Wczoraj nasza młodzież Oazowa pojechała
na swój Przedrekolekcyjny Dzień Wspólnoty Ruchu Światło-Życie.
Był pierwszy raz zorganizowany w Konkatedrze Matki Bożej Zwycięskiej
w Warszawie.
Młodzież wróciła bardzo zadowolona.
Był to potrzebny im czas radości duchowej przeżywanej we Wspólnocie.
Mieli również możliwość poznania swoich grup rekolekcyjnych.
Wspólny śpiew młodzieży był potężny.

Natomiast rodziny  z naszej Parafii pojechały dziś
na Przedwakacyjny Dzień Wspólnoty do Marysina Wawerskiego.
Najpierw był czas modlitwy za rekolekcje.
Na koniec Mszy świętej przyjmował do Oazy
i posyłał na rekolekcje ks. bp. Jacek Grzybowski.
Ja też tam dojechałem.
Bo to dla mnie ważny znak jedności z całą Oazą.
Poza tym będę moderatorem oazy Wakacyjnej DK w tym roku.
W ramach swojego urlopu - dodam,
bo ktoś może przypuszczać,
że dla Oazy zostawiam parafię.
Jadę do Wadowic.
Wszyscy wybierający się na rekolekcje wakacyjne
po Mszy św. spotkali się w swoich grupach rekolekcyjnych.
Na III stopień do Wadowic
jadą ze mną także małżeństwa z Naszej Parafii.
Poznali dziś parę odpowiedzialną za rekolekcje,
pozostałych uczestników.
Mieli okazję do zadania pytań
i rozwiania wszelkich wątpliwości.
Nie zabrakło wspólnej agapy.
W użyciu były koce piknikowe, piłki, ciasta, zupa, soczki,
owoce, lemoniada
i świetny ekran do oglądania meczu Polska-Holandia.
U św. Feliksa jest dużo miejsca,
żeby aktywnie spędzić czas.
Siostry Felicjanki udostępniły boiska do piłki nożnej, kosza, siatkówki.
Na dzieci czekał iluzjonista i wielka dmuchana zjeżdżalnia
oraz dostępny był plac zabaw.
Przed specjalny telebim ludzie zabrali
ekwipunek kibica
kapelusze, zmianę koszulek i szalików w barwach narodowych.
Najważniejsze było jednak okazywanie sobie życzliwości.
Pomaganie innym, służba.
W Oazie nazywa się to Nowa Kultura.
Wszyscy pod opieką Bożą tworzyliśmy razem
spotkanie prawdziwych chrześcijan.
Było mi bardzo miło,
na tym przedrekolekcyjnym wydarzeniu,
bo chyba oazowiczów z DK naszej parafii
było tam najwięcej.

Dziś miało miejsce spotkanie przedwakacyjne Dzieci Bożych.
Jak zwykle po Mszy o 11.00
Grupę stanowi rdzeń 10-12 dzieci przychodzących regularnie.
Poza tym pojawiają się nieregularnie inne smyki.
Wspólnotę ma pod opieką ks. Karol WEJDA
I Animatorki z Oazy Młodzieżowej.
Ksiądz Karol bardzo dobrze sobie radzi
z dziciakami.
Najwięcej jest jednak chyba na Dzieciach Bozych
uczniów z religii księdza Andrzeja.
Widzę, że ich bardzo lubi.
Poważnie traktuje formacje swoich uczniów.
Ale Dzieci Boże głównie się bawią.
Formacja to malutkie pzrerywniki
między zabawami,
robieniem czegoś pożytecznego.
Dzieci Boże są niezwykle żywe i wesołe.
Niektóre wyglądają jak aniołki,
ale księża twierdzą,
że czasem pokazują różki.
Mi jednak bardzo odpowiada to towarzystwo.
Gratulowałem dziś księdzu Karolowi,
bo Dzieci Boże stworzyły już trwałą,
atrakcyjną
i solidną ofertę dla dzieci
i młodzieży ze szkoły podstawowej.

