Czytelnicy są już po wizytach na grobach bliskich czy jeszcze przed? Jestem niemal pewien, że większość – być może mimo obietnic sprzed roku – znów zapomniała zapalić też światełko na grobie kombatanta, albo nawet nie miała tego w planach. Kombatanta właśnie, a nie na jakimś przypadkowym bezimiennym grobie, choć i tam warto przystanąć i zmówić zdrowaśkę.
My Polacy tak już mamy, że pracujemy i żyjemy zrywami. Od rocznicy do rocznicy… a w międzyczasie króluje często obojętność. Szkoda, bo w epoce odrodzenia patriotyzmu i wielu deklaracji, jacy to jesteśmy najlepsi, rzeczywistość pokazuje, że jest inaczej. Kiedy byłem znacznie młodszy, zapalanie znicza na grobie osoby zasłużonej dla naszej wolności było niemal rytuałem. Dziś, kiedy o wolność nie trzeba się już zmagać, obyczaj to coraz rzadszy. Nie pozwólmy, by zaginął do reszty, by pozostał domeną starszych pań, które jeszcze o nim pamiętają. Takie skromne światełko to przecież nie tylko hołd i wyraz pamięci, ale także i namacalny dowód, że ojczyzna to przede wszystkim sztafeta pokoleń. Wyraz wdzięczności za etos, z którego i my mogliśmy wyrosnąć. I tylko proszę nie mówić, że w pobliżu nie ma mogił tych, którzy odeszli na wieczną wartę. Są, tylko zapomniane.
Tak samo jak zapomniana jest nieco w skali ogólnopolskiej legenda Powstania Wielkopolskiego. Jedynego takiego – zwycięskiego – w naszej trudnej historii. W grudniu 2018 r. przypada stulecie jego wybuchu. A decyzją Sejmu RP i sejmiku województwa wielkopolskiego rok 2018 będzie nie tylko w regionie Rokiem Powstania Wielkopolskiego. W ten szczególny sposób Sejm pragnie oddać hołd poległym i uczestnikom powstania oraz wszystkim Wielkopolanom, których udział w zrywie przyczynił się do odzyskania suwerenności Rzeczypospolitej.
Ma to służyć także nadaniu odpowiedniej rangi obchodom setnej rocznicy wybuchu jedynej udanej insurekcji w naszej historii. Bo gdy 11 listopada 1918 r. „spełnił się sen pokoleń Polaków – państwo polskie narodziło się na nowo”, w Poznaniu wciąż stacjonowali Niemcy i nie mieli zamiaru wyjść! W granicach odrodzonej Polski miałoby nie być Wielkopolski? Ziemi, na której narodziła się przecież polska państwowość?!
I tak jak Powstanie Wielkopolskie miało ogromne znaczenie w procesie odbudowania państwa polskiego, tak ogromne znacznie dla pielęgnowania polskości będzie miała nasza pamięć o nim. I o wszystkich innych Polakach, którzy za ojczyznę przelali krew. „Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba” – mówiła tuż przed swoją okrutną śmiercią 18-letnia „Inka”. Jak niewiele my musimy dziś, by zachować się porządnie.
Pamiętajmy w te dni o nich i o innych wielkich Polakach albo o tych zwykłych, którzy robili rzeczy niezwykłe. Jeśli my zapomnimy o nich, niech przyszli zapomną o nas…
Co? Gdzie? Kiedy?
