– Jeśli człowiek nie będzie formowany, to w kościele będzie się czuł gościem, a nie domownikiem. A przecież Kościół jest naszym domem – mówi wieliszewski proboszcz.
– Z radością przyjęłam zaproszenie księdza proboszcza – mówi Elżbieta Wyszyńska z Odnowy w Duchu Świętym, która pochodzi z Dolnego Śląska, a w Wieliszewie mieszka od 5 lat. – Nasza grupa od dwóch lat spotyka się raz w tygodniu na uwielbienie i dzielenie się Słowem Bożym. Zorganizowaliśmy w parafii rekolekcje, mamy Msze Święte o uzdrowienie z modlitwą wstawienniczą, uczestniczymy w festiwalach muzyki chrześcijańskiej.
Wielką troską ks. Kucharskiego jest ewangelizacja. – Nasz teren musi być bardziej zintegrowany i zewangelizowany. Ludzie, którzy tu mieszkają, są powiązani w dużym stopniu z kombinatem ogrodniczym. Przyjechali z całej Polski, z różnymi doświadczeniami w wierze i oczekiwaniami wobec parafii. Moim pragnieniem jest, aby chodzili częściej do kościoła – podkreśla ks. Kucharski.
Tymczasem podział terytorialny parafii jest skomplikowany. Z niektórych wiosek wierni mają bliżej do kościołów w Legionowie i pokazują się w kościele parafialnym tylko w wielkie święta.
Oprócz kościoła parafialnego, Msze Święte odprawiane są także w kaplicy w Zegrzu Południowym (w niedziele o godz. 10.30) i w kaplicy Mazowieckiego Szpitala Onkologicznego (o godz. 15.00). Były próby zorganizowania w szpitalu wolontariatu wspólnot parafialnych. Jest oczekiwanie zarówno ze strony pacjentów, jak i parafii, że wolontariat powstanie. Podobnie jest z inicjatywą powieszenia krzyży w salach pacjentów. Wiszą wprawdzie w różnych miejscach szpitala, ale w dalszym ciągu nie ma ich w salach chorych. Na razie ks. Kucharski rozdaje chorym obrazki religijne.
– Parafianie dbają o wsparcie duchowe dla księży. Każdy kapłan pracujący w Wieliszewie objęty jest modlitwą przez panie zgromadzone w grupie modlitewnej Margerytka – mówi Elżbieta Wyszyńska.
– Podziwiamy energię i zapał naszego proboszcza oraz to, że potrafisobie zjednać parafian, zarówno młodszych, jak i starszych – zapewnia Bogusław Makowski, katecheta w gimnazjum im. Jana Pawła II w Wieliszewie.
Ks. proboszcz z parafianami Elżbietą Wyszyńską i Bogusławem Makowskim
Parafia stoi przed wielkim wyzwaniem, jakim będzie pierwszy od kilkudziesięciu lat remont kościoła. Na razie udało się dokonać jedynie renowacji wieży i wykonać niewielkie prace na plebanii. Najpilniejszą kwestią jest remont dachu i nowa instalacja ogrzewania. W planach jest także – przy współpracy z gminą – zorganizowanie na wieży punktu widokowego na Jezioro Wieliszewskie i Narwię.
Współpraca z władzą lokalną, od kiedy wójtem gminy Wieliszew został Paweł Kownacki, układa się dobrze. Właśnie ukazała się wydana staraniem parafii i przy pomocy gminy książka Krzysztofa Klimaszewskiego „Kościół w Wieliszewie. Historia parafii”, do której wstęp napisał abp Henryk Hoser SAC. To znakomite kompendium wiedzy o Wieliszewie, jego historii i ludziach. Parafia wspólnie z gminą wystąpiły do Ministerstwa Kultury o dofinansowanie restauracji zabytkowej kaplicy cmentarnej z 1834 r., w której pochowany jest Tomasz Kamieński, właściciel majątku Wieliszew. Jak na razie – bezskutecznie. Szkoda, bo to jedyny ocalały zabytek w okolicy, w której w 1944 r. przechodził front.
Do swojej historii Wieliszew przywiązuje wielką wagę. Miejscowa parafia, która liczy 625 lat, należy do jednej z najstarszych w diecezji warszawsko-praskiej. Założona została w 1387 r. przez biskupa płockiego Ścibora z Radzymina z dóbr właścicieli Wieliszewa, kanoników regularnych laterańskich. Obecna świątynia jest trzecią w jej dziejach, a w ostatnich dniach parafia przeżywała 50. rocznicę jej konsekracji przez kard. Stefana Wyszyńskiego. Uroczystościom przewodniczył abp Henryk Hoser.
Z gminą parafia współpracuje także na rzecz dzieci i młodzieży, prowadząc świetlicę środowiskową i organizując wyjazdy wakacyjne. Dzięki współpracy z radnymi udało się zorganizować w niedziele dojazd do parafii osób zamieszkałych w odległych wioskach.
– Moi parafianie są kochani. Lubią mnie, choć jeszcze nie wszyscy, ale myślę, że z czasem i to się zmieni – mówi z uśmiechem ks. Kucharski.
 | Wojciech Świątkiewicz |
Co? Gdzie? Kiedy?