Grupa misyjna prowadzi
główny nurt naszej Parafii troski o misje.
Grupa ma na sercu stały kontakt z misjonarkami,
prowadzenie gazetki misyjnej na ścianie z tyłu kościoła,
publikowanie listów od misjonarek.
Grupa misyjna ma na głowie
organizowanie pomocy materialnej
na dzieła misyjne.
Przedtem przez lata zbiórki makulatury
na ten cel.
Jednak także spoza Grupy Misyjnej
zgłaszają się różni misjonarze i misjonarki.
Zwykle nie decyduję się ich przyjąć,
jeśli nie znam tej konkretnej osoby.
Sporo jednak ludzi znam
albo są przyprowadzani przez zasłużonych parafian.
Dziś gościliśmy ks. Krzysztofa Pazio, misjonarza z Kamerunu.
Znamy się z Węgrowa, z Oazy.
Jestem dumny z jego oddania siebie misjom,
mądrości wypowiedzi,
wierności Jezusowi.
21 lat pracuje tam w terenie wiejskim
w wymagających warunkach,
w terenie bardzo malarycznym.
Jego działanie jest dobrze pokazane w filmie „Nieposkromione lwy”
https://www.youtube.com/watch?v=7-9csd9G5sA

W czwartek 13 czerwca, w dzień św. Antoniego z Padwy
gościłem w Parafii absolwentów ISNaR 1999.
Spotkaliśmy się na 25 lecie ukończenia studiów.
Do Parafii św. Patryka w Warszawie najdłużej jechała
nasza koleżanka z Białorusi.
Na drugim miejscu był ks. Darek
z Czerwieńska koło Zielonej Góry.
Wszyscy byli na Mszy św. o 18.00;
Spotkanie trwało do 23.00.
Prosiłem Św. Antoniego, aby pomógł zgromadzić
jak największą grupę absolwentów.
Pomimo jego przyczyny liczba przybyłych
z naszego rocznika z Łomianek nie była duża.
Myślę, że św. Antoni pomagał znaleźć  ludziom czas i siły na spotkanie.
Jednak trudność jest w nas.
Przed takimi spotkaniami ujawniają się nie tylko radość,
ale obawy, przeczucia.
Spotkania absolwentów siłą rzeczy rodzą jakieś porównania
młodzieńczych ideałów i stanu obecnego.
Stanowią jakieś wyzwanie.
Jednak dla osób,
które przyjechały,
ewidentnie było to wyjątkowe przyjemne.
Powiedzieć, że było bardzo miło,
to za mało powiedzieć.
Studenci z Łomianek
to była zawsze doborowa,
idealistyczna młodzież.
Po latach płonie w nas coś z tego
młodego, Bożego ognia.

Wczoraj ks. Karol Wejda zorganizował
zakończenie pracy rocznej dla Oazy.
Pozwoliłem im na trochę zabawy mimo piątku.
Zachowali post.
Spotkanie zawierało kilkadziesiąt minut tańców na trawie.
A potem - żeby za długo nie było głośno dla sąsiadów -
młodzież zeszła do Sali Muzycznej w piwnicy.
W tym tygodniu zamontowaliśmy tam mocny klimatyzator.
Miało więc miejsce
pierwsze wykorzystanie Sali muzycznej.
Tym razem na różne zabawy.
Bardzo się cieszę,
że ludzie młodzi mają swoją,
poza internetową
wspólnotę wzrostu.
Mamy oprócz służby liturgicznej
jakąś inną propozycję dla ludzi młodych.

W niedzielę w naszej parafii odbył się grill
rodzin z kręgów Domowego Kościoła.
Trochę, żeby się poznać,
bo kręgi działają autonomicznie.
Domowy Kościół to wspólnota dla małżeństw,
w której rozwijają relację z Panem Bogiem,
a także z małżonkiem.
Wspierają się w katolickim wychowaniu dzieci,
dzielą razem trudami i radością życia małżeńskiego.
Owocem tej formacji może być
realna zmiana życia całej rodziny.
Obecnie przy parafii spotykają się 4 kręgi małżeństw
i tworzą się 2 nowe.

Ale to nie koniec raczej.
Będzie ich więcej.
Dla mnie jest to spory wysiłek czasowy.
Dziś miałem rano krąg
i po południu krąg.
Jutro dzień wspólnoty Domowego Kościoła.
A to wszystko pomiędzy chrztami,
spowiedziami, Mszami,
załatwieniem spraw remontowych
i duszpasterskich.
Kiedy małżeństwa z Domowego Kościoła
pracują nad sobą,
to wtedy nie jest to męczące.
Frustracja zaczyna się,
kiedy małżonkowie
przestają pracować nad sobą,
zaczynają się wykręcać od solidnej pracy.
Wtedy jest mi ciężko,
bo przecież jak każdy chętnie bym odpoczął
w sobotę czy niedzielę
trzy godzinki.
Każda z par,
która naprawdę się stara,
daje mi siły do dalszej opieki nad kręgami.

