Czy Jego grób naprawdę pozostał pusty? Co mówi archeologia? Czy świadkowie, będący wszak Jego zwolennikami, mówili prawdę? Czy przekazy ewangeliczne nie zostały zafałszowane na przestrzeni dwóch tysięcy lat? A może przeżył On mękę ukrzyżowania albo Jego ukazywanie się uczniom po śmierci było mistyfikacją lub zbiorową halucynacją? Czy wędrowny Rabbi z Nazaretu był przy zdrowych zmysłach, podając się za Syna Bożego i czy posiadał wszystkie atrybuty Boga? Dlaczego tylko On miałby pasować do opisu Mesjasza? Jakie źródła inne niż Ewangelie o Nim wspominają? Kogoś, kto nigdy nie zadał – choćby przelotnie – takich pytań, mogą ominąć absolutnie fascynujące odpowiedzi!
Lee Strobel, uznany amerykański dziennikarz śledczy z prawniczym wykształceniem, publikujący w „Chicago Tribune” artykuły m.in. na tematy sądowe i kryminalne, napisał przed dwudziestu laty książkę-reportaż ze swojego śledztwa w sprawie Jezusa Chrystusa. Będąc ateistą, przeprowadził je z ciekawości, kiedy w 1979 r. jego żona Leslie nawróciła się na chrześcijaństwo. Z zawodową rzeczowością, wnikliwością i obiektywizmem, posługując się tymi samymi metodami, które stosował przy innych reportażach, szukał najwybitniejszych specjalistów z dziedziny historii, archeologii, biblistyki, teologii, filozofii i psychologii w swoim kraju i przeprowadzał z nimi wywiady. W ten sposób pozyskał argumenty i dowody, które wyraźnie wskazywały na to, co wcześniej było dla niego nie do pomyślenia. Jak stwierdził, wobec nich więcej wiary wymagałoby od niego pozostanie przy ateistycznym światopoglądzie, niż przyjęcie prawdy o Jezusie. Rzeszę czytelników na całym świecie (sprzedano miliony egzemplarzy tej książki, przetłumaczonej na dwadzieścia języków) poprowadził tą samą drogą, którą przeszedł, wielu z nich również do wiary.
W ubiegłym roku na ekranach kin mogliśmy oglądać film „Sprawa Chrystusa” na podstawie śledztwa i osobistego świadectwa Lee Strobla. Teraz Dom Wydawniczy Rafael daje polskiemu odbiorcy również książkę – w odróżnieniu od filmu niemającą ani trochę kaznodziejskiego tonu – a „Idziemy” jest jej patronem medialnym. Znajdziemy w niej m.in. zupełnie „świeży” wywiad z autorem, który opowiada, co się wydarzyło – również w jego życiu osobistym – od czasu jej publikacji, jak zareagowali krytycy i czytelnicy. Przyznaję, że moja reakcja była entuzjastyczna. A jej powodem był nie tylko nowatorski sposób potraktowania tematu czy uderzający profesjonalizm. Także prezentowany przez odpytywanych naukowców imponujący dar przedstawiania skomplikowanych zagadnień w sposób porażająco jasny i przystępny, żeby nie powiedzieć: anegdotyczny. Chapeau bas!
Lee Strobel, „Sprawa Chrystusa”, przekład Laura Bigaj, Rafael, Kraków 2018
Co? Gdzie? Kiedy?
