W 1970 roku w Teatrze Wielkim w Warszawie wystawiono Oratorium Oświęcimskie, które na podstawie raportu Stanisławy Leszczyńskiej napisała Alina Nowak, a muzykę skomponował Jerzy Maksymiuk. Po spektaklu miało miejsce spotkanie Stanisławy Leszczyńskiej z ocalałymi dziećmi i ich matkami. Kiedy umiera w 1974 roku, zostaje pochowana w Łodzi na Cmentarzu na Radogoszczy, żegnają ją tłumy, w tym jej oświęcimskie dzieci.
W 1982 roku polskie kobiety składają na Jasnej Górze niezwykły dar Kielich Życia i Przemiany Narodu. Podstawą Kielicha są postacie czterech kobiet, które zostały uznawane za najwybitniejsze przedstawicielki polskiego chrześcijaństwa. Mimo że żyły w różnych epokach, łączy je miłość do drugiego człowieka. Są to: Św. Jadwiga Śląska, Św. Jadwiga Królowa, Błogosławiona Teresa Ledóchowska i Stanisława Leszczyńska, o której współwięźniarka dr Elżbieta Pawłowska (więzień nr 55 852) powie:
Nawet w piekle Oświęcimia uczyła miłości do nieprzyjaciół. Jej dobroć udzielała się innym. Tworzyła się nić życzliwości. Przestawało się myśleć o ratowaniu tylko własnego życia.
W 1983 roku imię Stanisławy Leszczyńskiej przyjmuje najstarsza w Polsce Krakowska Szkoła Położnych, dzisiaj funkcjonująca jako część CM UJ. W czerwcu 1987 roku podczas wizyty w Łodzi papież Jan Paweł II wskazał Stanisławę Leszczyńską jako przykład chrześcijańskiego bohaterstwa.
W 1992 roku rozpoczyna się jej proces beatyfikacyjny. Ze względu na zmiany dziejowe nadal jest kontynuowany. W ostatnich 4 latach proces zbierania dokumentacji niezbędnej do beatyfikacji znacznie przyśpieszył. W setną rocznicę urodzin Stanisławy Leszczyńskiej jej prochy zostają przeniesione z cmentarza na Radogoszczy do kościoła pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Łodzi, który staje się celem pielgrzymek położnych z całego kraju.
Co? Gdzie? Kiedy?
