Siostry zakonne opiekują się tam do dziś niesłyszącymi dziewczynkami z całej Francji. Pewnego razu do ośrodka trafiła 14-letnia Marie, dodatkowo niewidoma. Zupełnie nieprzystosowaną do życia dziewczynkę wzięła pod opiekę młoda s. Małgorzata, która nie zgadzała się, podobnie jak ojciec Marie, z diagnozami lekarzy o nieuleczalnym upośledzeniu pacjentki. Benedyktyńska praca s. Małgorzaty nie poszła na marne i po kilku latach Marie nauczyła się kontaktować ze światem i porozumiewać z ludźmi. Ta wzruszająca historia, opowiedziana na tle pięknie fotografowanej prowincji francuskiej i świetnie zagrana przez młode aktorki, ma oczywisty wymian poznawczy i edukacyjny. Od strony artystycznej zwraca uwagę subtelnie zarysowana więź między powracająca do życia Marie a jej chorą – jak się okazuje – opiekunką.
Reżyser filmu, decydując się na realizację filmu o tej tematyce, musiał zmierzyć się z faktem, że historia Marie jest w zeświecczonej Francji nieznana. W Stanach Zjednoczonych w szkołach naucza się o podobnej historii niewidomej i głuchoniemej Helen Keller. Została opowiedziana w literaturze, w sztuce teatralnej oraz w nagrodzonym Oscarami filmie „Cudotwórczyni” Arthura Penna z 1962 r. i późniejszych telewizyjnych adaptacjach. We Francji w 1970 r. powstał film „Dzikie dziecko”, nakręcony przez wybitnego reżysera Francois Truffauta, oparty na dramatycznej historii powrotu do życia znalezionego w lesie zaniedbanego chłopca z końca XVIII w. Autorzy „Historii Marii” na szczęście znaleźli własny sposób opowiadania. Nie bali się uczuć i udało im się uniknąć płytkich emocji.
„Historia Marii”, Francja, 2014. Reżyseria: Jean-Pierre Ameris. Wykonawcy: Isabelle Care, Ariana Rivoire, Brigitte Catillon, Noemie Churlet i inni. Dystrybucja: Against Gravity / Kondrat-Media
 |
Mirosław Winiarczyk |
Co? Gdzie? Kiedy?
