Gender, czyli koniec ludzkości

W walce o legalizację homomałżeństw i adopcję przez nie dzieci nie idzie o wyrównanie szans czy praw. To koń trojański mający na celu destrukcję instytucji małżeństwa i rodziny.

Kiedy papież cytuje kardynałom rabina? Można powiedzieć: zawsze, kiedy mówią jednym głosem w obronie wartości fundamentalnych.

Tak właśnie stało się miesiąc temu, gdy Benedykt XVI w czasie dorocznego spotkania z pracownikami Kurii Rzymskiej przywołał esej naczelnego rabina Francji Gillesa Bernheima „Małżeństwo homoseksualne, homorodzicielstwo i adopcja: o czym często zapominamy powiedzieć”. Bernheim zareagował w ten sposób na rządowy projekt zalegalizowania we Francji małżeństw homoseksualistów i możliwości adoptowania w nich dzieci (więcej w ramce). Ojciec Święty nazywał ten esej „starannie udokumentowanym i głęboko poruszającym traktatem”, w którym Bernheim wykazał, że – cytując papieża – „atak na autentyczną postać rodziny, składającą się z ojca, matki i dziecka, na który jesteśmy dziś narażeni, sięga jeszcze głębszego wymiaru niż kryzys tej rodziny. Stawką tego ataku jest wizja samego istnienia człowieka, tego, co naprawdę znaczy nim być”.

Co się stało, że czołowy reprezentant francuskiego judaizmu, wypowiadający się dotąd bardzo rzadko w kwestiach społecznych, zwłaszcza gdy nie dotyczą bezpośrednio jego religii, swój esej rozprawiający się jednoznacznie z ideą homomałżeństw i homorodzicielstwa wysłał do Prezydenta Republiki Francuskiej?

– Dlaczego – dziwił się centrolewicowy „Le Monde” – tolerancja kogoś, kto w maju 2011 roku podpisał deklarację z Idaho ustanawiającą Światowy Dzień Walki z Homofobią i deklarował, że woli „zobaczyć narodziny świata tolerancji i szacunku dla wszystkich” niż „homofobiczną przemoc”, zatrzymała się przed żądaniami homoseksualistów? Oni wszak – jak pisze „Le Monde” – jedynie „chcą, aby ich miłość małżeńska była społecznie uznana, a ich związki zalegalizowane”. Odpowiedź przynosi sam esej, a jego lektura jest bardzo pouczająca.

O CZYM SIĘ NIE MÓWI?

Bernheim widząc, że wielu Francuzów postrzega żądania środowisk LGBT (Lesbijki-Geje-Biseksualiści-Transseksualiści) jedynie jako kolejny etap ich „demokratycznej walki przeciw niesprawiedliwości i dyskryminacji”, postanowił zrobić rzecz najlepszą z możliwych: poinformować ludzi, o co chodzi. W klarowny sposób dokonał przeglądu i analizy ich argumentów oraz wyjaśnił prawdziwe, a nie domniemane problemy związane z zanegowaniem różnic seksualnych w małżeństwie i rodzinie. Następnie poddał analizie dwie kontrastujące ze sobą wizje świata: wizję chrześcijańską i wizję opartą na ideologii gender.

Homorodzicielstwo nie jest pokrewieństwem, ale fikcją wymyśloną w celu przezwyciężenia niezdolności homoseksualistów do bycia rodzicami

Podejmując najczęściej wnoszone argumenty środowisk homoseksualnych sprzyjające legalizacji homozwiązków, Bernheim oddzielił to, „co słyszymy” ze strony LGBT i co bezrefleksyjnie powielają media, a za nimi zwykli obywatele, od tego, „o czym często zapomina się powiedzieć”. Zapomina się celowo. Rabin zastrzega przy tym, że nie jest to wyraz zaangażowania politycznego, ale solidarności z własną wspólnotą narodową i zawartą w Biblii rabiniczną wizją świata. A według tej wizji, która w judaizmie i chrześcijaństwie nie ma alternatywy, małżeństwo jest nie tylko uznaniem miłości dwóch osób, ale instytucją, która w swojej istocie wyraża „przymierze mężczyzny i kobiety na kolejne pokolenia”.