Dziś mieliśmy podsumowanie rad parafialnych.
Zgromadziły się wszystkie trzy rady.
Duszpasterska, Ekonomiczna i Gospodarcza.
Na koniec powołaliśmy czteroosobową Parafialną Komisję Wyborczą.
Aby przygotować wybory do nowych rad.
Odbędą się one we wrześniu,
ale już teraz zaczną się prace
Nasi radni, byli już wiedzą,
że współdecydują o ważnych decyzjach w Parafii.
A więc podejmują współodpowiedzialność za Parafię.
I wiedzą, że skład nowych rad będzie bardzo ważne.
Zapoznawali się z wytycznymi księdza Biskupa
I jeszcze będą je analizować.
Pewnie w sierpniu zacznie się kampania wyborcza.
Dziękuje za odpowiedzialność naszych świeckich,
za zaangażowanie świeckich,
aktywność opartą na modlitwie i rozeznaniu.

Dziś urodziny obchodzi pan Leszek Dyga.
Ma 74 lata, choć wygląda na 54.
Od początku Parafii pracuje bezpłatnie jako ogrodnik.
Wkłada w to serce i talent.
Od rana do wieczora
Cała ogrodnicza Warszawa zazdrości nam takiego Parafianina.
Często wspiera księzy jako kościelny.
Pomaga w liturgii.
Czyta, śpiewa.
Służy w Totus Tuus.
Jest na wszystkich prawie odpustach w Warszawie
jako reprezentant i ambasador naszej Parafii.
Pomaga samotnym i chorym.
Podwozi staruszki.
Nie boi się prac brudnych.
To on pamięta o ręcznikach w łazience
i koszach na śmieci.
Parafianie od „wyższych rzeczy”,
krytykują,
ale rąk sobie nigdy nie pobrudzą.
A Pan Leszek pracuje za trzech.
Pomaga tam, gdzie inni nie chcą
albo się boją, albo nie potrafią.
Zawsze Pana Leszka można zastać
na koronce i adoracji w kościele.
Jest niezastąpiony.
Bogu niech będą dzięki
a Jubilatowi życzymy najwspanialszych łask.

Oprócz Pana Leszka i Jacka
Jest wiele zasłużonych osób.
Będę o nich wspominał.

Pan Jacek Szyjka zakończył swoje kolejne
ważne dzieło stolarskie:
biurka i regały do kancelarii parafalnej
naszej Parafii.
Wykonane są z dębu, mahoniu i wiśni.
Drewno było klejone, wyrabiane przez pana Jacka w naszym garażu.
Od rana słyszeliśmy pracę maszyn
albo czuliśmy zapach lakieru.
Dziękujemy przede wszystkim Panu Jackowi
za pół roku codziennej, autorskiej, bezpłatnej,
znakomitej pracy.
Dziękujemy też Jego mądrej żonie 
za wsparcie i inspirowanie męża.
Bóg zapłać też wspierającym naszego Stolarza artystę
panom Andrzejowi i Włodkowi
za wolontariacką pracę.
Często potrzebne było wsparcie,
aby coś zmontować czy przenieśća także podpowiedzi.
Dziękuję też ks. Karolowi Szelągowskiemu,
który ze strony Parafii współorganizował i projektował
z Panem Jackiem
całe przedsięwzięcie.
W czwartek wnieśliśmy ostatnie biurko.
Wcześniej Pan Andrzej dodał nowe lampy w kancelarii.
Całość prezentuje się bardzo efektownie.
Trudno będzie znaleźć podobne meble w nowopowstałych parafiach.
Coraz mniej ludzi potrafi robić meble artystyczne.
Mamy szczęście jako Parafia,
że Pan Jacek nam się trafił
jako parafianin.

W czwartek 13 czerwca 2024,
w dzień św. Antoniego z Padwy
zapraszam absolwentów ISNaR 1999
na 25 lecie ukończenia studiów
do Parafii św. Patryka w Warszawie na godz. 16.00;
Msza św. o 18.00;
spotkanie do 24.00.
Św. Antoni pomaga szukać,
więc za jego przyczyną proszę ludzi dobrej woli
o informowanie naszego rocznika z Łomianek.
Niech znajdą się ci,
do których nie udało się nam dotrzeć innymi sposobami.
Niech św. Antoni pomoże
znaleźć  osoby, czas i siły na spotkanie.