Miał być gangsterem. Został księdzem

Karma dla psa i dom dziecka

Dzieciństwo przeżył w skrajnej biedzie. Zazwyczaj lodówka była pusta, a jedynym pożywieniem w domu były kostki cukru, miętowy syrop na kaszel oraz resztki karmy dla psa. Brak perspektywy na polepszenie sytuacji spowodował, że wraz z rodzeństwem mały René?Luc trafił do domu opieki społecznej. Tak będzie lepiej dla dzieci, przynajmniej będą jadły do syta, wyjaśniła pracownica socjalna. Żołądek przestał boleć, ale za to zaczęły płonąć z bólu serca.

Wychowany przez gangstera

Ojca nie znał, nie odziedziczył po nim nawet nazwiska. Kto stał się dla niego wzorem męskości? Martial, nowy partner mamy, z którym bardzo szybko zdecydowała się zamieszkać. Pierwszy cios wymierzony matce powiedział mu więcej niż tysiąc słów: jego ojczymem jest wybuchowy psychopata, w dodatku zamieszany w kryminalne porachunki. Pewnego dnia pijany z nienawiści Martial wpadł w taką furię, że wbił nóż w brzuch mamy René?Luca. Ta, po kilkudniowym pobycie w szpitalu, w końcu zrozumiała, że relacja z Martialem tylko ją niszczy. Postanawia uciec. Po powrocie szybko spakowała siebie oraz dzieci i wyniosła się z piekielnego domu. Niestety, gangster szybko odnalazł ich miejsce kryjówki. Koszmar wrócił ze zdwojoną siłą. Psychopata skatował matkę René?Luca i na oczach chłopca popełnił samobójstwo.

Gangster, który pokazał mu Boga
Wstrząs, jakiego doświadczył mały René?Luc, wywarł ogromny wpływ na jego młodość. Problemy z prawem, używki, brak wrażliwości na ból i cierpienie drugiego człowieka... Chłopiec powoli stawał się największym koszmarem swojego dzieciństwa – Martialem. Pewnego dnia, przypadkiem trafia jednak na spotkanie z Nickym Cruzem, nawróconym
szefem nowojorskiego gangu, po którym prosi Jezusa, by i on rozpoczął nowe życie.

Bóg nie wzywa najlepszych

Wyrzuty sumienia, świadomość bagna, w którym się znalazł sprawiają, że René?Luc chce jak najszybciej naprawić wszystkie dotychczasowe błędy swojego życia. Dużo się modli, angażuje we wspólnotę, wreszcie wyjeżdża na pielgrzymkę do Lourdes. To właśnie tam, nocą, klęcząc przed grotą, patrząc na figurę Matki Bożej, dokonuje aktu oddania życia Jezusowi. René?Luc nie ma wątpliwości: Bóg zachęca go do szalonego kroku. Kiełkuje w nim myśl: powołanie do kapłaństwa!

Bóg nie powołuje najlepszych, ja sam jestem tego dobrym przykładem, ale prosi nas, byśmy dali z siebie, co mamy najlepszego!

Idźcie na cały świat 

René?Luc wie, że dramat jego dzieciństwa może przynieść owoce w kapłaństwie. Podobnie jak św. Paweł z Tarsu jest bardzo radykalny na swojej kapłańskiej drodze.
Nie przeraża go ewangelizowanie nawet w najniebezpieczniejszych rejonach świata. Z odwagą wyjeżdża do ogarniętego wojną Libanu. Tuż po upadku ZSRR organizuje
konwój humanitarny dla krajów Europy Wschodniej. Jedzie do Republiki Środkowoafrykańskiej, by pracować z trudną młodzieżą zamieszkującą czerwoną dzielnicę
miasta Bangi. Widział już wiele, świat nie jest w stanie go przestraszyć. Jako kapłan w laickiej Francji wkłada bardzo dużo wysiłku w to, by dotrzeć do tych,
którzy potrzebują pomocy. Jest to jednak trudne: z powodu przynależności do Kościoła jest wyszydzany, a wielu traktuje go z rezerwą. Wbrew dominującej kulturze laickiej René?Luc organizuje akcje ewangelizacyjne na ulicach miast. Niosąc ze sobą doświadczenie trudnego dzieciństwa, założył specjalną
szkołę misyjną dla młodzieży o nazwie CapMissio.

Ksiądz René-Luc będzie gościł w Warszawie 15 października. Spotkanie z nim odbędzie się w katedrze warszawsko-praskiej. Szczegóły wkrótce!