Kto jest na pierwszym miejscu?

Jego miłosierdzie jest tego przykładem. Jednakże zanim pozwoli człowiekowi dostąpić szczęścia wiecznego, stawia przed nim konkretne wymagania. Można powiedzieć, że „ociosuje” człowieka niczym wytrawny artysta bryłę, z której powstaje piękna rzeźba. Nim to się jednak stanie, potrzeba ciężkiej pracy i współpracy.

Dzisiejsze Słowo Boże ukazuje nam w sposób bardzo konkretny wymagania, jakie stawia Bóg przed człowiekiem, aby ten mógł zasłużyć na niebo. Najpierw trzeba modlić się o właściwy dystans do świata doczesnego i tego wszystkiego, co jest z nim związane: posiadania, zdrowia, kariery czy władzy. Piękny przykład takiej modlitwy podaje nam król Salomon. Zapewniony przez Boga we śnie, że Bóg udzieli mu wszystkiego, o co poprosi, modli się o mądrość: „Modliłem się i dano mi zrozumienie, przyzywałem, i przyszedł mi z pomocą duch Mądrości”. Kiedy człowiek we właściwy sposób będzie kierował się mądrością otrzymaną od Boga, zawsze dobrze wykorzysta wszelkie dobra, które znajdzie w tym doczesnym świecie.

Niestety, o taką mądrość nie modlił się pewien człowiek, który przyszedł do Jezusa. „Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?”. Mistrz najpierw zwraca jego uwagę na potrzebę życia zgodnego z Dekalogiem, a konkretnie wypełniania tych przykazań, które regulują relacje między ludźmi. Kiedy słyszy, że ów człowiek nie ma z nimi problemu, idzie dalej z wymaganiami. Jakby celowo ominął pierwsze trzy przykazania. Nakazuje mu sprzedać wszystko, co ma, rozdać ubogim i iść za Nim. I tutaj pojawia się problem. Mianowicie ten człowiek niewystarczająco kocha Boga, aby nabrać dystansu do świata. Choć wie, że Jezus jest dobrym Nauczycielem i wskazuje właściwą drogę do życia wiecznego, nie może sprostać radykalizmowi Ewangelii, którą głosił Chrystus. Odchodzi zasmucony.

To bardzo ważna lekcja dla nas chrześcijan. Warto spytać się o to, jaki mam stosunek do świata doczesnego, do rzeczy materialnych i tego wszystkiego, co związane jest z budowanym na nim porządkiem. Jeśli nie jestem w stanie postawić w tym wszystkim Boga na pierwszym miejscu, to bardzo szybko może się okazać, że nawet pięknie budowane relacje z ludźmi mogą nie wystarczyć do osiągnięcia życia wiecznego w niebie. Aby to osiągnąć, trzeba brać Biblię do ręki, czytać Słowo Boże, przeglądać się w Nim niczym w lustrze, konfrontować z Nim swoje decyzje, dążenia i upodobania i zastanawiać się, czy rzeczywiście prowadzi mnie to do Królestwa Bożego czy też nie. „Żywe jest Słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, (…) zdolne osądzić pragnienia i myśli serca”.