Tysiąc lat misji. Siostry zakonne w służbie polskiej tożsamości

W 966 roku książę Mieszko I przyjął chrzest, wprowadzając Polskę w krąg cywilizacji chrześcijańskiej. Niespełna sześć dekad później jego syn, Bolesław Chrobry, koronował się na króla, kładąc podwaliny pod niezależną monarchię. Te dwa wydarzenia stworzyły fundament polskiej tożsamości – religijnej, społecznej i politycznej. Dla swojej córki Bolesław Chrobry założył pierwszy żeński zakon – benedyktynki.

Od samych początków chrześcijańskiej Polski klasztory były nie tylko miejscami modlitwy, ale też ośrodkami kultury, edukacji i pomocy społecznej. Trudno wyobrazić sobie dzieje naszego kraju bez Jasnej Góry – klasztoru paulinów w Częstochowie, który odegrał niezastąpioną rolę duchową i narodową. Podobną – choć mniej widoczną w świetle reflektorów – misję przez wieki pełniły żeńskie wspólnoty zakonne. Benedyktynki, norbertanki, klaryski, szarytki czy dominikanki współtworzyły duchowe i społeczne zaplecze narodu.

Historia Polski to nie tylko królowie i bitwy, ale także klasztory, szkoły, ochronki i szpitale prowadzone przez siostry zakonne. To one uczyły, leczyły i wspierały, gdy nie było państwa, a później – kiedy państwo było bezsilne.

Kalisz – miejsce z tradycją i przesłaniem

Wśród miast o szczególnym znaczeniu w dziejach polskiego chrześcijaństwa wyjątkową rolę odgrywa Kalisz – jeden z najstarszych ośrodków wiary w kraju, którego historia sięga czasów pierwszych Piastów. „Kalisz to ziemia przesiąknięta modlitwą i historią. Dla mnie to zaszczyt, ale i odpowiedzialność – wychowywać młode pokolenie w miejscu, gdzie wiara jest tak głęboko zakorzeniona” – mówi Siostra Maksymiliana Dojcz, dyrektorka Szkoły Podstawowej Sióstr Nazaretanek w Kaliszu. „Nasza szkoła, to miejsce, w którym  dbamy nie tylko o wzrost intelektualny, ale także zapewniamy przestrzeń do rozwoju duchowego. Wartości nie wychodzą z mody. Trzeba tylko mieć odwagę, by nimi żyć” – podkreśla Siostra Maksymiliana.

Święte kobiety polskiego Kościoła

Na przestrzeni wieków polski Kościół wydał wiele świętych i błogosławionych kobiet, które poświęciły swoje życie w służbie Bogu i ludziom. Wśród nich – św. Urszula Ledóchowska, pedagog, patriotka i misjonarka, która zaangażowała całe swoje życie w wychowanie młodzieży. Bł. Celina Borzęcka, założycielka Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstanek  stworzyła przestrzeń duchowego odrodzenia dla wielu kobiet. Bł. Franciszka Siedliska – założycielka Sióstr Nazaretanek – wierzyła, że przyszłość narodu rodzi się w rodzinie i przez rodzinę się umacnia. Duchowym głosem XX wieku pozostaje też św. Faustyna Kowalska – apostołka Bożego Miłosierdzia, której dzienniczek i przesłanie wywierają wpływ na całą współczesną duchowość katolicką.

Ich dziedzictwo kontynuują dziś setki sióstr, które – bez rozgłosu – każdego dnia służą drugiemu człowiekowi.

Dzień wdzięczności

Obchodzone 14 kwietnia Święto Chrztu Polski, które w tym roku zbiega się z jubileuszem 1000-lecia koronacji Bolesława Chrobrego, to nie tylko przypomnienie wydarzeń sprzed wieków. To także dzień wdzięczności i zadumy nad tym, co w naszej historii trwa i przynosi owoce do dziś.

W świecie, który zmienia się szybciej niż kiedykolwiek wcześniej, siostry zakonne pozostają cichym, ale niezmiennym głosem sumienia. Głosem Ewangelii i wspólnoty. Wciąż potrzebnym – może dziś bardziej niż kiedykolwiek.