Pierwsze czytanie: Rdz 27, 1-5. 15-29
Jakub skłamał. Podszył się pod swego brata, oszukał niewidomego ojca, wykorzystując jego kalectwo. Nie ma usprawiedliwienia dla takiej postawy. Rebeka odegrała w tej historii też dwuznaczną rolę. Z dwóch bliźniaków bardziej kochała tego spokojniejszego, trzymającego się bardziej mamusinej spódnicy, posłuszniejszego, więc pomogła mu w zdobyciu błogosławieństwa dającego pierwszeństwo w rodzinie. Ta historia została na zawsze źródłem niechęci między braćmi. Nigdy nie było już między nimi prawdziwego braterstwa. Zło zamieszkało w domu Abrahama i już w nim zostało. Izrael w swej pamięci zachował tę tradycję o złamanej lojalności między braćmi, o matczynej miłości, która działa na korzyść jednego dziecka, a z krzywdą drugiego. Te ludzkie błędy, słabości, wyrządzone sobie krzywdy nie zepsuły jednak Bożego planu, by ukształtować sobie lud, który będzie Jego ludem. Nasze ludzkie grzechy nie nakładają ograniczeń Bożej łasce. Nie piętnują nas na zawsze. Ale niesiemy ich skutki, leczymy ich rany, musimy podjąć trud ich wykorzenienia z naszej duszy.
Psalm responsoryjny: Ps 135, 1b-2.3-4.5-6
Dobroć Boga jest naszą nadzieją i ostoją. Ale musimy przyznać, że stając przy niej z naszą niedoskonałością, będziemy odczuwać dyskomfort, upokorzenie, wstyd. Jakże często uciekamy dziś od świętości Boga, by ukryć naszą niedoskonałość i nie czuć presji, by podjąć trud pracy nad nią.
Ewangelia: Mt 9, 14-17
Nasza współczesność lubi zmiany. Wolimy zmienić meble co kilka lat, niż kupić trwałe na wiele dziesięcioleci a nawet na kilka pokoleń. Zmiana staje się wartością samą w sobie. Nie o takiej nowości mówi Pan Jezus. Nowość, którą On daje nam, którą odmienia nasze życie, jest ważna ze względu na to, że dokonuje w nas i w naszym życiu zmiany jakościowej. Bez nowego życia, jakie przynosi zmartwychwstały, jesteśmy tylko smutnymi zwierzętami dźwigającymi brzemię swej skończoności. Dla takiej nowości warto trudzić się, by przemienić dogłębnie swe życie, by nowość łaski Bożej nie poszarpała naszej ludzkiej osnowy, nie rozerwała nadwątlonej skóry starych worków na wino.
Co? Gdzie? Kiedy?
