Komentarze do czytań - Środa, I Tydzień Wielkiego Postu

komentarze Bractwa Słowa Bożego
autor: dr Joanna Jaromin

Pierwsze czytanie: Jon 3, 1-10

Dzisiejsze pierwsze czytanie przedstawia Jonasza, którego Bóg wzywa do pójścia do Niniwy w celu nawrócenia jej mieszkańców. Choć za pierwszym razem Jonasz nie posłuchał Boga i próbował przed Nim uciekać do Tarszisz, to jednak tym razem decyduje się wypełnić Boże polecenie. Rozgłaszał po mieście, iż za czterdzieści dni zostanie ono zburzone. Jest rzeczą dość zaskakującą, że mieszkańcy Niniwy od razu uwierzyli słowom proroka, zmienili swą odzież na pokutną, do postu włączyli nie tylko siebie, ale i zwierzęta, które także nie miały jeść, paść się ani pić. Gdy usłyszał to król Niniwy, również i on bez wahania założył włosiennicę i usiadł w popiele. Ludzie ci byli pełni nadziei, że jeśli Bóg teraz zobaczy ich dobre czyny pokutne, to nie zgładzi ich z powierzchni ziemi. I rzeczywiście, gdy Bóg zobaczył to wszystko, ulitował się nad nimi i nie zesłał zamierzonej kary. Pokuta przejednywa Boga, jeśli ktoś podchodzi do niej uczciwie i z nadzieją. Wielki Post jest takim szczególnym czasem, zwłaszcza u progu jego trwania, kiedy powinniśmy podejmować z jednej strony postanowienia, a z drugiej - pokutę. Wydaje nam się często, że nie mamy grzechu, więc po co sakrament pokuty i pojednania, a tym bardziej nawrócenie, skoro jesteśmy wierzącymi. Jesteśmy ciągle wzywani do nawrócenia, gdyż nie jesteśmy doskonali i w naszym życiu zawsze coś będzie wymagało „naprawy”.

Psalm responsoryjny: Ps 51, 3-4. 12-13. 18-19

Dzisiejszy psalm jest jednym z najpiękniejszych. Jest to psalm pokutny przypisywany królowi Dawidowi pokutującemu za grzech z Batszebą i zlecenie zabójstwa jej męża, Uriasza. Psalmista przyznaje się do swoich grzechów, uznaje swą grzeszność od poczęcia i błaga Boga o zmiłowanie i oczyszczenie ze wszystkich grzechów. Zdaniem psalmisty o Bożej sprawiedliwości będzie świadczył fakt ukarania za grzechy. Ma jednak nadzieję, że nawet w tej sytuacji Bóg nie pogardzi jego sercem szczerze skruszonym i z pewnością nie zawiedzie się w tej kwestii.

Ewangelia: Łk 11, 29-32

W dzisiejszym fragmencie Ewangelii Łukasz tematycznie nawiązuje do pierwszego czytania. Jezus bowiem nauczając, robi wyrzuty przewrotnemu pokoleniu, które żąda znaku, choć widzi, co Jezus czyni. Ludzie ci oczekują zapewne czegoś bardziej spektakularnego. Jezus zapowiada więc, że nie otrzymają innego znaku poza znakiem Jonasza – jak on stał się znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak Jezus będzie znakiem dla tego pokolenia. Jonasz wzywał do nawrócenia miasto, które przez swe liczne grzechy zostałoby doszczętnie zburzone. Jezus także wzywa do nawrócenia, zwłaszcza tych, którzy nie przyjmują Go jako Mesjasza, a skądinąd uważają się za najwierniejszych czcicieli Boga. Na sądzie natomiast nawet królowa z południa (zapewne królowa Saby) wystąpi przeciw temu plemieniu, gdyż ona przebyła daleką drogę, by móc słuchać mądrości Salomona, jednak w tej chwili ma do czynienia z większą jeszcze Mądrością i Mocą. Podobnie powstaną na sądzie mieszkańcy Niniwy, którzy uwierzyli napomnieniom Jonasza, podczas gdy, w tej chwili, w osobie Jezusa, jawi się Ktoś znacznie potężniejszy. Ci, którym nie dane było spotkać samego Jezusa, a mieli do czynienia tylko z wybrańcami Boga, którym uwierzyli, mogą stawiać zarzuty tym, którzy spotkali Syna Bożego i nie uwierzyli Mu, a nawet odrzucili i zamordowali.