Tego samego dnia, kiedy w zamachu w Paryżu życie straciło dwanaście osób, ukazała się na francuskim rynku wydawniczym książka Michela Houellebecqa „Uległość”. Autor znany jest powszechnie z krytyki kapitalizmu i swojej sympatii dla Frontu Narodowego Le Pena; mimo że jest zdeklarowanym agnostykiem, twierdzi w wywiadzie dla „Welt am Sonntag”, że „na świecie istnieje autentyczna potrzeba Boga”, stąd też powrót religijności „nie jest żadnym sloganem, ale rzeczywistością, która właśnie nas dogania ze zwiększoną prędkością”. Tematy te Houellebecq porusza również w swojej najnowszej powieści. Opisuje w niej Francję z 2022 roku, w której prezydentem jest członek Bractwa Muzułmańskiego, Sorbona zaś funkcjonuje jako uczelnia islamska. Francuzów przedstawia jako uległych obywateli, którzy trochę z przymusu, a trochę dla przywrócenia dawnych tradycyjnych wartości współpracują z muzułmanami i przechodzą na islam. Autor odwołuje się do wielu wybitnych postaci francuskiej literatury i kultury, aby skonkludować, że w XXI wieku Francja już nie istnieje.
Houellebecq nie pierwszy raz krytykuje islam, znajdując posłuch już nie tylko u zwolenników ugrupowania Le Pena, ale również pośród umiarkowanej prawicy. Cóż, liczby mówią same za siebie. Francja to najbardziej zislamizowany w Europie kraj, w którym żyje około 5 milionów wyznawców islamu. Pod tym względem wyprzedza nawet Niemcy. W Niemczech jednak, nawet po zamachu w Paryżu, oficjalna linia rządu Merkel i mainstreamowych mediów jest następująca: nie ma żadnego problemu z wyznawcami islamu w Europie. Niektórzy przedstawiciele mediów twierdzą wręcz, że to obywatele niemieccy uniemożliwiają integrację muzułmanów w społeczeństwie.
I tak, na znak protestu wobec Pegidy, padła propozycja, aby w kościołach w okresie Bożego Narodzenia śpiewać obok chrześcijańskich kolęd pieśni muzułmańskie, a podczas marszu zwolenników Pegidy ulicami Kolonii wyłączone zostało całe oświetlenie kolońskiej katedry. Brak chęci rozmowy z obu stron – przeciwników rosnącej obecności muzułmanów w kraju i tych, którzy nie widzą zagrożenia islamizacji kraju – nieuchronnie prowadzi do tego, że sytuacja łatwo może wymknąć się spod kontroli. A wtedy mamy do czynienia ze zderzeniem cywilizacyjnym, o którym już przed 40 laty pisał w swojej powieści „Obóz świętych” francuski autor i zdeklarowany katolik Jean Raspail.
Przedstawił on mianowicie wizję inwazji biednych mieszkańców Indii, którzy masowo przybywają statkami do wybrzeży Francji, aby w Europie szukać raju na ziemi. Tym samym Raspail kreśli wizerunek Europy niezdolnej do obrony własnego dziedzictwa łacińskiego. Obecnie jego książka zaliczana jest do „powieści proroczych”, jednak 40 lat temu jej autorowi zarzucano rasizm i nietolerancję. Prawda jednak jest taka, że czy tego chcemy, czy nie, mamy do czynienia z walką kultur, bo – jak pisał amerykański profesor i konsultant Departamentu Stanu USA Samuel Huntington – islam i demokracja są nie do pogodzenia, muzułmanie bowiem nie mogą zaakceptować rozdziału między polityką i religią. Co z tego zderzenia cywilizacji wyniknie – to już zależy tylko od nas.
 | Stefan Meetschen |
Co? Gdzie? Kiedy?
