O odpowiedzialności państw za dobro wspólne całej ludzkości mówił papież w przemówieniu do członków Papieskiej Akademii Nauk Społecznych. Przestrzegł także przed budowaniem państw narodowych, gdzie zbytnie przywiązanie do własnej kultury i zwyczajów może prowadzić do budowania murów, a nawet rasizmu.
Franciszek przypomniał, że Kościół zawsze podkreślał potrzebę miłości do własnego narodu, do swojej ojczyzny. Przestrzegał jednocześnie przed zbytnim skupianiem się na własnych, partykularnych interesach. Dlatego dziś Kościół ze smutkiem obserwuje pojawiającą się w całym świecie agresję wymierzoną w obcokrajowców, szczególnie migrantów, oraz wzrastający nacjonalizm, który lekceważy dobro wspólne.
– Imigrant nie jest zagrożeniem dla kultury, zwyczajów i wartości narodu, w którym przebywa. Także on ma obowiązek integrowania się z narodem, który go przyjmuje – przypomniał Ojciec Święty. – Integracja nie oznacza asymilacji, ale podzielanie sposobu życia nowej ojczyzny, pozostając sobą, niosąc własną historię życia. W taki sposób imigrant może jawić się i być uznanym jako możliwość ubogacenia narodu, który go integruje. Zadaniem władz publicznych jest ochrona migrantów i roztropna regulacja ich napływu, jak również promowanie otwartości w taki sposób, aby lokalne społeczności były uformowane i umacniane w świadomym uczestniczeniu w procesie integracji migrantów, którzy zostali przyjęci.
Papież wskazał także, że żadne państwo narodowe nie może uważać się za samotną, samowystarczalną wyspę. Przy aktualnej globalizacji żaden bowiem kraj nie jest w stanie sam zadbać o dobro wspólne swojego narodu. Ono bowiem stało się światowe i narody muszą nawiązywać współpracę dla własnego dobra. Taka dobra współpraca, przy poszanowaniu każdego narodu, jego bogactwa, mogłaby się przyczynić do uniknięcia konfliktów zbrojnych oraz ekonomicznej i ideologicznej kolonizacji.
– Dlatego państwo jest wezwane do większej odpowiedzialności. Zachowując cechy niezależności i suwerenności oraz kontynuując dążenie do dobra swojej ludności, jego zadaniem jest dziś uczestniczenie w budowaniu wspólnego dobra ludzkości, niezbędnego i podstawowego elementu globalnej równowagi – powiedział papież. – To powszechne dobro wspólne z kolei musi uzyskać bardziej wyraźną wartość prawną na poziomie międzynarodowym. Nie myślę oczywiście o uniwersalizmie ani o internacjonalizmie, który lekceważy tożsamość poszczególnych narodów: ona musi być zawsze ceniona jako unikalny i niezbędny wkład w większy, wspólny projekt.
Franciszek zachęcił także członków Papieskiej Akademii Nauk Społecznych do wytrwałego poszukiwania takich procesów, które pomogłyby w przezwyciężaniu podziałów między narodami i zaproponowały drogi współpracy na polu dotyczącym zmian klimatycznych, nowych form niewolnictwa czy budowania pokoju.
Co? Gdzie? Kiedy?
