w krajach UE?
Otyłość już w 1996 r. wpisana została przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) na listę chorób. W Polsce nosi klasyfikację E66.
– Nie jest to jednak choroba genetyczna, pewne geny mogą jedynie predysponować do tej choroby. Jest to choroba metaboliczna, czyli uwarunkowana przede wszystkim nieprawidłowym stylem życia. Choroba „na życzenie”, na którą człowiek sam sobie „zapracował” – ocenia dr Pachocka.
– Czy jednak z powodu własnych zaniedbań osoby cierpiące na otyłość powinny mieć przywileje, a koszt miałoby ponosić całe społeczeństwo? Mam co do tego wątpliwości – mówi.
Leczyć i uczyć
Instytut Żywności i Żywienia w Warszawie od kilku lat realizuje Narodowy Program Zwalczania Nadwagi i Otyłości. Prowadzi Poradnię Chorób Metabolicznych, gdzie leczą się pacjenci z całej Polski.– Mamy bardzo dobre wyniki. Efekt zależy od samych pacjentów. Obserwuję, że mężczyźni są bardziej konsekwentni w utrzymaniu diety, nie podjadają między posiłkami. Niektórzy schudli po 60-70 kg – mówi dr Pachocka.
Osoby z otyłością olbrzymią i otyłością ciężką, o BMI powyżej 35, ze współistniejącymi schorzeniami, mogą być już jednak uznane za kandydatów do chirurgicznego leczenia otyłości.
– Jest to ciężka choroba, tocząca się latami, podstępnie, niestety prowadząca do ograniczenia wydolności organizmu, i to wielonarządowego. Jeśli jest to patologiczna otyłość, to nie ma możliwości wyleczenia tego w inny sposób jak chirurgicznie – mówi prof. Grzegorz Wallner, chirurg bariatra, zajmujący się operacjami przy patologicznej otyłości.
Leczenie chirurgiczne polega na ograniczeniu możliwości przyjmowania pokarmu albo wyłączeniu części przewodu pokarmowego z trawienia. Jak zauważa prof. Wallner, nadwaga czy otyłość nie oznacza, że pacjent jest ułomny fizycznie bądź ułomny nie jest, bo każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie. Z reguły otyłości towarzyszą zespoły metaboliczne, jak cukrzyca, nadciśnienie, choroby serca i układu krążenia.
Chipsy do śmieci
Zapotrzebowanie na poradnictwo w problemach otyłości jest duże. – Od połowy listopada przyjmuję po 2-4 osoby dziennie – mówi Kinga Chałabis, dietetyk Szpitala Grochowskiego, która z własnej inicjatywy wprowadza program przeciwdziałania otyłości adaptowany z Instytutu Żywności i Żywienia.Choć europejską kartę przeciwdziałania otyłości Polska podpisała w 2006 r., za mało jest zintegrowanych działań zapobiegających tej chorobie. W większości szkolnych sklepików wciąż króluje śmieciowe, wysokokaloryczne jedzenie: z coca-colą, chipsami i słodkimi batonikami na czele. I tak może być jeszcze przez kilka miesięcy. Nowelizacja ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia uchwalona w październiku 2014 r. wejdzie w życie dopiero 1 września 2015 r. Rok temu, w lutym 2014 r., powstał Parlamentarny Zespół ds. Przeciwdziałania i Rozwiązywania Problemów Otyłości. Jako jedno z zadań wpisał „stworzenie spójnego programu kierowanego i kontrolowanego przez jeden podmiot”. Na razie jednak programy walki z otyłością biorą na siebie głównie organizacje, stowarzyszenia
pozarządowe.
Polskie Towarzystwo Badań nad Otyłością postuluje wprowadzenie w Polsce specjalizacji lekarza obesitologa, o czym mówiła w ubiegłym roku jego prezes prof. dr hab. Magdalena Olszanecka-Glinianowicz podczas spotkania z tymże Parlamentarnym Zespołem ds. Przeciwdziałania i Rozwiązywania Problemów Otyłości. Jak zauważyła, otyłość to choroba wymagająca kompleksowej, interdyscyplinarnej opieki zdrowotnej, bo w Polsce problem ma już taką rangę. I wciąż jest w fazie rozwojowej.
 | Irena Świerdzewska |
Co? Gdzie? Kiedy?
