W Derdach siostry prowadzą dom rekolekcyjny
Dzienniczek św. Faustyny w internecie, gigapikselowa prezentacja Jezusa Miłosiernego i Koronka do Miłosierdzia Bożego przez iPady i iPhony – zgromadzenie korzysta dzisiaj z najnowszych zdobyczy techniki. – Odpowiadamy na zapotrzebowanie ludzi, odczytujemy je jako znaki, które daje nam Pan Bóg. Żyjemy w epoce medialnej i trzeba media wykorzystywać do głoszenia przesłania o Bożym Miłosierdziu – mówi s. Elżbieta Siepak z Łagiewnik, rzecznik prasowy zgromadzenia, w którym posługiwała św. Faustyna Kowalska.
Z sanktuarium w Krakowie można łączyć się on-line. Zgromadzenie posługuje na Facebooku. Obecnie przygotowywana jest aplikacja na iPady i iPhony, by można było, znajdując się w dowolnym miejscu, przenieść się przed obraz Jezusa Miłosiernego i grób s. Faustyny, i tutaj polecać swoje sprawy Bożemu Miłosierdziu oraz uczestniczyć w modlitwie sióstr i pielgrzymów. – A gdyby ktoś chciał popatrzeć w oczy Jezusowi z odległości pół metra, to na stronie internetowej zgromadzenia znajduje się gigapikselowa prezentacja wizerunku „Jezu, ufam Tobie” – uśmiecha się s. Elżbieta. To pierwsza tego typu prezentacja w Polsce.
Ostatnią inicjatywą, z którą zgromadzenie wystartowało 8 maja, jest akcja „Koronka za konających” – modlitwa w intencji odchodzących z tego świata. To dzieło prowadzone jest przez internet i sieć komórkową. Na stronie internetowej www.faustyna.pl znajduje się numer telefonu i formularz zgłoszeniowy. Po wpisaniu imienia osoby konającej system wysyła SMS z tym imieniem albo powiadomienie mailowe do osób, które zadeklarowały gotowość czuwania i wspierania konających w danym dniu i w danej strefie czasowej. Trzy osoby odmawiają Koronkę do Miłosierdzia Bożego za jedną osobę konającą.
Obok nowoczesnych form inicjowania modlitwy i głoszenia orędzia Miłosierdzia, działają te tradycyjne: przy klasztorze w Krakowie Łagiewnikach Stowarzyszenie Faustinum zrzesza kapłanów, osoby konsekrowane i świeckie z ponad 90 krajów świata. Jest bodaj jedynym stowarzyszeniem prowadzącym programową formację apostołów Bożego Miłosierdzia. Wydawnictwo Misericordia zajmuje się wydawaniem i upowszechnianiem orędzia o Bożym Miłosierdziu. Od 26 lat wychodzi pismo „Orędzie Miłosierdzia”. Organizowane jest zaplecze naukowe w postaci gromadzenia zbiorów, bibliografii łącznie z monitoringiem prasowym i dokumentacja kultu Miłosierdzia Bożego i św. Faustyny.
– Nasza misja polega na współpracy ze zbawczym miłosierdziem Boga, uobecnianiu Jego miłosiernej miłości poprzez świadectwo życia i poprzez posługę w różnych dziełach apostolskich, zawsze z myślą o miłosierdziu wobec ludzkiego ducha – objaśnia s. Elżbieta Siepak.
Pierwotnym dziełem apostolskim zgromadzenia jest niesienie pomocy dziewczętom i kobietom potrzebującym głębokiej odnowy moralnej. Niestety, w czasie PRL władze komunistyczne zlikwidowały wszystkie Domy Miłosierdzia, w których siostry niosły pomoc takim właśnie kobietom. W ten sposób w latach 50. ubiegłego stulecia nakazano siostrom zamknąć ośrodek dla kobiet przy ul. Żytniej w Warszawie. Podobny los spotkał placówkę przy ul. Hetmańskiej na warszawskim Grochowie. Zakład wychowawczy „dla dziewcząt trudnych do prowadzenia i moralnie zagrożonych w wieku 12-18 lat”, założony tu w 1928 r., przetrwał do 1955 r. W Płocku siostry prowadziły Zakład Anioła Stróża dla dziewcząt potrzebujących moralnego i materialnego wsparcia, który razem z filią w Białej już na samym początku działalności pomagał stu dziewczętom. W czerwcu 1950 r., po 60 latach działalności, na podstawie decyzji prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie, dom zakonny i Zakład Anioła Stróża przestały istnieć. Siostry wywieziono do domu filialnego w Białej, a budynki zakonne przeszły na własność państwa. Zakon mógł wrócić do Płocka dopiero w czerwcu 1990 r. Podobny los spotkał pozostałe Domy Miłosierdzia prowadzone przez siostry. Niektóre placówki zostały przekształcone w zakłady ówczesnej Caritas, w których siostry objęły opieką dzieci o obniżonej sprawności umysłowej i psychoruchowej oraz chore kobiety.
Z czasem zgromadzenie coraz bardziej angażowało się w misję s. Faustyny głoszenia światu orędzia Miłosierdzia, czyli ukazywania na różne sposoby biblijnej prawdy o miłości miłosiernej Boga do człowieka. Zgromadzenie musiało więc modyfikować formy pracy, podejmować takie dzieła, które najlepiej realizują w danym miejscu charyzmatyczny cel zgromadzenia. Dziś nie tylko zajmują się dziewczętami potrzebującymi moralnego wsparcia, ale prowadzą także domy samotnych matek, domy opieki, przedszkola, świetlice, bursy, domy rekolekcyjne, posługują w więzieniach, sanktuariach Bożego Miłosierdzia, głoszą orędzie Miłosierdzia w parafiach i na różnych forach, wypraszają miłosierdzie Boże także w klasztorze kontemplacyjnym w Świnicach Warckich. Pierwotna działalność – prowadzenia zamkniętych domów dla dziewcząt potrzebujących odnowy moralnej – powróciła w Krakowie, Kaliszu i Wrocławiu.
Co? Gdzie? Kiedy?
