Św. Hubert - patron myśliwych

Patron myśliwych pochodził z królewskiego rodu Merowingów. Urodził się w 655 r. Dzięki pasji ojca Hubert od młodości rozsmakował się w sztuce polowania, brał udział w coraz bardziej wciągających go wyprawach łowieckich. Na jednej z nich, w Pirenejach, stanął oko w oko z olbrzymim górskim niedźwiedziem. Po zaciętej walce kudłaty olbrzym zginął.

W młodym wieku Hubert wyjechał z rodzinnych stron i osiadł na dworze króla Frankonii. Mimo założenia rodziny i wielu dworskich obowiązków ani na chwilę nie zaprzestał łowiectwa. Bez większego trudu zorganizował wyprawę w Góry Ardeńskie, która - jak się później okazało - była dla niego przełomowa.

Jak głosi legenda w Wielki Piątek, nie szanując łowieckiej tradycji zakazującej polowania w ten dzień, wśród groźnych górskich stoków spotkał białego jelenia z krzyżem promieniejącym między rogami. Hubert sięgnął do kołczanu po strzałę, lecz oczy jego spotkały się ze spojrzeniem zwierzęcia. Zdawało mu się, że słyszy głos: „Dlaczego prześladujesz niewinne zwierzęta, lepiej pomyśl o zbawieniu duszy?". To Stwórca nakazał mu pohamowanie łowieckiej pasji.

Hubert postanowił udać się na służbę Bożą do jednego z biskupstw. Przez szereg lat z myśliwskim zapałem zdobywał wiedzę kanoniczną. Po śmierci swego kościelnego opiekuna biskupa Lamberta został ordynariuszem w Maastricht-Tongres-Liege.

Diecezja, którą odziedziczył, była jeszcze na pół pogańska. Jego misją było więc nawiedzanie miast i wiosek Brabancji oraz Ardenów, by ich mieszkańców zjednywać dla wiary w Chrystusa.

Bp Hubert dał się poznać jako miłośnik przyrody i praktyczny wyznawca etyki łowieckiej. Zmarł w opinii świętości 3 listopada 742 lub 743 r.

Początkowo jego opiece powierzano chorych na wściekliznę. Dopiero tysiąc lat później został patronem myśliwych.

Dzień jego śmierci to dla myśliwych początek sezonu polowań zbiorowych. Myśliwi spotykają się wtedy na uroczystych zbiórkach, organizowane są także „Msze hubertowskie". Jest również czas na polowanie, które otwiera sezon łowów. Na zakończenie rozpalane jest wielkie ognisko, starsi myśliwi opowiadają legendy, a tych najmłodszych uroczyście pasuje się na strzelców.

Św. Hubert jest dla myśliwych wzorem właściwego traktowania zwierzyny. Myśliwy ma przede wszystkim ją dokarmiać, hodować, chronić przed drapieżnikami i kłusownikami. Etyka myśliwska nakazuje np. poszukiwanie rannej zwierzyny i uśmiercanie jej w sposób humanitarny. Zakazuje traktowania odstrzału zwierzyny jako treningu strzeleckiego. Zaleca zachowywanie umiaru i opanowania, by pasja myśliwska nie przerodziła się w zachłanność. Myśliwy powinien wstrzymać się od strzału, jeżeli okoliczności wskazują na brak szansy ucieczki zwierza lub podniesienia strzelonej sztuki. „Dobry myśliwy to nie koniecznie ten, który zostaje królem polowania" - głosi kodeks.

Imię św. Huberta często pojawia się w miejscach bliskich myśliwym. W kościele w Leoncinie znajduje się kaplica św. Huberta, którą udekorowano trofeami myśliwskimi, a jej osobliwością jest żyrandol z jelenich rogów. Podobna kaplica istnieje w Gniewie w archidiecezji gdańskiej. Również w Zalesiu Górnym pod Warszawą jest parafia pw. św. Huberta.