Pierwszy w królestwie niebieskim jest nie ten, który ma władzę, ale ten, kto doskonale służy i daje swoje życie dla bliźnich.
komentarze Bractwa Słowa Bożego, autor: ks. Tadeusz Siewko
Pierwsze czytanie: Jr 18, 18-20
Jeremiasz wzywał Izraelitów do nawrócenia, potępiał bałwochwalstwo i przypominał o święceniu szabatu. Żydzi jednak nie chcieli zmienić swojego postępowania, pomimo tego, że prorok wskazywał im drogę nawrócenia. Postanowili więc uknuć spisek na Widzącego, lekceważyć jego rady i zniesławić Go przez obmowę. Sytuacja jest typowa także dla naszych czasów: człowiek upominany przez bliźniego mógłby się zmienić, życie jego stało by się wówczas prostsze, sumienie byłoby spokojniejsze. Tymczasem grzesznik woli pozostawić swoje życie bez zmian, zaczyna nienawidzić człowieka, który chce jego dobra. W czytaniu prorok modli się do Boga, wie, że tylko od Niego może oczekiwać ratunku. Przedstawia Mu dokładnie swoją sprawę, pyta, dlaczego w zamian za troskę o nawrócenie Izraela odpłacają mu niegodziwie. Swojego żalu nie ukrywa w sercu, ale też nie wyjawia go przed ludźmi, lecz powierza się Bogu, do którego modlił się niegdyś za obecnych prześladowców. Liczy na Bożą sprawiedliwość, która nie pozwoli na zabicie człowieka bogobojnego, który się wstawia za swoimi braćmi. Jeremiasz jest przykładem ufnego zawierzenia swojego życia Bogu i powierzania Mu nawet beznadziejnych sytuacji.
Psalm responsoryjny: Ps 31, 5-6.14.15-16
Psalmista, podobnie jak Jeremiasz, jest prześladowany i skarży się Bogu. Podobnie, jak na proroka, czyhają na niego ludzie, próbując odebrać Mu życie. Wie, że tylko u Boga może szukać pomocy, to w Nim pokłada całą swoją ufność. Wersetem: W ręce Twoje powierzam ducha mego modlił się Jezus Chrystus na krzyżu tuż przed skonaniem, odmawia się go również w trakcie komplety, modlitwy wieczornej Kościoła, powierzając Bogu swojego ducha na czas spoczynku nocnego.
Ewangelia: Mt 20, 17-28
Jezus wyjawia uczniom cel swojego przyjścia na ziemię, że zostanie zabity, jednak trzeciego dnia zmartwychwstanie. Wydaje się, że uczniowie słysząc tak straszną nowinę – o męce i wydaniu Chrystusa poganom – zatrwożą się, zastanowią nad swoim życiem. Tymczasem apostołowie Jakub i Jan dalej starają się o wielkość tego świata. Są w dodatku tchórzliwi – proszą swoją matkę, aby w ich imieniu poprosiła Jezusa o pierwsze miejsca w Jego królestwie. Co ciekawe, można powiedzieć, że Mistrz spełnił tę prośbę, wszak Jakub i Jan byli uważani za filary w pierwotnym Kościele (Ga 2, 9). On pokazuje im, że na razie nie są jeszcze gotowi, ale przyjdzie czas, że będą pić Jego kielich, to znaczy spotka ich ten sam los, co Nauczyciela – poniosą śmierć męczeńską. Pierwszy w królestwie niebieskim jest nie ten, który ma władzę, ale ten, kto doskonale służy i daje swoje życie dla bliźnich.
Co? Gdzie? Kiedy?
