Ksiądz Michał Olszewski SCJ, prezes katolickiej Fundacji Profeto, wciąż siedzi w areszcie. W końcu kwietnia sąd odrzucił zażalenie obrońców w tej sprawie. Sprawę rozpoznawał sędzia Piotr Kluz, przed laty wiceminister w rządzie PO-PSL, otwarcie krytykujący Fundusz Sprawiedliwości. „Dotychczasowe działania sędziego podają w wątpliwość jego bezstronność, łamiąc jedno z fundamentalnych praw człowieka, które zapewnia, że spór, w którym dany obywatel uczestniczy, jest rozstrzygany przez całkowicie neutralny podmiot” – napisali w liście otwartym intelektualiści i dziennikarze. Nie pomogło. Czołg antypraworządności jedzie dalej. A ksiądz ma siedzieć, by wszyscy wokół zrozumieli, że siedzieć może każdy.
Cóż w istocie zarzuca się księdzu? Ano, że wybudował ośrodek mający nieść pomoc ofiarom przestępstw na podstawie punktu w statucie fundacji mówiącego o działalności charytatywnej, a nie o prowadzeniu ośrodków pomocy. Może i niedopatrzenie, ale po pierwsze, to raczej błąd urzędników, nie księdza, a po drugie, sprawa jest zdecydowanie błahej natury. Ośrodek powstał, stoi, każdy może go obejrzeć. A trzymanie człowieka przez długie miesiące za kratami nie ma uzasadnionego celu procesowego. Może śledczy liczą na to, że kapłan się załamie i zacznie oskarżać swoje otoczenie? Zapewne i ta kalkulacja miała znaczenie. Jak rzecz bowiem ujął Włodzimierz Czarzasty: „kończy się miękka gra z klerem”. Mówił to w kontekście „finansowania kleru”, ale sens tych słów jest znacznie szerszy.
Według obrońcy, mec. Krzysztofa Wąsowskiego, „to, co śledczy przedstawiają jako materiał dowodowy uzasadniający aresztową izolację trójki podejrzanych, w ocenie obrony nie uzasadniałoby nawet stawiania zarzutów, a co dopiero wnioskowania o areszt”. Wąsowski dodaje: „Wydaje się, że jedyną receptą śledczych «na sukces» w tym postępowaniu jest konsekwentne utrudnianie obrony przy jednoczesnym epatowaniu opinii publicznej medialnymi jednostronnymi depozycjami «odpowiednio przygotowanych» świadków”. Adwokat wypowiedział tę opinię już po tym, jak głos zabrał Tomasz Mraz, były dyrektor w Funduszu Sprawiedliwości, w tajemniczych okolicznościach „zwerbowany” przez Romana Giertycha, obecnie oskarżający swoich byłych kolegów. Ta sprawa wydaje się mieć wiele warstw i może jeszcze uderzyć także w środowiska, które dziś wydają się stać z boku awantury. Na marginesie: warto zauważyć, że upublicznianie informacji ze śledztwa przez Tomasza Mraza jest co najmniej dziwne i powinno spotkać się z reakcją prokuratury. To kolejny dowód, że mamy do czynienia z akcją polityczną, sprzężoną z kampanią wyborczą do PE, a nie z kwestią prawną.
O winie księdza, tak samo jak innych oskarżonych o rzekome nieprawidłowości przy dysponowaniu Funduszem Sprawiedliwości, powinien rozstrzygnąć sąd, w spokojnej atmosferze, a nie w środku politycznej nagonki. Dziś nie ma o tym mowy. Nie znaczy to jednak, że mamy stać z założonymi rękami. Możemy i musimy pamiętać i o ks. Olszewskim, i o aresztowanych dyrektorkach z Ministerstwa Sprawiedliwości. Musimy upominać się o każdego, kto pada ofiarą prześladowań politycznych. To jest kwestia solidarności, tak ważnej w trudnych czasach.
Mecenas Wąsowski widział się z aresztowanym ks. Olszewskim w dniu 15. rocznicy jego święceń. „Prosił mnie, abym przekazał, że za wszystkich się modli (także za tych, którzy uznali go już za winnego) i wszystkim błogosławi” – relacjonuje, a na pytanie o samopoczucie kapłana odpowiada: „Jest bardzo dzielny. Trzyma się”. Ciesząc się z tej wiadomości, nie możemy czuć się zwolnieni z obowiązku działania. Dla człowieka zamkniętego, oskarżonego, osamotnionego każdy gest, nawet symboliczny, ma znaczenie. Dowodzi, że świat o nim nie zapomniał.
