Gorzka radość

Niesprawiedliwie osądzony i uwięziony Czech spędził 445 dni za kratami. Radosna wiadomość o jego powrocie ukazuje paradoksalnie nierozwiązane problemy i piętrzące się patologie w Sudanie. Bo co z losem pozostałych osadzonych? W więzieniu pozostają przecież osądzeni wraz z Jaškiem pastor Hassan Abduraheem i Abdulmon Abdumawla. Ci sudańscy chrześcijanie nie mają potężnych obrońców z Zachodu, o ich losie prawdopodobnie już się nie dowiemy, bo szybko zostaną zapomniani, o ile w ogóle ktoś dotychczas wymieniał ich nazwiska. Przypomina to sytuację słynnej sprawy Meriam Iszag.

Ta katoliczka, która została przed trzema laty skazana na karę śmierci za rzekome przejście z islamu na chrześcijaństwo – w rzeczywistości zawsze była chrześcijanką – wiele długich miesięcy spędziła w sudańskim więzieniu w celi śmieci, gdzie przebywała z synkiem Martinem – i gdzie urodziła córeczkę! – została uwolniona tylko dzięki temu, że jej mąż miał obywatelstwo Stanów Zjednoczonych. Potężna presja na islamski reżim w Chartumie przyniosła oczekiwane efekty, spowodowała, że dyktator uległ i wydalił Meriam wraz z powiększoną już rodziną do USA. Uwolnienie to dzięki wstawiennictwu i protekcji mocarstw Zachodu wskazuje, że działając w sposób zdecydowany i solidarny, można poprawić los prześladowanych chrześcijan. Gdyby taka postawa charakteryzowała Zachód zawsze i w każdym przypadku, to ileż istnień ludzkich zostałoby uratowanych! Nazwisk więźniów sumienia jest wiele, wspomnijmy tylko Asię Bibi, wietnamskiego księdza Tadeusza Nguy?na Văn Lý czy Amina Afshara Naderiego z Iranu.

Czytaj dalej w e-wydaniu lub wydaniu papierowym
Idziemy nr 11 (597), 12 marca 2017 r.
Artykuł w całości ukaże się na stronie po 22 marca 2017 r.