W ostatnią niedzielę roku liturgicznego słyszymy fragment Ewangelii opisujący wyszydzenie Jezusa na krzyżu i Jego rozmowę z łotrem, którego zwykliśmy nazywać dobrym.
Tycjan, „Chrystus i dobry łotr”
Choć chyba nie jest to zbyt szczęśliwe określenie. Może bardziej poprawne byłoby mówienie o jego nawróceniu w chwili śmierci.
Ewangelista Łukasz jako jedyny przytacza sytuację z nawróconym łotrem, który otrzymuje obietnicę wejścia do raju. Konieczne jest podkreślenie słowa „dzisiaj”. Oznacza ono bowiem uczestnictwo w perspektywie otwartej bezpośrednio przez śmierć Jezusa. Jak zaznaczają komentatorzy, łotr został skazany za udział w powstaniu przeciwko Rzymowi i wymowne jest jego błaganie. Modli się on w imię Jezusa: „Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa” (Łk 23, 42). Jezus poprzedził swoją śmierć gestem miłosierdzia i przebaczenia: „Zaprawdę, powiadam ci: Dziś [!] będziesz ze Mną w raju”.
I choć w ludzkiej ekonomii nie jest to sprawiedliwe, to jednak daje nadzieję, że dla Boga nie ma sytuacji beznadziejnych, jak często nam się może wydawać. Za tydzień rozpoczniemy Adwent, czas radosnego oczekiwania na Boże Wcielenie. Może warto, wsłuchując się w słowa dziś proklamowane, wzbudzić w sercu pragnienie przemiany już na samym początku tego świętego czasu przygotowania, a nie odkładania rzeczy najważniejszych na sam koniec.
Jeden z łotrów zdążył przed śmiercią dobrze wykorzystać spotkanie z Jezusem. Mimo swojego wcześniejszego niegodziwego postępowania został wyjątkowo hojnie nagrodzony. Chyba nawet sam się nie spodziewał takiego daru. Miał odwagę błagać jedynie o westchnienie. Otrzymał więcej niż to, o co prosił.
Drugi z łotrów nawet w obliczu śmierci pozostał niewzruszony. On nawet Boga się nie bał, jak stwierdził jego towarzysz, karcąc go za urąganie Jezusowi. Nie przeżył nawrócenia, a był tak blisko Jezusa.
„On [Jezus] jest Początkiem”, poucza nas dziś św. Paweł w czytaniu z Listu do Kolosan. Niech będzie i dla nas nowym początkiem!
Co? Gdzie? Kiedy?
