Anioły tworzą szczególną więź pomiędzy światem ziemskim a Boskim. W historii narodu wybranego przez Boga oraz w dziejach Kościoła Stwórca wielokrotnie posyłał swych aniołów, by przekazywali wezwania i polecenia pomagające ludziom w zrozumieniu Jego słów i woli
Plac Modlitwy w sanktuarium w Fatimie
Pojawienie się anioła zwykle budziło grozę wśród śmiertelników. Wszak spotkanie z aniołem było zarazem kontaktem z Bogiem, z Wszechmocnym, z Absolutem. Dlatego pierwsze słowa, które biblijni posłańcy wypowiadają do człowieka, brzmią zwykle: „Nie bój się! Nie lękaj się!”. Biblia pokazuje, że aniołowie są nie tylko sługami Bożymi, lecz mają również służyć ludziom. Od czasu pontyfikatu papieża Pawła V szczególną cześć odbierają aniołowie stróże. W 1670 r. Klemens X polecił obchodzić 2 października uroczystość ku ich czci. W Biblii nie ma dosłownej wzmianki o tych aniołach. Wzorcem dla późniejszych koncepcji anioła stróża stała się głównie Księga Tobiasza, gdzie mamy jedyny biblijny przykład anioła, który strzeże konkretnego człowieka: Rafael opiekuje się Tobiaszem, jest jego towarzyszem i przyjacielem.
Anioł kojarzy nam się zwykle z piękną istotą, która z troską pochyla się nad człowiekiem słabym i bezradnym lub cierpiącym. Skojarzenia te utrwaliły się w języku polskim w postaci takich zwrotów, jak: „anielskiej piękności”, „anielska cierpliwość”, „anioł dobroci”, „anioł, nie człowiek”. Potęga i dobroć aniołów wspierają wszak zwykle Bożych wybrańców…
W roku 1916 w Fatimie, na rok przed objawieniami Matki Bożej, anioł trzykrotnie odwiedził trójkę pastuszków. Poprzedzający Najświętszą Dziewicę Boży posłaniec przygotował ich dusze do lepszego zrozumienia, przeżycia i przekazania orędzia Maryi, które jest w istocie orędziem Ewangelii.
Pierwsze ukazanie się anioła miało miejsce wiosną na skalistym wzgórzu w pobliżu Fatimy, zwanym Loca do Cabeço. Dzieci ujrzały ponad drzewami jasno świecącą postać, która zbliżyła się do nich i powiedziała: „Nie bójcie się. Jestem aniołem pokoju! Módlcie się ze mną”. Słowa te pokazują, że aniołowie modlą się z ludźmi, a więc i ludzie mogą się włączyć się w ich modlitwę. Po objawieniu mali pastuszkowie odczuwali obecność Boga tak głęboko, że nie byli w stanie rozmawiać o tym nawet między sobą i nie odczuwali żadnej potrzeby dzielenia się z kimkolwiek swymi przeżyciami.
Dwa miesiące później, latem 1916 r., kiedy dzieci bawiły się przy studni zwanej Arneiro, znajdującej w ogrodzie domu Łucji, ponownie ukazał się im anioł, mówiący jakby z wyrzutem: „Co robicie? Módlcie się, módlcie się wiele. Serca Jezusa i Maryi mają wobec was zamiary pełne miłosierdzia. Ofiarowujcie nieustannie Najwyższemu wasze modlitwy i ofiary”. Zapytany przez Łucję, o jakie ofiary chodzi, anioł odpowiedział: „Ze wszystkiego, co robicie, złóżcie ofiarę jako akt zadośćuczynienia za grzeszników. W ten sposób uzyskacie pokój dla waszej ojczyzny. Jestem aniołem stróżem, aniołem Portugalii. Przede wszystkim przyjmujcie i znoście z pokorą cierpienia, jakie Pan Bóg zechce wam zesłać”. Siostra Łucja pisała potem: „Objawienia anioła wryły się w naszych umysłach jak światło, które nam pozwoliło zrozumieć, kim jest Bóg, jak mocno On nas kocha i jak bardzo pragnie być przez nas kochany. Poznaliśmy wartość umartwienia i fakt, jak jest ono Bogu przyjemne, i że przez nie nawracają się grzesznicy. Od tego czasu zaczęliśmy ofiarowywać Bogu wszystko, co nas bolało (…)”.
Pomnik Anioła w Loca do Cabeço
Rola aniołów w ludzkim życiu widoczna jest w postępowaniu i w przemianie, jaka zaszła w dzieciach. Pierwsze objawienie anioła spowodowało, że zrozumiały potrzebę modlitwy, natomiast podczas drugiego spotkania poznały wartość składanych ofiar i umartwień. W trzecim objawieniu dowiedziały się, że mogą osiągnąć świętość tylko przez głęboki, osobisty związek z Chrystusem w Najświętszym Sakramencie. Na jesieni 1916 r. anioł ukazał się, trzymając w rękach kielich, nad którym unosiła się hostia; do kielicha spływały z niej do kielicha krople krwi. Anioł uklęknął i modlił się z dziećmi, następnie podał hostię Łucji, a Franciszkowi i Hiacyncie zawartość kielicha. Potem odszedł – jego posłannictwo zostało spełnione.
Sześć miesięcy potem niebo nad Fatimą znów się otworzyło. Zstąpiła z niego „Pani jaśniejsza niż słońce”, która przyniosła światu orędzie miłości i zbawienia.
***
Materiał przygotowany we współpracy z Pallotyńskim Biurem Pielgrzymkowo-Turystycznym PEREGRINUS ul. Skaryszewska 12, 03-802 Warszawa tel. 22 619 15 02, 22 618 67 23, 22 618 68 51 www.bp.ecclesia.org.pl
 |
Beata Kozakiewicz |
Co? Gdzie? Kiedy?
