19 marca
wtorek
Józefa, Bogdana
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Z Dziedzińca Pogan na Dziedziniec Dialogu

Ocena: 0
4318

Dziedziniec Dialogu to zaadaptowana do polskich uwarunkowań inicjatywa ewangelizacyjna Benedykta XVI znana jako Dziedziniec Pogan. Polega na spotkaniu w miejscach świeckich z osobami niewierzącymi oraz wychodzeniu naprzeciw ich pytaniom dotyczącym Boga i sensu świata

Wzywając do troski, by żaden człowiek nie zaniedbywał poszukiwania Boga jako istotnej sprawy swego życia, w przemówieniu 21 grudnia 2009 r. do Kurii Rzymskiej papież powiedział: „Nasuwają mi się słowa z księgi proroka Izajasza, które Jezus przytacza, mówiąc, że świątynia powinna być domem modlitwy dla wszystkich narodów (por. Iz 56,7; Mk 11,17). Miał On na myśli tzw. Dziedziniec Pogan, z którego wypędził ludzi interesu, by zrobić wolne miejsce dla pogan, którzy pragnęli modlić się tam do jedynego Boga, choć nie mogli uczestniczyć w tajemnicy, do której sprawowania przeznaczone było wnętrze świątyni. Miejsce modlitwy dla wszystkich narodów: w ten sposób myślano o osobach znających Boga – jeśli tak można powiedzieć – tylko z oddali; o osobach, których nie zadowalali bogowie, obrzędy i mity, pragnęły one bowiem Czystego i Wielkiego, choć Bóg pozostawał dla nich »nieznanym Bogiem« (por. Dz 17,23). Musieli oni mieć możliwość modlenia się do nieznanego Boga, nawiązując jednakże więź z prawdziwym Bogiem, mimo różnego rodzaju ciemności. Uważam, że Kościół powinien również dzisiaj otworzyć swego rodzaju »dziedziniec pogan«, gdzie będą mogli w jakiś sposób zbliżyć się do Boga ludzie, którzy Go nie znają, zanim znajdą drogę do Jego tajemnicy, której służy życie wewnętrzne Kościoła. Do dialogu z religiami powinien dzisiaj dołączyć się przede wszystkim dialog z tymi, którym religia jest obca, którzy nie znają Boga, a jednak nie chcą pozostać po prostu bez Boga, lecz pragną przynajmniej zbliżyć się do Niego jako do Nieznanego”.

Realizacji tej inicjatywy podjęła się Papieska Rada ds. Kultury, na której czele stoi kard. Gianfranco Ravasi. Zapoczątkowano spotkania, z których najbardziej nagłośnione miały miejsce w marcu 2012 r. w paryskiej siedzibie UNESCO i wrześniu tegoż roku w Sztokholmie, gdzie gospodarzem była Królewska Szwedzka Akademia Nauk. Inne odbyły się w miastach włoskich – Asyżu, Bolonii, Florencji i Palermo, a także w Barcelonie, Bukareszcie czy Tiranie. Pierwszy polski Dziedziniec Pogan zorganizowano 20 czerwca 2012 r. w Krakowie, a w kolejnych latach także w innych miastach. W Warszawie zapoczątkowano go w 2013 r., lecz odbywa się pod zmienioną nazwą jako Dziedziniec Dialogu.

 

Topografia świątyni

Religia biblijnego Izraela była religią miejsca. Cel pielgrzymek wiernych stanowiła Jerozolima, a w niej świątynia jako miejsce składania ofiar i modlitwy. Pierwsza świątynia, zbudowana za panowania Salomona (970-930 przed Chrystusem), została w 587 r. zburzona przez Babilończyków. Po powrocie z wygnania, w 515 r. przed Chr., konsekrowano drugą świątynię, która przetrwała do zburzenia przez Rzymian w 70 r. po Chr.. Pod koniec ery przedchrześcijańskiej król Herod (37-4 przed Chr.) dokonał gruntownej przebudowy kompleksu świątynnego. Starożytny historyk żydowski Józef Flawiusz podkreśla, że ze względu na święty charakter miejsca brali w niej udział wyłącznie kapłani i lewici.

