Papież do młodych: nie bójcie się ryzyka otwarcia na innych

Papież Franciszek przypomniał, że bycie częścią wspólnoty jest wielkim darem, którego często nie doceniamy. Podkreślił, że Bóg wybrał dynamikę relacji i prowadzi nas do siebie we wspólnocie.

Nie pozwól, aby świat wmówił Ci, że lepiej jest być samemu. W pojedynkę można osiągnąć jakiś sukces, ale to niezwykle trudne bez miłości, bez wspólnoty, bez poczucia przynależności, będąc pozbawionym bezcennych doświadczeń, jakimi są wspólne marzenia, cierpienie i świętowanie. Nie bójcie się otworzyć, podjąć ryzyko; nie bójcie się innych. To prawda, że pojawiają się nadużycia, kłamstwa, zdrady, ale – wierzcie mi – problem nie polega na tym, by bronić się przed innymi; moim zmartwieniem powinna być obrona ofiar

– powiedział papież.

Na miejscu ataku w Barcelonie, a więc w roku 2017, znaleziono kartkę, na której jakiś młody człowiek narysował małego chłopca i wielkiego potwora, z podpisem: "To ja i strach". Pod rysunkiem znajdował się komentarz: "Ani strach nie jest tak duży, ani ja nie jestem tak mały. Nie boję się". Dlaczego ten chłopiec się nie bał? Bo nie był sam, był z kimś, kto go kochał: z rodziną, przyjaciółmi, może z Bogiem, jego Ojcem i Przyjacielem, który nigdy nas nie opuszcza.

Papież podkreślił, że przyszłość należy do młodych, ale tylko wówczas, gdy – jak się wyraził – młodzież będzie posiadała jednocześnie i skrzydła i korzenie.

Skrzydła są potrzebne by latać, marzyć i tworzyć; korzenie, by trzymać się ziemi, czerpać z mądrości starszych. Pomyśl, czy rozmawiasz ze swoimi dziadkami, czy ich odwiedzasz? Oni są twoimi korzeniami. Jeśli nie potrafisz z nimi rozmawiać, nie będziesz też umiał latać. Można też zadać sobie pytanie o skrzydła: czy ich używam, czy funkcjonuję wyłącznie przy ziemi, zapatrzony w siebie, nie widząc horyzontu?

– pytał papież.

Czy w moim sercu są marzenia, plany, wielkie pragnienia, ale jednocześnie negatywne myśli, osądy i uprzedzenia? Kiedy młody człowiek narzeka, zaczyna szukać pociechy w posiadaniu rzeczy, uganianiu się za nowinkami i modami. To nie pozwala wam latać. A jak wyglądają moje korzenie? Czy myślę, że świat zaczyna się ode mnie, czy też czuję się częścią wielkiej rzeki, która przebyła długą drogę? Jak wyglądają moje relacje z dziadkami? Czy czasem proszę ich, aby opowiedzieli mi coś ważnego o swoim życiu? Czy cenię ich mądrość? Trzeba patrzeć w górę, ale nie zapominać o korzeniach. Znakiem tego, że korzenie mają się dobrze jest to, że rozumiesz swoich dziadków i potrafisz z nimi porozmawiać.