Zamienione bliźniaczki

Najgłośniejszym przykładem jest film „Nad życie” o śmiertelnej chorobie naszej wybitnej siatkarki Agaty Mróz. Konkretny dramat jednej osoby i rodziny został tu zaprezentowany w formie filmowej fikcji.

Autorów „Oszukanych” zainspirowały z kolei autentyczne historie zamiany noworodków w szpitalach, opisywane w mediach przed kilku laty. Brak tu odniesień do jednej sprawy. Schemat opowieści jest jednak wspólny dla wszystkich historii. Rodzice dowiadują się po latach, że wychowywali nie swoje dziecko. Problem polega na tym, czy takie dramatyczne historie nadają się na opowieści rodem z telewizyjnych filmów i seriali.

Fikcyjna historia w „Oszukanych” wydaje się bardzo powikłana. Dorastająca córka nauczycielki tańca dowiaduje się przypadkiem, że ma siostrę bliźniaczkę, wychowywaną przez inną rodzinę. Dokumenty szpitalne wskazują, że jedna z bliźniaczek została zamieniona z innym dzieckiem, w konsekwencji czego owa nauczycielka tańca wychowała nie swoją córkę, druga zaś rodzina wychowała jedną własną córkę i drugą podmienioną. Tak skomplikowaną sytuację trudno rozplątać. Wszyscy zainteresowani doznają szoku. Najbardziej poszkodowaną osobą jest nauczycielka tańca, brutalnie potraktowana przez podmienioną córkę, która chce od niej odejść, urodzona zaś przez nią córka, wychowana przez inną rodzinę, nie chce do niej przyjść.
Autorzy filmu nie skupiają się na problemach prawnych, w tym na odpowiedzialności szpitala. Interesują ich moralne problemy osób, które zostały wplątane w tę historię. Z jednej strony mamy drastyczny opis dramatu, z drugiej zaś pomyślne zakończenie wynikające z konwencji telewizyjnych opowieści. Mam jednak wątpliwości, czy taki filmowo-telewizyjny melanż jest wiarygodny.

„Oszukane”, Polska, 2013. Reżyseria: Marcin Solarz. Wykonawcy: Katarzyna Herman, Karolina Chrapko, Paulina Chrapko, Artur Żmijewski, Ewa Skibińska, Sylwia Boroń, Kamil Kula i inni. Dystrybucja: ITI Cinema

Mirosław Winiarczyk fot. ITI Cinema Idziemy nr 20 (401), 19 maja 2013 r.