Podsumowanie Zebrania Duszpasterzy Służby Liturgicznej

Przybyli na nie duszpasterze z całej Polski odpowiedzialni za formowanie ministrantów, lektorów, nadzwyczajnych szafarzy Komunii Świętej oraz innych osób posługujących w czasie liturgii. W programie spotkania były zarówno elementy duchowe (wspólna Liturgia Godzin, Msza Święta), jak i wykłady oraz warsztaty z zakresu liturgiki, psychologii i pedagogiki. 

Część formacyjną otworzył referat ks. dr Sławomira Jezierskiego „Kościół – Liturgia – Uczestnictwo”. Prelegent rozpoczął od pytania, co znaczy uczestniczyć w życiu Kościoła, i pokazywał, że Kościół często próbuje dziś konkurować ze współczesnym rynkiem w próbie przyciągnięcia do siebie ludzi. Gdy jednak dostrzeżemy, jakimi kryteriami kieruje się współczesny człowiek (opłacalność, użyteczność, wydajność, sukces), zrozumiemy, że Kościół nigdy nie będzie w tych kategoriach dostatecznie atrakcyjny. Należy więc zobaczyć, że uczestnictwo w życiu Kościoła nie jest naśladowaniem mechanizmów reklamowych czy ekonomicznych świata, ale naśladowaniem Boga, uczestniczeniem w Jego życiu. Jakie są jednak atrybuty działania Boga? Przede wszystkim Bóg jest bezinteresowny, ofiarowuje nam siebie, łaskę, dar stworzenia za darmo. Stąd uczestnictwo w Kościele, które najpełniej realizuje się w liturgii, musi z jednej strony opierać się na zachwycie nad bezinteresownością Boga, z drugiej – tę bezinteresowność naśladować. Wtedy Kościół i liturgia stają się miejscem wzrostu ludzi, którzy je tworzą i w nich uczestniczą. Ani Kościół, ani liturgia, podkreślał ks. Jezierski, nie mogą być miejscem, gdzie szuka się opłacalności, użyteczności, wydajności czy sukcesu. 

Kolejny prelegent zebrania duszpasterzy – ks. dr Kacper Radzki – opisywał kondycję współczesnego człowieka, pokazując, jak wiele procesów społecznych sprawia, że stajemy się są coraz bardziej samolubni. Konsumpcja, dostatek, zmieniające się modele zachowań rodzinnych i wspólnotowych – wszystko to ma ogromny wpływ na nasze charaktery, rodząc egoistyczne i niestabilne zachowania emocjonalne. Wchodzimy w relacje i szukamy różnorodnych treści po to, by zaspokoić wyłącznie własne potrzeby. Ów społeczny egoizm przekłada się na wychowanie. Według badań socjologicznych współcześni ojcowie prawie nie uczestniczą w wychowaniu własnych dzieci, poświęcając im dziennie zaledwie kilka minut. Ta rodzinna oziębłość, z jednoczesnym skupieniem na sobie sprawia, że w życiu ludzi młodych bardzo istotna staje się potrzeba zaspokojenia i przynależności. Młodym bardzo dziś zależy na uczestnictwie w grupie i na uznaniu innych jej członków. Siłę tego mechanizmu widać w swoistej bezsilności w relacjach, gdy młody człowiek nie potrafi przeciwstawić się oczekiwaniom innym i nie chce narazić się na utratę pozycji w grupie. Dlatego często z lęku przed odrzuceniem może zmienić własne przekonania religijne czy społeczne. Potrzeba zatem obecnie – podkreślał prelegent – wychowawców, którzy będą uczyli młodzież samodzielności myślenia i zachowań oraz tworzenia dobrych, dojrzałych związków. Ta odpowiedzialność w dużej mierze spoczywa na kapłanach, którzy formują młodzież w grupach liturgicznych i duszpasterskich. 

Fot. ks. Jakub Sędek

W trzecim wykładzie pani dr hab. Monika Przybysz przedstawiła obraz życia dzieci i młodzieży w perspektywie powszechnego już dziś używania multimediów. Trafnie i obrazowo pokazywała alarmującą ilość zaburzeń, jakich doświadcza młode pokolenie. Nigdy jeszcze w historii świata ludzie nie byli poddani takiej fali krytyki i agresji, jaka obecnie wylewa się na różnych ludzi na portalach społecznościowych. Skutkiem tego jest niespotykana dotąd skala zaburzeń dotykająca zarówno sfery psychicznej człowieka, jak i biologicznej. Wykład p. Przybysz bardzo celnie ukazał zebranym na Zjeździe kapłanom natężenie problemów psychosomatycznych, jakich doświadczają dziś dzieci i młodzi ludzie powierzeni opiece duszpasterzy.

W czasie zebrania duszpasterzy służby liturgicznej nie tylko podjęto próbę zdiagnozowania współczesnej sytuacji dzieci i młodzieży, ale wskazano także kierunki duszpasterskich działań. Bp Adam Wodarczyk zrelacjonował pedagogikę ministrancką w ujęciu ks. Franciszka Blachnickiego, pokazując, że program sługi Bożego ks. Franciszka jest wciąż bardzo ważną podstawą do budowy pełnego programu formacyjnego służby liturgicznej. Propozycja ta obejmuje nie tylko obszar liturgicznej sprawności, ale przede wszystkim wzrostu i rozwoju wewnętrznego młodego człowieka. Ostatecznie całe tegoroczne Zebranie Duszpasterzy Służby Liturgicznej ukazało, jak ważna jest dzisiaj rola kapłanów pracujących z dziećmi i młodzieżą. Każdy zdaje sobie sprawę, jak trudne jest to obecnie wyzwanie, jednak Kościół nie może ustawać w swojej aktywności kształtowania wiary i wewnętrznej dojrzałości ludzi młodych.