W tym roku rozważania do 14 stacji Drogi Krzyżowej, która 30 marca wieczorem przejdzie tradycyjnie wokół rzymskiego Koloseum, napisali młodzi Włosi w wieku od 16 do 27 lat, przy czym dziewięcioro z nich to uczniowie jednego z liceów stołecznych. Ich koordynatorem jest prof. Andrea Monda.
Jedną z osób, wyznaczonych do niesienia krzyża, jest iracka dominikanka od św. Katarzyny s. Geneviève al-Haday, mająca za sobą pobyt na ziemiach zajętych przez tzw. Państwo Islamskie, skąd udało się jej uciec.
Już na początku br. Franciszek, nawiązując do zaplanowanego na październik Synodu Biskupów nt. młodzieży i powołania, zaproponował przygotowanie tekstów do poszczególnych stacji Drogi Krzyżowej młodym Rzymianom. Ci odnieśli się do tego pomysłu z entuzjazmem właściwym dla ich wieku.
Po odczytaniu na nowo ewangelicznych opisów Męki Pańskiej młodzi zaczęli rozważać kolejne stacje Drogi Krzyżowej, dzieląc się swymi spostrzeżeniami o osobliwościach tego, co dostrzegli w każdej z nich. Kierowali się przy tym trzema słowami-kluczami, które miały podstawowe znaczenie dla pracy nad przyszłymi tekstami: widzieć, potem spotkać i wreszcie modlić się.
Spójrz na Chrystusa Ukrzyżowanego, w Nim rodzi się nadzieja, która trwa na wieki.
— Papież Franciszek (@Pontifex_pl) 30 marca 2018
Młodzi chcą widzieć świat i wszystko, co ich otacza, a w wypadku Wielkiego Piątku widzenie tego, co się wtedy wydarzyło, przy całym okrucieństwie, może pobudzać do odepchnięcia albo do miłosierdzia, a zatem do wyjścia naprzeciw. Tak właśnie czynił Jezus w Ewangelii, także w tym ostatnim dniu – spotyka Piłata, Heroda, kapłanów, strażników, swoją Matkę, Cyrenejczyka, kobiety jerozolimskie, dwóch łotrów, którzy stają się Jego ostatnimi towarzyszami na Jego drodze.
Młodość daje wiele okazji do spotykania innych i każde takie spotkanie jest nowe, zaskakujące. Starzejesz się wtedy, gdy nie chcesz już widzieć nikogo, gdy lęk, który cię zamyka, bierze górę nad ufnym otwarciem się, lęk przed zmianami, gdyż spotykanie się oznacza zmianę, bycie gotowym do ponownego udania się w drogę z nowymi oczami.
I wreszcie widzenie i spotkanie pobudzają do modlitwy, gdyż rodzą one miłosierdzie, i to nawet w świecie, który zdaje się być pozbawiony litości a w takim dniu jak dzisiejszy, wystawiony jest na bezsensowny gniew, na podłość i nierozważną gnuśność ludzi. Jeśli jednak z sercem idziemy za Jezusem, także tajemniczą drogą Krzyża, mogą się wówczas narodzić na nowo odwaga i ufność a po widzeniu i otwarciu się na spotkanie doświadczymy łaski modlitwy, i to już nie sami, ale razem z innymi.
Co? Gdzie? Kiedy?
