego radykalizmu.

W tym przedziwnym zwierciadle dokonuje się weryfikacja całego życia. „Któż więc może być zbawiony?” – pytają uczniowie. Pytamy również my. Jeżeli ta droga jest tak trudna, tak wymagająca, to kto może się zbawić, kto prawdziwie może być szczęśliwy? „U ludzi to niemożliwe, ale u Boga wszystko jest możliwe”. Boża łaska i nasze z nią współdziałanie jest odpowiedzią, która przynosi doskonałe owoce. Pozorna strata, rezygnacja z własnego „ja” jest nieporównywalnym zyskiem i inwestycją w życie wieczne.

W dzisiejszym pierwszym czytaniu słyszymy, że zrozumienie przychodzi dopiero wtedy, gdy modlimy się i przyzywamy pomocy Ducha. Czy potrafi ę prosić, stanąć w prawdzie, dać sobie czas na refleksję? U kogo szukam weryfikacji moich planów? Co jest moim źródłem mądrości? I znów z odpowiedzią przychodzi czytanie liturgiczne. To Boże Słowo jest żywym i prawdziwym weryfikatorem. Ono ma zdolność przeniknąć i zrozumieć tajniki serca. Jest źródłem prawdy, mądrości i odpowiedzi na pytania codzienności.