Plac Zbawiciela w Warszawie zawdzięcza nazwę kościołowi, który wzniesiono tu w początkach XX w. Kiedyś był tu park ujazdowskiej rezydencji Stanisława Augusta, w XIX w. wchłonęła go rozrastająca się Warszawa. W 1900 r. władza carska pozwoliła na budowę świątyni i erygowanie nowej parafii. Z kolei komuniści, podnosząc z gruzów zniszczoną w powstaniu Warszawę, nakazali przesunięcie Marszałkowskiej. Socrealistyczna zabudowa placu Konstytucji miała zasłonić kościół Zbawiciela, który symbolizował niezgodę na nową ideologię. Efekt ten, przynajmniej w pewnym stopniu, udało się osiągnąć, ale na pewno nie udało się zgasić ducha w tym kościele. Ta jedna z najbardziej rozpoznawalnych świątyń stolicy tętni życiem.
– Zawsze w niedzielę, nauczony przez poprzedników, pozdrawiam nie tylko moich parafian, ale też przyjaciół Zbawiciela – mówi ks. Robert Strzemieczny, od pół roku proboszcz. – Zgodnie z corocznymi wyliczeniami Urzędu Skarbowego, na terenie parafii mieszka 15 tys. mieszkańców. Z tego regularnie do kościoła przychodzi ok. 4 tys. osób. Oczywiście, nie są to tylko parafianie. Centrum ma swoją specyfikę. Wielu warszawiaków wyprowadza się na peryferie, za to przybywa biurowców. Z drugiej strony przyjezdni, którzy wynajmują mieszkania w okolicy, nie są silnie związani z lokalną wspólnotą. Ale regularnie odwiedza nas wielu sympatyków Zbawiciela, którzy upodobali sobie tę świątynię – wyjaśnia.
Kościół w środku miasta – krzyżują się tu linie tramwajowe, autobusowe i metro – przyciąga przechodniów w drodze na uczelnie czy po wyjściu z pracy, ludzie zaglądają, aby choć na chwilę pobyć sam na sam z Panem Bogiem. Bo świątynia jest ciągle otwarta. Codziennie odprawia się tu osiem Mszy, od godz. 7 do 18.30 trwa adoracja Najświętszego Sakramentu, a księża dyżurują w konfesjonałach rano, do godz. 9.30, i po południu, od 15 do wieczora.
U Zbawiciela jest ich dziewięciu: proboszcz, trzech wikariuszy i pięciu rezydentów. Siostry serafitki pracują w kancelarii, na plebanii i w szkołach. Wśród księży rezydentów jest aż dwóch byłych proboszczów: ks. Bronisław Piasecki, ostatni kapelan Prymasa Wyszyńskiego, i ks. Tadeusz Sowa, moderator wydziału duszpasterskiego Kurii Archidieciezji Warszawskiej.
– To jest chyba pewien ewenement, żeby w jednej parafii mieszkało i pracowało, i to zgodnie, trzech kolejnych proboszczów – żartuje ks. Strzemieczny. – Bardzo cieszę się z obecności moich poprzedników i z tego, że ciągle aktywnie uczestniczą w życiu parafii.
Ważny punkt na mapie parafii to Nuncjatura Apostolska. – Od dwóch lat abp. Salvatore Pennacchio sprawuje w naszym kościele liturgię Wielkiego Piątku. Mam nadzieję, że i w tym roku przyjmie zaproszenie – mówi proboszcz.
Znaczące jest sąsiedztwo Politechniki Warszawskiej. Zbawiciela można nazwać jej kościołem. Odbywają się tu wszystkie ważne uroczystości uczelniane. Bardzo prężnie działa Duszpasterstwo Akademickie „Sandał”, zasilane głównie przez przyszłych inżynierów. – Z tego względu jesteśmy pewnie jedynym duszpasterstwem w Warszawie, w którym parytety są zachowane, nie narzekamy na brak mężczyzn. Nie umiem dokładnie powiedzieć, ilu studentów przychodzi, przestaliśmy już liczyć. Szacujemy, że jest nas dobre „500 plus” – mówi ks. Piotr Rymuza, duszpasterz „Sandała”.
To nie jedyne bogactwo parafii. Jest krąg biblijny, Odnowa w Duchu Świętym, bardzo liczna wspólnota neokatechumenalna, od lat działa Przymierze Rodzin, śpiewają chóry i schole, widać harcerzy ze Skautów Europy – a to nadal nie wszystko. Tętniące życie parafii relacjonuje czasopismo „Nasz Zbawiciel”, które niestrudzenie prowadzi redaktor Małgorzata Dygas, na co dzień publicystka ekonomiczna.
Nad parafią czuwa Matka Zbawiciela. Jej wizerunek znajduje się w świątyni prawie od początku jej istnienia. Jan Paweł II podczas Mszy na placu Piłsudskiego 13 czerwca 1999 r. ukoronował obraz, a w 2006 r. kard. Józef Glemp podniósł świątynię do godności sanktuarium. Dziś w parafii istnieje kilkanaście kół Żywego Różańca. Ich członkowie codziennie klękają przed wizerunkiem Matki Zbawiciela i odmawiają cały Różaniec.
– Jesteśmy niezmiernie wdzięczni za to wsparcie modlitewne – dziękuje ks. Strzemieczny. – W tym roku przypada 20. rocznica koronacji. Przygotowujemy się do tej uroczystości: 13. dnia każdego miesiąca w kościele odprawiana jest Msza Święta z procesją różańcową, którą za każdym razem prowadzi inna wspólnota parafialna. Zapraszamy do włączenia się w przygotowania wszystkich przyjaciół Zbawiciela.
Co? Gdzie? Kiedy?
