Niestety, temat zamachów w Europie, dokonywanych przez sprawców wyznających islam, powraca co kilka dni jak złowroga mantra. Przy tej okazji padają zawsze dwa pytania: co poszło nie tak z integracją imigrantów i jak się bronić przed atakami? Wydaje się jednak zasadne, aby postawić inne pytanie: co jest nie tak z europejskimi chrześcijanami, że nie potrafią przekazać przybyszom z innych kręgów kulturowych wartości, na których zbudowana jest cywilizacja łacińska? Dlaczego imigranci słuchają bardziej kazań imamów wzywających do nienawiści, niż chrześcijan wzywających do miłości w imię Chrystusa? Odpowiedź jest prosta: bo takich chrześcijan trudniej spotkać w Europie, niż muzułmańskich duchownych wzywających do nawracania niewiernych.
Dziennikarz niemieckiej telewizji publicznej Constantin Schreiber odwiedził w 2016 roku dwadzieścia meczetów, za każdym razem podczas piątkowego nabożeństwa, przysłuchując się głoszonym w nich kazaniom. Powstała z tego książka „Wewnątrz islamu. O czym są kazania w niemieckich meczetach”. Dziennikarz przyznaje, że w jednym z szyickich meczetów imam głosił, iż wierzący muzułmanin nie może być jednocześnie demokratyczny i liberalny. W innym – że muzułmanom nie wolno przyjaźnić się z chrześcijanami, tylko z konserwatywnymi muzułmanami.
Ale najciekawsze są rozmowy dziennikarza z syryjskimi imigrantami, którzy przybyli do Europy. Przyznają oni w rozmowie ze Schreiberem, że są bardzo zaskoczeni tym, jak agresywne kazania są głoszone w niemieckich meczetach. Ponadto twierdzą, że nie znają tego typu kazań z Syrii. Nic zresztą dziwnego, bo przed wybuchem wojny w Syrii współistniały pokojowo w tym kraju różne religie. Jeśli więc pozostawi się tych pokojowo nastawionych imigrantów samym sobie, w całym ich zagubieniu wynikającym ze zmiany środowiska i kultury, staną się oni bardzo łatwym łupem fanatycznych głosicieli świętej wojny.
Niedawno w jednej z dzielnic Barcelony, El Raval, w której niemal połowa mieszkańców to imigranci, zostały rozwieszone plakaty wzywające muzułmańskich mężczyzn do poślubiania chrześcijańskich kobiet, Hiszpanek – po to, aby je następnie nawracać na islam. Jednakże, jak podała hiszpańska „La Gaceta”, młodzi muzułmanie mają brać za żony tylko „uczciwe i czyste kobiety”, wyznające religię Księgi. Wynikałoby z tego, że w jakiś sposób muzułmanie szanują wierzących, nawet jeśli wyznają oni wiarę w Chrystusa. To już byłby jakiś początek.
Jaka winna być odpowiedź chrześcijan na takie wezwanie? Otóż umożliwić muzułmanom poznanie naszej Księgi, czyli zapoznanie ich z prawdami wiary chrześcijańskiej i sposobem jej przeżywania! Dobitnie czyni to luterański pastor Gottfried Martens z berlińskiej parafii, w której ochrzcił już ponad tysiąc muzułmańskich imigrantów pochodzących głównie z Iranu i Afganistanu. W styczniowym wywiadzie dla magazynu „PUR” pastor Martens opowiadał, w jaki sposób imigranci zainteresowali się chrześcijaństwem.
„Często słyszę [od imigrantów]: spotkałem ludzi, którzy byli po prostu inni, którzy byli pełni nadziei, pełni radości. Tego nie znaliśmy w Iranie. U nas ludzie są smutni i przygnębieni. W religii szyickiej płacze się podczas wszystkich świąt, gdyż kolejny męczennik został zamordowany. A my radujemy się we wspomnienia świętych, gdyż ci ludzie są w niebie! To było dla nich coś nowego. Wtedy zaczynali się interesować i dalej dopytywać” – mówił Martens. Ta wielka obecnie berlińska wspólnota chrześcijańskich Irańczyków i Afgańczyków powstała dzięki kilku chrześcijanom dającym konkretne świadectwo swoją radością wynikającą z przeżywania wiary w Chrystusa.
Chrześcijańscy misjonarze nie muszą już jeździć do dalekich krajów, by życiem i przykładem głosić Chrystusa i chrześcijańską miłość tym, którzy jej nigdy nie zaznali. Każdy Europejczyk ma teraz możliwość głoszenia Ewangelii na własnym podwórku. Każdy może być misjonarzem.
Co? Gdzie? Kiedy?
