Europa kontynentem śmierci? Na przestrzeni ostatnich lat idziemy w tym kierunku, a ostatnio, dzięki dwóm europejskim państwom „większej prędkości”, może się ten ponury scenariusz ziścić w bardzo niedługim czasie.
Mowa oczywiście o Francji i Niemczech. Bo to właśnie te państwa – chcąc nie chcąc – nadają ton całej Unii Europejskiej, a Francja sprawuje prezydencję w Radzie UE w pierwszym półroczu tego roku. Długo nie trzeba było czekać, aby priorytety francuskiego prezydenta Emmanuela Macrona o przejściu do Europy „wyznaczającej swą przyszłość” stały się konkretem. Po jego wystąpieniu 19 stycznia w Parlamencie Europejskim w Strasburgu, podczas którego postulował wpisanie prawa do aborcji do Karty praw podstawowych, wiemy już, o jaką przyszłość chodzi.
Jednocześnie Macron dąży do liberalizacji prawa aborcyjnego także w swoim kraju. Tego samego dnia bowiem odbyło się we francuskim Senacie głosowanie nad ustawą wydłużającą termin legalnej aborcji z 12 do 14 tygodni. Senatorzy odrzucili tę ustawę, co jednak nie oznacza, że nie będzie ona dalej procedowana przez Zgromadzenie Narodowe, aby znowu trafić do Senatu w drugiej połowie lutego. A już rok temu francuski Senat ją odrzucił. Okazuje się, że jak chce się osiągnąć swój zamysł polityczny, to należy tyle razy głosować, aż zostanie osiągnięty zamierzony wynik.
W tej kwestii Francja ma silne poparcie nowego rządu federalnego Niemiec, którego priorytetem są kwestie ideologiczne – w tym prawo do nieograniczonej aborcji. Członkowie nowego rządu otwarcie mówią, że chcą wprowadzania swoich rozwiązań na szczeblu unijnym. Tym samym wywierana jest coraz większa presja na inne państwa członkowskie, zwłaszcza te, w których zabijanie dzieci nienarodzonych jest zakazane czy ograniczone.
To dotyczy również Polski, czego mieliśmy już przykład jesienią 2020 r., kiedy europarlament przyjął rezolucję ws. aborcji w Polsce. Wtedy przewodniczący Episkopatu Polski stanowczo zareagował, oświadczając, że nie istnieje coś takiego jak „prawo do aborcji”. Po słowach prezydenta Macrona znowu jedyny poważny głos protestu nadszedł od biskupów europejskich – członków Komisji Episkopatów Wspólnoty Europejskiej (COMECE) – którzy kilka dni temu stwierdzili, że prawo do aborcji jest „rozwiązaniem niesprawiedliwym, sprzecznym z najważniejszymi europejskimi wartościami i przekonaniami”. Tyle że prezydent Macron zupełnie co innego rozumie pod pojęciem „wartości europejskich” – chociażby prawo do swobodnego decydowania o życiu lub śmierci nienarodzonych.
Niestety, głos członków COMECE jest w mniemaniu opinii publicznej dość słaby, wielu bowiem uważa, że „biskupi muszą tak mówić”. Bardziej do niej przemawiają świadectwa i postawy opowiadających się za życiem osób świeckich i polityków. Ciekawe, że postulat Macrona pojawił się dzień po ogłoszeniu wyboru nowej przewodniczącej Parlamentu Europejskiego, Roberty Metsoli – pochodzącej z Malty, w której obowiązuje całkowity zakaz aborcji. Ona sama znana jest ze swojego stanowczego sprzeciwu wobec aborcji. Od początku atakowana jest za swoje poglądy, zwłaszcza przez niektóre feministki. Także Macron wyrażał swoje zastrzeżenia co do jej kandydatury. Metsola bowiem podkreśla, że prawo aborcyjne powinno pozostać w gestii państw członkowskich, a nie być narzucane odgórnie. Jej wybór to dobry znak dla Europy, przynajmniej w teorii. Zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę, że w ostatnich latach – i także w roku ubiegłym – aborcja była najczęstszą przyczyną zgonów na świecie, tylko w 2021 r. unicestwiono w ten sposób 42 mln istnień ludzkich.
Jednak czy nowa przewodnicząca europarlamentu pozostanie wierna swoim przekonaniom, czy też ugnie się pod presją ze strony unijnych struktur, to się okaże z czasem. A tymczasem zbliża się marzec – miesiąc, w którym będziemy obchodzić Dzień Świętości Życia, ustanowiony przez Jana Pawła II, i Narodowy Dzień Życia, ustanowiony przez Sejm. To dobra okazja do przemyślenia własnego zaangażowania w obronę cywilizacji życia na naszym kontynencie.
Co? Gdzie? Kiedy?
