Mój kolega z Fuldy, ojciec Nikodemus Schnabel, wstąpił do zakonu benedyktynów i od ponad dziesięciu lat przebywa w niemieckim opactwie Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny na Górze Syjon w Jerozolimie. Od niedawna jest zastępcą przeora zakonnej wspólnoty i na jego barkach spoczywają kontakty z wyznawcami innych religii obecnymi w Świętym Mieście. Jak jednak przyznaje, relacje te nie zajmują mu wiele czasu pośród licznych obowiązków, bowiem tak naprawdę każda wspólnota wyznaniowa żyje własnym życiem i niewiele interesuje się tym, co dzieje się u sąsiadów. Zainteresowanie wzrasta, kiedy pojawiają się tzw. „chuligani religii”. Ojciec Schnabel określa w ten sposób zagorzałych wyznawców, którzy w imię własnej religii dopuszczają się przestępstw względem inaczej wierzących.
Tak jak w piłce nożnej, gdzie chuligani nie interesują się sportem, tylko przemocą, podobnie chuliganów religii nie interesuje treść ich wiary. Znajdą się w każdej religii. Niestety, w ubiegłym tygodniu o. Schnabel mógł tego doświadczyć na własnej skórze ze strony konserwatywnych wyznawców judaizmu, kiedy mury i drzwi benedyktyńskiego klasztoru zostały pomalowane czerwoną farbą, a na nich pojawiły się czarne napisy w języku hebrajskim: „Chrześcijanie do piekła”, „Śmierć chrześcijanom”, „Zemsta dla Izraelitów”. Podobne napisy pojawiły się tej samej nocy również na murach klasztorów greckoprawosławnego i ormiańskiego, sąsiadujących z opactwem Zaśnięcia NMP na Górze Syjon.
To nie pierwsze takie ataki na chrześcijańskie budowle w Ziemi Świętej. Trzy tygodnie temu napadnięto na klasztor salezjański Beit Dżamal w Judei, a w czerwcu ubiegłego roku został podłożony pożar pod katolicki kościół w Tabgha nad jeziorem Genezaret. Ojciec Schnabel przyznaje, że pomimo tylu inicjatyw międzyreligijnych ataki na chrześcijan są coraz częstsze. W Ziemi Świętej, na całym Bliskim Wschodzie i w Europie. Tyle że, w odróżnieniu od Ziemi Świętej, na pozostałym Bliskim Wschodzie i w Europie przeżywamy obecnie prześladowania ze strony chuliganów religii wywodzących się z islamu. Jednak mechanizm pozostaje ten sam.
A co z chuliganami religii wywodzącymi się z chrześcijaństwa, z katolicyzmu? Tacy również byli. Z naciskiem na „byli”, jak np. w ubiegłym wieku katolicy należący do irlandzkiej organizacji terrorystycznej IRA. Przy czym ich działania podejmowane były w obronie uciskanych na Wyspach katolików, a nie w celu eliminowania wyznawców innych religii dla samej idei.
Jeden z największych współczesnych krytyków chrześcijaństwa, zdeklarowany antyteista – jak sam siebie określa – prof. Richard Dawkins, od jakiegoś czasu otwarcie krytykuje zwłaszcza islam, biorąc w obronę chrześcijaństwo. Twierdzi, że nie wszystkie religie są tak samo brutalne. Ostatnio powiedział: „O ile wiem, nie ma chrześcijan, którzy wysadzają budynki. Nie słyszałem o żadnych chrześcijańskich zamachowcach-samobójcach. Nie znam żadnego chrześcijańskiego wyznania, które uważa, że karą za apostazję jest śmierć. Mam mieszane uczucia co do kryzysu chrześcijaństwa z tego względu, że chrześcijaństwo mogłoby być szańcem przed czymś gorszym”.
Cóż, odnosząc się do słów Dawkinsa, nawet postmodernistycznym ateistom powinno zależeć z czysto praktycznych względów na obronie chrześcijaństwa i jego wyznawców, na obronie chrześcijańskich wartości, które w porównaniu z zasadami innych religii dają daleką swobodę postępowania inaczej myślącym i wierzącym oraz szanują każdego z jego światopoglądem. W przeciwnym razie chrześcijan zastąpią ci, którzy nie tolerują nikogo i niczego poza własnym, ciasnym punktem widzenia, a swoją nietolerancję wyrażają bardzo konkretnymi czynami, z którymi zachodnia Europa nie umie sobie poradzić.
 |
Stefan Meetschen |
Co? Gdzie? Kiedy?
