Zgadzam się, ta najważniejsza jest tylko jedna. Piłkarska. Od niej wszystko się zaczęło, ona zbudowała markę i w innych dyscyplinach próbuje się kopiować ten sukces. Do Champions League znów się jednak nie dostaliśmy. A oczekiwania były wielkie. Do ich rozbudzenia niestety przyczynił się też niżej podpisany. I nie chcę się tłumaczyć, dlaczego uczestniczyłem w tym, kolejnym przecież, pompowaniu piłkarskiego balonu. Tak to jest w życiu, że ktoś wydaje polecenia, a ktoś inny je wykonuje. Wstydzę się jednak tego nakręcania spirali oczekiwań. Bo podstawy ku temu były wątłe. A wstydzę się jeszcze z innego powodu – znów z lodówki w każdym domu wychodzili piłkarze Legii, a o tych, którzy na to zasługują, czyli o szczypiornistach, mówi się mało lub bardzo mało.
I z polskiego punktu widzenia kompletnie tego nie rozumiem. Bo przecież mamy tu sukcesy. Tym bardziej i tym chętniej powinniśmy cieszyć się taką drużyną jak Vive. Ale tej radości zbyt dużo nie ma. Dlaczego? Dlaczego będą Polacy w Lidze Mistrzów, ale dla większości kibiców to jednak jest „nie ta liga”? Od dawna zastanawiam się, skąd to się bierze. Nie raz na tych łamach już o tym pisałem. Przecież szczypiorniak potrafi być fascynujący, pełen emocji. To obok piłki nożnej najciekawsza zespołowa dyscyplina sportu. Niemcy czy Skandynawowie są w piłce ręcznej zakochani.
A w Polsce, chociaż reprezentacja niedawno zdobywała medale mistrzostw świata, ta dyscyplina wciąż i niezmiennie jest w cieniu. Życzę sponsorowi, trenerowi i zawodnikom Vive spełnienia marzeń, czyli wygrania Ligi Mistrzów! To byłoby coś! Może też wtedy skończyłoby się marudzenie, że to jednak „nie ta liga”.
 | Mariusz Jankowski |
Co? Gdzie? Kiedy?
