Ojciec Jerzy Tomziński, najstarszy paulin z Jasnej Góry kończy 102 lata

Urodzony w 1918 roku, równolatek odrodzonej Rzeczpospolitej o. Jerzy jest inicjatorem narodowej modlitwy o uwolnienie Prymasa Wyszyńskiego, która stała się Apelem Jasnogórskim. Jemu także zawdzięczamy Śluby Jasnogórskie i peregrynację kopii Cudownego Obrazu po Polsce. Pracując wśród Polonii w Rzymie, a później, jako generał Zakonu uczestnicząc w pracach Soboru Watykańskiego, Jubilat propagował kult Matki Bożej Jasnogórskiej, szerząc tym samym wiedzę o Polsce i Sanktuarium.

Za posługę o. Tomzińskiego dziękował dziś wspólnie z nim podczas Mszy św. generał paulinów o. Arnold Chrapkowski: „Dziękujemy Bogu przez ręce Maryi, Tej, która towarzyszyła tobie od lat dziecięcych, poprzez różne posługi pełnione w zakonie; zawsze z Maryją, przy Maryi i z Maryją”.

Mimo sędziwego wieku o. Jerzy cieszy się dobrym zdrowiem i tryska optymizmem. Jak twierdzi uśmiech i dostrzeganie dobra w innych, bardzo mu w życiu pomagają.

I wam dziękuję za serce, za życzliwość, dziękuję Bogu, ale ludziom, ale wszystkim ludziom. Tyle serca, życzliwości, tego nie da się opisać, jestem bardzo szczęśliwy, za każdą chwilę, każdy dzień, za wszelkie dobro, szczęść wam Boże

- mówił jubilat.

O. Tomziński codziennie w zakonnej kaplicy sprawuje Mszę św., odprawia też wszystkie zakonne modlitwy.

Duchowny ma na swym koncie też wielki dorobek wydawniczy, m.in. jako kronikarz Jasnej Góry, korespondent Radia Watykańskiego i Biuletynu Biura Prasowego Episkopatu Polski oraz redaktor Tygodnika Katolickiego „Niedziela”.

Ojciec Jerzy Tomziński urodził się 24 listopada 1918 r. w Przystajni k/Częstochowy.

Do Zakonu św. Pawła Pierwszego Pustelnika wstąpił w 1935 r. Święcenia kapłańskie otrzymał na Jasnej Górze 16 kwietnia 1944 r.

Już jako młody kapłan dał się poznać jako wybitny kaznodzieja i spowiednik, bardzo zaangażowany w pracę duszpasterską oraz społeczną.

W okresie stalinowskim - jako przeor i kustosz sanktuarium w Leśnej Podlaskiej - stworzył młodzieżowe ogniska religijne, za co został zmuszony przez władze komunistyczne do opuszczenia podlaskiego sanktuarium.

Będąc przeorem Jasnej Góry (1952-57 i 1957-60) zainicjował i prowadził prace konserwatorskie, mające na celu zachowanie spuścizny narodowego sanktuarium.

Dzięki jubileuszom 300-lecia obrony klasztoru przed Szwedami oraz 300-lecia ślubów króla Jana Kazimierza wzmocnił integracyjną rolę Jasnej Góry dla całego narodu polskiego.

Jubilat sam nazywa siebie „człowiekiem Jasnej Góry”. „Całe moje życie związane jest z tym miejscem, kocham je i chcę wiernie służyć Jasnogórskiej Maryi”, wyznawał dwa lata temu, obchodząc setne urodziny.