Świątynia stanowiła centralną budowlę na okazałej platformie w kształcie trapezu, którą podniesiono w stosunku do poziomu otoczenia i powiększono niemal dwukrotnie. W narożnikach platformy wybudowano wieże, w jej północno-zachodnim rogu potężną twierdzę Antonia, a wzdłuż murów portyki: od wschodu Salomona, a od południa – Królewski.

Sama świątynia była podzielona na trzy części: debir, czyli „święte świętych”, miejsce najświętsze, do którego raz w roku wstępował arcykapłan; hekal, czyli „miejsce święte”; oraz ulam, czyli przedsionek. Przed świątynią wznosiły się dwie kolumny i ołtarz wykonany z nieciosanych kamieni, na którym kapłani składali ofiary ze zwierząt oraz pokarmów.

Podczas przebudowy podjętej przez Heroda zmianie uległa liczba i układ dziedzińców na terenie świątynnym. Najbliżej świątyni, do której wejście prowadziło od wschodu, znajdował się Dziedziniec Kapłanów. Trzy stopnie niżej był usytuowany Dziedziniec Izraelitów, znany jako Dziedziniec Mężczyzn. Przeznaczony wyłącznie dla żydowskich mężczyzn, miał kształt prostokąta liczącego około 30 m długości i 5 m szerokości. Dalej na wschód znajdował się Dziedziniec Kobiet, przeznaczony dla wyznawczyń judaizmu. Na południe od tych dwóch dziedzińców wydzielono trzeci, obszerniejszy, znany jako Dziedziniec Pogan. Była to odpowiedź na wyzwania, które pojawiły się w ostatnich stuleciach ery przedchrześcijańskiej. Judaizm, głównie na skutek oddziaływania Septuaginty jako Biblii Greckiej, stał się religią misyjną. Zainteresowanie nim ze strony wielu pogan, czyli ludzi religijnych, ale nieznających prawdziwego Boga, sprawiło, że nieustannie rosła liczba prozelitów i „bojących się Boga”, o których wielokrotnie wspomina Nowy Testament. Pierwsi przyjmowali wiarę żydowską, aczkolwiek nie wszyscy poddawali się obrzezaniu, natomiast drudzy, czcząc jedynego Boga, pozostawali na progu judaizmu.

Na Dziedzińcu Pogan zatrzymywali się więc ci, którzy zetknęli się z judaizmem, ale nie byli jego pełnoprawnymi wyznawcami. Zapewne docierali tam również poganie, czyli politeiści, którzy podczas pobytu w Jerozolimie zainteresowali się świątynią i sprawowanym w niej kultem. Jedni i drudzy mieli surowy zakaz przekraczania granicy, która oddzielała Dziedziniec Pogan od dziedzińców przeznaczonych dla wyznawców judaizmu. Tę granicę wyznaczał kamienny mur wysoki na prawie 1,5 m, na którym umieszczono duże tablice z napisem zabraniającym pod karą śmierci wejścia na teren zastrzeżony dla Żydów. Dwie oryginalne tablice z okresu Drugiej Świątyni zachowały się do naszych czasów. Poganie, a także nawet ci, którzy otwierali się na judaizm, lecz nie poddali się obrzezaniu, byli uważani za nieczystych i odsunięci od wszelkich form kultu świątynnego.

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:

Profesor zwyczajny, laureat Nagrody Ratzingera, wykładowca Pisma Świętego na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 19 marca

Wtorek - V Tydzień Wielkiego Postu
Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie,
nieustannie wielbiąc Ciebie.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): Mt 1,16.18-21.24a
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

Nowenna do św. Rafki

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter