Równościowa propaganda

W nowy rok Niemcy weszły pod znakiem walki o równość wszystkich obywateli. I o wdrożenie tej walki już od najmłodszego pokolenia, bo wiadomo, że czym skorupka za młodu nasiąknie… Lewicowy rząd Badenii-Wirtembergii zaprezentował właśnie nowy plan edukacyjny, który ma wejść w życie we wszystkich szkołach landu od 2015 r. Osią przewodnią planu jest „akceptacja seksualnej różnorodności” ludzi. Z czym to się wiąże? Otóż uczniowie będą nie tyle formowani na przeciwdziałanie dyskryminacji wobec osób o innej orientacji seksualnej, ile będą poddawani „reedukacji” poprzez zgłębianie różnych form współżycia grupy osób zaliczanych do LGBTTI (lesbijek, gejów, biseksualistów, transwestytów, transseksualistów i interseksualistów). Uczniowie mają poznawać w szerokim znaczeniu kulturę środowisk LGBTTI, tak aby w końcu wyzbyć się jakiejkolwiek oceny moralnej związków.

Nowy plan edukacyjny wywołał falę protestów wśród rodziców i nauczycieli, i to nie tylko z regionu Badenii-Wirtembergii. W połowie grudnia z inicjatywy ewangelickiego nauczyciela Gabriela Stänglego powstała petycja, którą podpisało kilkadziesiąt tysięcy osób. Stängle otrzymał natychmiast miano fundamentalisty. Niemieckie ministerstwo oświaty odpowiada na petycję, że przecież już w umowie koalicyjnej stoi czarno na białym, że należy „wprowadzać zrównanie gejów i lesbijek oraz rozwijać koncepcje w planie działania na rzecz tolerancji i równouprawnienia dotyczącym całego landu, w celu pokonania uprzedzeń”. Do protestu dołączył jednak Kościół ewangelicki i dość słabo katolicki. Szkoda, że ten ostatni nie tak jednomyślnie jak polscy biskupi w liście episkopatu na temat zagrożenia rodziny wynikającego z ideologii gender.

W Badenii-Wirtembergii są dwie diecezje katolickie. Archidiecezja fryburska, znana ze swojego liberalnego kursu, nie poparła petycji rodziców i nauczycieli, podczas gdy diecezja rottenbursko-stuttgarcka wstrzymała się na razie od komentarzy. Natomiast lokalny Kościół ewangelicki domaga się ponownego opracowania planu edukacyjnego. Szkoda, że cały Kościół niemiecki nie może się zebrać, aby poprzeć sprzeciw rodziców zatrwożonych tym, czym od 2015 r. mają być karmione ich dzieci po kilka godzin dziennie. Przecież wiadomo, że tylko w jedności siła. Zamiast rywalizacji, który biskup będzie bardziej lubiany przez liberalne media, można by jednym, wspólnym głosem uczynić coś dobrego dla własnej religii, kraju i jego wiernych. Polski episkopat może być w tym przypadku wzorem dla swoich zachodnich sąsiadów, o czym zresztą już piszą katolickie portale.

Niemieckich rodziców walczących w obronie dotychczasowej edukacji własnych dzieci spotkał kolejny cios, kiedy przed kilkoma dniami niemiecki piłkarz Thomas Hitzlsperger, były członek reprezentacji narodowej, ogłosił na łamach mediów swój coming out. W obszernym wywiadzie dla gazety „Die Zeit” ubolewał nad tym, jak to przez lata musiał ukrywać swój homoseksualizm, i że wreszcie, na nowym etapie życia, może głośno i odważnie mówić o swojej orientacji seksualnej. Media natychmiast okrzyknęły go bohaterem narodowym, a rzecznik rządu stwierdził na konferencji prasowej, że tak dalej nie może być, aby ze strachu przed nietolerancją ukrywać własną orientację. Wszyscy naraz ogłosili narodową walkę z homofobią, naturalnie zwłaszcza w szeregach sportowców, po czym do Hitzlspergera zaczęły napływać gratulacje z całego świata za ten odważny czyn obywatelski.

Piłkarzowi pogratulował nie tylko kolega po fachu Łukasz Podolski, ale nawet brytyjski premier David Cameron. Ja również chciałbym w tym miejscu ogłosić mój coming out, choć nie liczę na żadne gratulacje ze strony mediów i polityków. Tak, przyznaję publicznie, że… wierzę w Jezusa Chrystusa i święty Kościół katolicki.

Stefan Meetschen Autor jest dziennikarzem niemieckiego tygodnika „Die Tagespost” Idziemy nr 3 (435), 19 stycznia 2014 r.