Mimo że jest kilka propozycji kompromisu w sprawie Trybunału Konstytucyjnego, nie sądzę, by cokolwiek się zmieniło, kiedy ten numer dotrze do czytelnika. Politykom nie zależy na osiągnięciu porozumienia, klincz buduje politycznie obie strony konfliktu. Opozycja, szczególnie ta nowa, jak Nowoczesna czy KOD, buduje swoją tożsamość i wyrazistość. A obóz rządzący, co pokazują ostatnie sondaże, wcale na tym nie traci. Raczej zyskuje. Spór w polityce jest jej istotą. Ba, musi istnieć, żeby istniała polityka. Ale co dla polityków jest na krótki dystans dobre, niekoniecznie jest dobre dla nas. Przybiera bowiem postać destrukcyjną. Niszczy i państwo, i społeczeństwo jako wspólnotę, i ogólnie przyjęte od wieków ludzkie normy.
Wybuczenie ministra kultury przez kulturalnych, jak zakładam, uczestników festiwalu, to „zaledwie” objaw zdziczenia obyczajów. Ale jak nazwać falę karygodnych wpisów w internecie tuż po wypadku prezydenckiej limuzyny? Jak traktować wpisywane serio życzenia wszystkiego co najgorsze? Jak traktować żarty ze śmierci czy narodowych tragedii, które padają na scenie przy okazji ważnej gali ważnych artystów? Jak patrzeć na zanosząca się ze śmiechu salę? Ktoś powie, że gdyby nie było słów o „sorcie i dojnej krowie”, to nie byłoby takich reakcji. Tyle że na to jest miejsce w polemice, a nie na obrażanie!
Coś się z nami bardzo złego stało! Przekraczamy granicę, której nie przekraczaliśmy nawet w podłych czasach. Zawsze mnie uczono, że kiedy grają hymn, to zdejmujemy czapkę i stoimy na baczność, że pewnych utworów się nie tańczy, a z pewnych rzeczy się nie śmieje.
Dlaczego teraz ma się to zmienić? Bo żywimy się nienawiścią do politycznych oponentów? To ma wystarczyć, żebyśmy na śmietnik wyrzucili cały nasz wiekowy dorobek? Żebyśmy niszczyli nasz wspólny dom i podcinali sobie korzenie?
Wielki Post się kończy, ale jest jeszcze czas na posypanie głowy popiołem i postanowienie zmiany. Sam też to uczynię.
 |
Krzysztof Ziemiec |
Co? Gdzie? Kiedy?
