Kard. Ryś: Ulmowie uratowali człowieczeństwo cz.1

W rozmowie z KAI przewodniczący Komitetu KEP ds. Dialogu z Judaizmem wskazuje, jak beatyfikacja rodziny Ulmów wpłynie na dialog chrześcijańsko-żydowski w Polsce.

Dawid Gospodarek (KAI): Co dla relacji chrześcijańsko-żydowskich oznacza beatyfikacja rodziny Ulmów?

Kard. Grzegorz Ryś: To wydarzenie ma niezwykle doniosłe znaczenie przede wszystkim dlatego, że te relacje wciąż jeszcze stanowią wyzwanie. I to nie tylko w Kościele w Polsce, ale w ogóle w Kościele Powszechnym. Oczywiście konkretny radykalny zwrot dokonał się na Soborze Watykańskim II i po nim, ale my jeszcze tego zwrotu w powszechnym zakresie nie pogłębiliśmy, nie wyczerpaliśmy.

Negatywnie można powiedzieć, że ciągle mamy w Polsce sytuacje trudne, rozmaite napięcia, które - żeby nie osądzać za ostro - biorą się przynajmniej z jakiegoś braku wrażliwości na sprawy Żydów w naszym kraju. Zwracaliśmy na tę kwestię uwagę w oświadczeniu Komitetu ds. Dialogu z Judaizmem właśnie z okazji beatyfikacji rodziny Ulmów. Z jednej strony wyraziliśmy radość z tego wydarzenia, a z drugiej staraliśmy się opisać pewne - nawet tegoroczne - sytuacje, kiedy tej wrażliwości Żydów nie uszanowano.

Jakie to sytuacje?

Bardzo różne. Na przykład boisko, które zrobiono na dawnym cmentarzu żydowskim. I to boisko, które wykorzystuje się nie tylko dla sportowych wydarzeń, ale również na huczne zabawy... Nikt z nas przecież by nie chciał, żeby tańczono na cmentarzach chrześcijańskich.

Cmentarze żydowskie są potężnym tematem. Nie tylko dlatego, że od czasu do czasu dojdzie do jakiejś profanacji. Straszną sprawą jest to, że wiele z tych cmentarzy jest zaniedbanych, zarośniętych, w opłakanym stanie. A po naszej, chrześcijańskiej stronie nie ma wielu inicjatyw, by ten stan zmieniać. A często brakuje nawet chociażby oznaczenia tych cmentarzy.

Ostatnio głośno było o cmentarzu w Przysusze, gdzie Ksiądz Kardynał osobiście brał udział w porządkach…

Porządkowanie cmentarza w Przysusze to jedna rzecz. Od jego wykarczowania ważniejszą rzeczą jest jednak fakt, iż na tym cmentarzu do dziś pozostała jedna (!) macewa. Za to wiele z nich zostało wykorzystanych np. jako budulec ściany jednego z budynków gospodarczych. Naprawdę trudno zrozumieć, jak to wciąż jest możliwe. Kto by chciał, żeby nagrobek jego taty czy mamy był budulcem na stodołę… Nam po prostu nieraz brakuje elementarnej wrażliwości. To wciąż stanowi dla nas wyzwanie i nad tym musimy pracować.

Wskazał Ksiądz Kardynał na stronę negatywną - co jest jeszcze do zrobienia od strony pozytywnej w kwestii dialogu chrześcijańsko-żydowskiego, naszych relacji?

Budujący nas dialog chrześcijańsko-żydowski tak naprawdę ma miejsce w naszym Kościele raz do roku, podczas pięknego święta, jakim jest Dzień Judaizmu, obchodzony 17 stycznia. A nam potrzeba dialogu, który by się toczył konsekwentnie i stale. Może jest kilka takich wyjątkowych miejsc w Polsce, wysepek, nie jest to jednak niestety rzeczywistość całego Kościoła w Polsce.