Hiszpania: kard. Martinez Sistach kończy 80 lat

Przyszły purpurat urodził się 29 kwietnia 1937 w Barcelonie. Po studiach w miejscowym seminarium duchownym został wyświęcony na kapłana 17 września 1961. W rok później rozpoczął studia w zakresie prawa kanonicznego na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie i w 5 lat później uzyskał tam tytuł doktora in utroque iure na podstawie rozprawy nt. prawa o stowarzyszeniach w Kościele. Po powrocie do kraju pracował jako duszpasterz i sędzia trybunału kościelnego w stolicy Katalonii. Ponadto wykładał prawo kanoniczne na Wydziale Teologicznym w Barcelonie, a następnie w salezjańskim Instytucie Teologii im. Martina Codolara.

W 1979 ówczesny arcybiskup Barcelony kard. Narcís Jubany mianował 42-letniego kapłana wikariuszem generalnym archidiecezji ze szczególnymi uprawnieniami do koordynacji wszystkich instytucji diecezjalnych i kurii.

13 listopada 1987 Jan Paweł II powołał ks. dr. Martíneza Sistacha na biskupa pomocniczego jego miasta rodzinnego (sakrę nominat przyjął 27 grudnia tegoż roku w katedrze barcelońskiej). 17 maja 1991 papież przeniósł go na urząd biskupa Tortosy, skąd 20 lutego 1997 powołał go na arcybiskupa Tarragony, z którym to stanowiskiem wiąże się historyczny tytuł „prymasa Hiszpanii” (w liczbie mnogiej – [tych] Hiszpanii). 15 czerwca 2004 arcybiskup powrócił do swego miasta rodzinnego jako jego nowy arcybiskup, a zarazem pierwszy metropolita, gdyż w tymże dniu papież ustanowił w Kościele hiszpańskim nową prowincję z dwiema diecezjami sufragalnymi. A na konsystorzu 17 października 2007 Benedykt XVI włączył abp Martíneza Sistacha w skład Kolegium Kardynalskiego. 6 listopada 2015, mając 78 lat, metropolity Barcelony ustąpił z urzędu.

Jako biskup, arcybiskup i kardynał jubilat uczestniczył i nadal uczestniczy w wielu ważnych wydarzeniach Kościoła w Katalonii i całej Hiszpanii oraz powszechnego, m.in. w Synodach Biskupów, a także w pracach różnych instytucji kurialnych. Jako pasterz archidiecezji barcelońskiej był m.in. wielkim kanclerzem Wydziałów Filozofii i Teologii Katalonii. Stoi na czele zespołu, który ma ukończyć budowę słynnej świątyni pw. Świętej Rodziny (Sagrada Familia) w Barcelonie. Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka.

Napisał wiele książek i artykułów, głównie z zakresu prawa kanonicznego, a także ruchów i stowarzyszeń katolików świeckich.

Kardynał wielokrotnie bywał w Polsce, uczestnicząc m.in. w zebraniach plenarnych Episkopatu Polski. We wrześniu 2009 był gościem międzynarodowego spotkania miedzyreligijnego, organizowanego co roku przez rzymską Wspólnotę św. Idziego – wtedy odbyło się ono w Krakowie. W diecezjach, których był pasterzem, troszczył się i pomagał pracującym w Hiszpanii księżom a także wielu świeckim z Polski. 6 listopada 2012 Papieski Wydział Teologiczny w Warszawie obdarzył go godnością doktora honoris causa.

Obecnie Kolegium Kardynalskie liczy 222 członków. W tym gronie jest 106 nieelektorów: 70 mianowanych przez Jana Pawła II, 25 – przez Benedykta XVI i 11 – przez Franciszka; a wśród 116 purpuratów, mających prawa wyborcze, 19 powołał do Kolegium Kardynalskiego Papież-Polak, 53 – jego następca i 44 – Franciszek.

Najstarszymi wiekowo kardynałami są obecnie Kolumbijczyk José Pimiento Rodríguez (18 II 1919), Libańczyk Nasrallah Pierre Sfeir (15 V 1920) i Francuz Roger Etchegaray (25 IX 1922), najmłodszymi zaś Środkowoafrykańczyk Dieudonné Nzapalainga (ur. 14 III 1967), Tongańczyk Soane Patita Paini Mafi (ur. 19 XII 1961) i Urugwajczyk Daniel Fernando Sturla Berhouet SDB (4 VII 1959). Najdłuższy staż w Kolegium ma obecnie kard. R. Etchegaray, mianowany kardynałem 30 czerwca 1979. Ponadto należy pamiętać, że Benedykta XVI mianował kardynałem Paweł VI dnia 27 VI 1977 a Franciszka – św. Jan Paweł II w dniu 21 II 2001.