Razem łatwiej

fot. Barbara Wiśniowska

Jak dotąd nie działały żadne prośby, groźby, nagrody, kary ani kazania, że rodzina to drużyna i powinna działać razem.

Rozpisałam tabelę z nazwami pomieszczeń domowych, czynnościami porządkowymi i punktacją.

Za posprzątanie salonu można dostać 3 punkty, ale jeśli komuś wystarczy energii tylko na pościeranie stołu, dostanie 1 punkt, a inny pracuś zarobi 2.

Dzieci lubią sprzątać przedsionek… i dobrze, bo to ich buty walają się tam w nieładzie. Mąż zamyka się w łazience na klucz, żeby nikt nie kontrolował jego sprzątania. Ja sprzątam kuchnię, drażni mnie to, ale wolę mieć pewność, że nikt nie myje podłogi moją gąbeczką do naczyń. Najwięcej punktów jest za zrobienie obiadu, więc syn pierwszy rezerwuje etat kucharza, tylko nie ma pomysłu na zupę.

Dlaczego to wszystko się nam udaje? Skąd motywacja? Ten, kto ma najwięcej punktów, może dyktować, jak cała rodzina spędza kolejną niedzielę. Wyznaczyliśmy nawet skromny budżecik na takie okazje. Jeśli postanowimy iść na sanki za darmo, pieniądze się kumulują. Syn od razu zaproponował, żebyśmy kumulowali tak długo, aż będzie nas stać na zagraniczną wycieczkę. Każdy chce mieć najwięcej punktów i móc decydować, ale jeśli kiedyś ktoś nie będzie marzył o nagrodzie – i tak będzie dużo innych chętnych do pracy. Zwycięzcy punkty przepadają, pozostałym osobom sumują się, aż każdy wreszcie kiedyś będzie zwycięzcą.

Pomysł na zupę mam, można z nią poczuć się jak w tropikach.

  Idziemy nr 04 (847), 23 stycznia 2022 r.