Święci Piotr i Paweł są przykładem wierności i wytrwałości w wierze pomimo nieustających ataków i prześladowań.
komentarze Bractwa Słowa Bożego, autor: Teresa Pieczyńska
Pierwsze czytanie: Dz 12, 1-11
Herod Agryppa zrobi wszystko, aby przypodobać się Żydom. Pragnie umocnić swoją władzę i mieć w miarę możliwości poprawne relacje z dostojnikami świątynnymi. Ponieważ wiara w Jezusa z Nazaretu jest wciąż żywa, postanawia definitywnie rozprawić się z Jego wyznawcami. Wydaje rozkaz zabicia Jakuba Apostoła (syna Zebedeusza i brata Jana Ewangelisty). Liczy na poklask ze strony faryzeuszów i członków Sanhedrynu. Pragnie być władcą powszechnie akceptowanym i uznawanym. Skoro śmierć Jakuba zadowoliła Żydów, Herod posuwa się dalej, realizując plan umocnienia swej władzy i autorytetu. Wydaje rozkaz aresztowania świętego Piotra. Prawdopodobnie chce zgotować apostołowi taki sam los jak Nazarejczykowi. Po zakończeniu święta Paschy pragnie, bowiem wydać Piotra Żydom. Ale oto na scenę wkracza Pan, który ma względem Piotra inne plany. Ten, który ma być skałą, na której Chrystus zbuduje swój Kościół, zostaje cudownie wyprowadzony z więzienia przez anioła Pana.
Czy Piotr zwątpił, kiedy go aresztowano i osadzono w więzieniu? Czy uwierzył, że to już koniec jego drogi? Nie, Piotr jest już innym człowiekiem. W Wieczerniku, w trakcie Zesłania Ducha Świętego został umocniony w wierze i przygotowany do swojej misji.
A Ty? Co Ty robisz, kiedy na Twojej drodze staje Herod i pragnie wykorzenić z Twego serca wiarę, kiedy na wszystkie możliwe sposoby próbuje Cię zdyskredytować, ośmieszyć i sprawić, żebyś zwątpił? Czy dochowujesz wiary jak Piotr, czy może poddajesz się zwątpieniu i lękowi?
Psalm responsoryjny: Ps 34, 2-3.4-5.6-7.8-9
Psalm 34 jest hymnem dziękczynnym za doświadczone dobro. Jest świadectwem dla innych ludzi i potwierdzeniem dobra doznanego od Pana, wezwaniem do wspólnego uwielbienia Boga. Szczególnie ludzie pokorni mogą liczyć na Bożą opiekę. Bojaźń Boża gwarantuje Jego wsparcie i błogosławieństwo. Skosztujcie i zobaczcie, że PAN jest dobry, szczęśliwy ten, kto się do Niego ucieka. Dla nas jest to odniesienie do Eucharystii, do której przystępujemy z czystym sercem i wchodzimy w osobistą, intymną relację z Bogiem Stwórcą.
Drugie czytanie: 2 Tm 4, 6-9.17-18
Fragment dzisiejszego czytania, pochodzący z zakończenia Drugiego Listu do Tymoteusza jest swoistym testamentem Świętego Pawła. To świadectwo żywej wiary w Jezusa Chrystusa i żarliwe wyznanie oraz zachęta dla innych do wytrwałości w wierze. Chociaż List ma bardzo osobisty charakter, to jest przekazem, kierowanym do wszystkich pasterzy Kościoła, do następców Pawła, którzy staną na czele wspólnot chrześcijańskich. Mają strzec prawdziwej wiary, żyć według jej ścisłych zasad i starać się naśladować Chrystusa, pozostając wiernymi Jego nauce. Apostoł wyznaje, że sprostał wymaganiom, jakie postawił przed nim Pan. Jest przykładem wierności i wytrwałości w wierze pomimo nieustających ataków i prześladowań.
Powtarzajmy w trudnych chwilach z wiarą za apostołem: Pan wyrwie mnie z każdej zasadzki i doprowadzi bezpiecznie do swojego królestwa niebieskiego. Jemu chwała na wieki wieków. Amen.
Ewangelia: Mt 16, 13-19
W Ziemi Świętej, w jej północnej części, u źródeł rzeki Jordan, leży miasto Banias, które w czasach rzymskich nosiło nazwę Cezarea Filipowa. Powszechnie uważa się, że rozegrała się w nim scena, opisywana w dzisiejszej ewangelii Świętego Mateusza. Miejsce, w którym Piotr wyznaje, za kogo uważa Pana Jezusa, jest specyficzne, ponieważ przez wiele wieków sprawowano w nim kult pogańskich bóstw. Zatem wyznanie wiary w Boga Jedynego nabiera tu szczególnej wymowy. W odpowiedzi na to, Pan Jezus udziela Piotrowi prymatu nad przyszłym Kościołem.
Obchodzimy dziś uroczystość ku czci dwóch filarów Kościoła Katolickiego: Apostołów Piotra i Pawła, których wiara i determinacja stały się podwalinami Chrystusowego Kościoła. „Dzień dzisiejszy uświęcony jest męczeństwem świętych Apostołów Piotra i Pawła. (…) Męczennicy ci na własne oczy oglądali to, co przepowiadali. Postępowali w sprawiedliwości, głosząc prawdę i umierając za prawdę. (…) W jednym i tym samym dniu czcimy męczeństwo dwóch Apostołów. Oni także stanowili jedno. Chociaż cierpieli w różnych dniach, stanowili jedno. Piotr wyruszył pierwszy. Za nim podążył Paweł. Obchodzimy dziś uroczystość Apostołów uświęconą ich własną krwią. Umiłujmy, zatem ich wiarę, życie, trudy, cierpienie, świadectwo i naukę”. (Św. Augustyn, Kazanie 295, 1-2.4.7-8)
Co? Gdzie? Kiedy?
