Na skrzyżowaniu dróg

Dyrektorem tego biura w Polsce i głównym budowniczym jego struktur – medialnej i społecznej – był w latach 90. ojciec Andrzej Koprowski SJ, pierwszy redaktor Redakcji Katolickiej Polskiego Radia i TVP, potem wieloletni dyrektor Radia Watykańskiego ds. Programowych; czytelnikom „Idziemy” znany jako autor tekstów „papieskich”. Teraz o. Koprowski, już na emeryturze, zaprezentował „wychowankom” OCIPE – już ministrom, profesorom i redaktorom – swoją książkę „Na skrzyżowaniu dróg (Ekklesia). Jak Jezus Chrystus dla nas tworzył swój Kościół”, pięknie wydaną przez wydawnictwo Kontrast, które zadbało o odpowiedni dla biblijnych rozważań wystrój. Bo Biblia – podkreśla o. Koprowski – to zapis ukazujący działanie Boga wobec człowieka, aktualny w każdej epoce i w każdej sytuacji, także współczesnej. A ta książka – mówi autor – chce pokazać inicjatywę Boga zwaną Kościołem od strony Jego Założyciela, Inicjatora, ale i Tego, który stanowi jego istotę”.

Prezentacja stała się okazją, by spojrzeć wstecz i podziękować za doświadczenie OCIPE, w którym współtworzyłam warsztaty dziennikarskie. Przyjeżdżali na nie uczestnicy ze wszystkich stron budzącego się do wolności kraju i ze wszystkich stron Kościoła, z wszelkich ruchów i wspólnot. Przyjeżdżali świeccy i duchowni, starzy i młodzi, amatorzy i półprofesjonaliści. Oferta, z jaką Kościół – a dokładniej jezuici – wyszedł wtedy do burzliwie rozwijającego się środowiska wolnych mediów, nie da się porównać z żadnym innym momentem w historii polskich mediów. Przez kilka lat tylko OCIPE miało propozycję szkoleniowa dla gazet lokalnych.

Dla jednych ważniejszy był aspekt społeczny, dla innych duchowy – i umieliśmy się porozumieć, co było – i nadal pozostaje – unikatowym doświadczeniem tamtej epoki. Obchodziła nas zarówno budowa wspólnoty parafialnej, jak i demokracji lokalnej, zarówno formacja religijna, jak i kształtowanie postaw obywatelskich. Wypełnialiśmy wielką dziurę: informacyjną, edukacyjną, obywatelską.

Uczyliśmy się od siebie nawzajem, czego sama jestem najlepszym przykładem. Byłam tam wykładowcą i wprowadzałam słuchaczy w tajniki warsztatu dziennikarskiego, ale nigdy w takim tempie nie nauczyłam się tyle o żywym Kościele. Sądzę – czy nawet twierdzę – że byliśmy jako OCIPE, wraz z uczestnikami naszych kursów, najbardziej dynamiczną strukturą społeczeństwa obywatelskiego in statu nasccendi.

Towarzyszyło nam przekonanie, że to jedyna droga: takiego podejścia gazet lokalnych do swoich społeczności, w którym nie dzieli się spraw i ludzi na „kościołowe” i „zwyczajne”, bo życie jest tylko jedno, bo zawsze jesteśmy na skrzyżowaniu dróg. Jeśli dziś tematy parafialne są w lokalnych gazetach czymś oczywistym, jeśli katolicy w lokalnych mediach są kimś oczywistym – to jest to zasługa jezuickich warsztatów.